Ἐνῶ πολλοὶ σὲ χτύπησαν καὶ σὲ ἀρνήθηκαν, κάποιος σοῦ φέρθηκε διαφορετικά.
Ἔνοιωσες σὰν τὴν ἐπ' αὐτοφώρῳ συλληφθεῖσαν μοιχευομένην, ποὺ μετὰ ἀπὸ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος νὰ βάλη τὸν λίθον, ὅλοι ἔφυγαν.
Ὁ Κύριος τὴ ρώτησε·
Οὐδείς σε κατέκρινε; Οὐδείς, Κύριε, ἀπάντησε.
Οὐδὲ ἐγὼ σὲ κατακρίνω· πορεύου καὶ
ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε”.
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀβάσταχτη κατάκρισι τοῦ
Κυρίου, ποὺ δὲν σὲ κατακρίνει· καὶ σὲ ἀποσβολώνει. Ξέρει ὅτι μόνος δὲν μπορεῖς νὰ μὴν ἁμαρτάνης.
Ἀλλὰ ἐπειδὴ σὲ ἀγαπᾶ, θὰ
σοῦ δώση καὶ αὐτὴ τὴ χάρι.
Θὰ ζήσης μέσα
στὸν παράδεισο τῆς ἡσυχίας, μὲ ὅλους τοὺς
ἁγίους νὰ σὲ περιβάλλουν στοργικά.
Σοῦ χαρίζει ὁ Θεὸς τὴν ἡσυχία τῆς μοναξιᾶς, ὡς εὐλογία συντροφιᾶς μὲ ὅλους.
Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Γοντικακης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου