Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Παρασκευή 21 Ιουνίου 2024
Ποικίλα γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Μοναστηριοῦ, του Αγίου Παντελεήμονα γιὰ τὸν Γέροντα π. Σίμωνα Αρβανίτη καὶ ἄλλα προσωπικά βιώματα τοῦ ὑποτακτικού.
Είμαστε οι σχέσεις μας.
Ο λαός ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου. Συναξάριον Τοῦ Μηναίου. Τῇ ΚΒ´(22ᾳ) τοῦ μηνὸς Ἰουνίου.
Στάρετς Ιωάννης Κρεστιάνκιν.Πνευματικές Συμβουλές. 2
Θυμηθείτε - δεν μπορείτε να προσποιηθείτε τίποτα.
+++
Περπατάτε καθημερινά ενώπιον του Θεού και κάντε τη δουλειά σας, ελέγχοντας τον εαυτό σας από το φως του Νόμου του Θεού. Κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις και υπομένεις ό,τι έρχεται μετά από αυτό. Αυτή είναι η σωτήρια διαδρομή. Ζήστε με πίστη και ελπίδα στον Θεό...
+++
Ειρήνη υπάρχει αναμφίβολα εκεί που οι άνθρωποι είναι με τον Χριστό, όπου πιστεύουν σε Αυτόν ως αληθινό Θεό, όπου Τον αγαπούν ως Σωτήρα τους και προσπαθούν να ζήσουν όπως Αυτός διατάζει στο Ιερό Του Ευαγγέλιο, σε κοινωνία με την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία Του. Να θυμάστε ότι η ειρήνη του Χριστού χρησιμεύει για τη ζωή μας ως πηγή ύψιστης ευτυχίας, την οποία εύχομαι σε όλους σας με όλη μου την ψυχή και την καρδιά.
+++
Αυτός που αγαπά τη γήινη ζωή με όλες τις γοητείες και τους πειρασμούς της δεν την καταστρέφει, γιατί ο χρόνος περνά γρήγορα, και οι άνθρωποι βιάζονται στη ζωή και δεν πλουτίζουν στον Θεό. Και η αγαπημένη μας ζωή πέρασε, και η Αιωνιότητα είναι στο κατώφλι, στο οποίο θα ζήσουμε με όσα έχουμε μαζέψει εδώ. Και δεν ξέρετε τι και ποιες αρετές μας διαφυλάσσουν για την αιώνια ζωή, αλλά αυτές οι αρετές αποκτώνται με προσπάθεια, κατόρθωμα, αγώνα με τον εαυτό του - ό,τι καταπιέζει τους πειρασμούς της επίγειας ζωής.
Πατέρα, πώς χάνεται η ζωή;
ΥΠΟΜΟΝΉ ΚΑΙ ΑΓΆΠΗ
«Μείνετε ξύπνιοι και διακρίνετε! Προσοχή στους ψευδοπροφήτες! Προσοχή σε αυτούς που φέρνουν προβλήματα.
Στάρετς Ιωάννης Κρεστιάνκιν.Πνευματική Συμβουλή. 1
Πνευματική Συμβουλή
Δεν χρειάζεται να κάνεις πάντα αυτό που σου αρέσει στη ζωή. Και εσύ κι εγώ θα μάθουμε μια πνευματική προσέγγιση της ζωής. Εξάλλου, αυτές είναι οι νότες που ακούγονται στις εκτιμήσεις σας για τη ζωή και τους ανθρώπους γύρω σας. Υπάρχει ένα κυνήγι της ευχαρίστησης τριγύρω, αλλά ακόμα κι αυτό δεν κάνει έναν άνθρωπο ευτυχισμένο για πολύ. Γιατί ο εγωισμός και η θέληση είναι ένα ακόρεστο θηρίο. Αλλά εσύ και εγώ δεν είμαστε έτσι. Ας δέσουμε τον εαυτό μας με την επιθυμία να ζήσουμε για τον Θεό, για χάρη του Θεού και για τη δόξα του Θεού. Και πιστέψτε ότι όλα στη ζωή θα πάνε με τον καλύτερο τρόπο...
ΣΤΑΡΕΤΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΡΕΣΤΙΑΝΙΚ
ΓΙΑΤΙ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ;
ΓΙΑΤΙ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ;
Ο μαθητής ρώτησε τον Δάσκαλο:
«Γιατί φωνάζουμε ο ένας στον άλλον όταν είμαστε εκνευρισμένοι;»
Ο δάσκαλος ρωτά απαντώντας:
«Πώς μιλάς στον αγαπημένο σου;»
- Ήσυχα ήρεμα.
- Είναι επειδή οι καρδιές σας αγγίζουν! Και όταν είσαι θυμωμένος, οι καρδιές σου απομακρύνονται η μία από την άλλη, και σου φαίνεται ότι δεν ακούγεσαι πια! Οι ερωτευμένοι άνθρωποι μερικές φορές δεν χρειάζονται καν λόγια, καταλαβαίνουν τα πάντα μόνο από την εμφάνισή τους.
Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης - Τι έλεγε για τους κεκοιμημένους!
Το πρώτο παιδικό βιβλίο για τον άγιο Γερβάσιο των Πατρών από τις εκδόσεις Έαρ
Το πρώτο παιδικό βιβλίο για τον άγιο Γερβάσιο των Πατρών από τις εκδόσεις Έαρ
Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Έαρ το πρώτο παιδικό βιβλίο για τον άγιο Γερβάσιο των Πατρών, με τίτλο: «Το παιδί που ήθελε να γίνει άγιος».
Συγγραφέας του βιβλίου είναι η κ. Νίκη Κατσιάπη και η εμπνευσμένη εικονογράφηση ανήκει στον κ. Σπύρο Ζαχαρόπουλο.
Το βιβλίο κυκλοφορεί με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος έγραψε το -αντί προλόγου- εισαγωγικό σημείωμα, στο οποίο παραθέτει το τελευταίο τμήμα της μακράς και εμπεριστατωμένης εισήγησής του προς την Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για την αγιοκατάταξη του αγίου Γερβασίου.
Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο σε όλα τα χριστιανικά βιβλιοπωλεία και από το site των εκδόσεων Έαρ.
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
Βρίσκει ανάπαυση η ψυχή ενός δολοφονημένου, όταν βρεθεί και καταδικαστεί ο δολοφόνος;
Τό σταφύλι.
Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024
Προσφέρουμε στους αναγνώστες μας ένα άρθρο του Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ (Καρελίν) «Χριστιανισμός και Εθνικότητα», που δημοσιεύτηκε το 1999. στο βιβλίο «Χριστιανισμός και Μοντερνισμός». 3
Συνέχεια...
Σύμφωνα με τον Βίβλο, η ανθρωπότητα χωρίστηκε σε 72 έθνη. Ωστόσο, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η συγκρότηση λαών και εθνών είναι συνέχεια της Άλωσης, δηλαδή κακό για την ανθρωπότητα. Το κακό ήταν η συμπερίληψη των ανθρώπων στην παρόρμηση του κακού, η συνέπεια ήταν ο διχασμός και ο σχηματισμός εθνών και λαών δεν ήταν μια φυγόκεντρη, αλλά μάλλον μια κεντρομόλος διαδικασία. Στη θέση της βυθισμένης ηπειρωτικής χώρας εμφανίστηκαν νησιά, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι τα νησιά είναι κακά. Έτσι, η ανθρωπότητα έχει γίνει σαν ένα αρχιπέλαγος, το οποίο είναι ταυτόχρονα αποσυνδεδεμένο και συνδεδεμένο. Εφόσον η ανθρωπότητα βρισκόταν σε κατάσταση αναμονής για τον Σωτήρα του κόσμου και περνούσε την πικρή εμπειρία της εγκατάλειψης του Θεού, η διατήρηση της πρωτόγονης λατρείας του Θεού (από αυτούς, φυσικά, που τη διατήρησαν ακόμη) απαιτούσε κάποια προσοχή στην αντιμετώπιση με λαούς και φυλές που είχαν υιοθετήσει δαιμονικές λατρείες με τη μορφή παγανιστικών θρησκειών. Υπό αυτή την έννοια, η διαίρεση της ανθρωπότητας σε λαούς και έθνη έδωσε σε ανθρώπους που γνώριζαν ακόμη την αληθινή λατρεία του Θεού την ευκαιρία να προστατεύσουν και να προστατεύσουν τον εαυτό τους με κάποιο τρόπο από τον παγανισμό και την ειδωλολατρία, που, σαν πνευματική επιδημία, εξαπλώνονταν σε όλη τη γη. Στη Βίβλο βρίσκουμε μια απαγόρευση για τους Εβραίους να παντρεύονται ξένους, αφού εκείνη την εποχή το κακό ήταν ισχυρότερο από το καλό, και το Ισραήλ -σε μια ορισμένη ιστορική περίοδο- ήταν ο μόνος φερτής πίστης στον αληθινό Θεό (αν και γνωρίζουμε ότι άλλα έθνη παρέμειναν άνθρωποι που έχουν υψηλή αντίληψη για τον Θεό: βλέπε, για παράδειγμα, το βιβλίο του Ιώβ). Ωστόσο, οι απαγορεύσεις σήμαιναν αυτοάμυνα και όχι απομονωτισμό. Και στην ίδια τη γενεαλογία του Ιησού Χριστού, υποδεικνύονται εκπρόσωποι των Μωαβιτών και των Χαναναίων - η Ρουθ και η Ραάβ. Η εκλεκτότητα του ισραηλινού λαού δεν ήταν προνόμιο, αλλά υπηρεσία, γι' αυτό οι προφήτες κάλεσαν τον λαό με μετάνοια και ταπείνωση να είναι άξιοι αυτής της υπηρεσίας. Αλλά δυστυχώς, ήδη κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του Σωτήρος Χριστού, μέρος του ισραηλινού λαού θεωρούσε την εκλεκτότητά του ως προνόμιο. Ο Χριστός θυσίασε τον εαυτό Του για τις αμαρτίες μας, αλλά ο εξωτερικός λόγος της σταύρωσής Του ήταν ο εθνικός επαρχιωτισμός, που ήθελε να δει στον Μεσσία έναν βασιλιά παρόμοιο και με τον Σολομώντα και τον Μέγα Αλέξανδρο. Ως εκ τούτου, η διδασκαλία του Χριστού για την αγάπη προς τους εχθρούς και ότι για τον Θεό η ψυχή ενός ανθρώπου και η σωτηρία του είναι εξίσου πολύτιμα, ανεξάρτητα από το λαό ή το έθνος που ανήκει, εκλήφθηκε ως πρόκληση ενάντια στον εθνικο-ιστορικό ρόλο των Εβραίων και τους ειδικά δικαιώματα στο βασίλειο του Μεσσία. Η ετυμηγορία για τον Χριστό είναι μια ετυμηγορία για την εθνική υπερηφάνεια για την αγάπη, αλλά ταυτόχρονα - μια ετυμηγορία για τη δική του εθνική αυτολατρεία, θύμα της οποίας ήταν ο εβραϊκός λαός, διασκορπισμένος σε όλο τον κόσμο, έχοντας πιει το ποτήρι του πόνου και ταπείνωση.
Η ανθρωπότητα έχει εισέλθει σε μια νέα πνευματική εποχή - το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε στους Αποστόλους, ο Κύριος έστειλε τον υποσχεμένο Παρηγορητή στη γη. Το κοντάκιο της Πεντηκοστής λέει ότι ο Κύριος, που χώρισε τα έθνη κατά την κατασκευή του Πύργου της Βαβέλ, τώρα τα ένωσε με χάρη. Η ανθρωπότητα έλαβε την υψηλότερη ενότητά της μέσω της Εκκλησίας. Σε αυτή την πνευματική ενότητα δεν υπάρχουν Σκύθες, Έλληνες και Εβραίοι (Κολ. 3:11), σε αυτήν ενώνονται οι ανθρώπινες καρδιές από τον Χριστό που αντανακλάται σε αυτές (Γαλ. 4:19). Ωστόσο, ο Κύριος δεν κατέστρεψε τα έθνη, αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν σε πνευματικό επίπεδο, χωρίς να παρεμβαίνει στην ενότητα των ανθρώπων στη μία Εκκλησία του Χριστού.
Συνέχεια...
Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν), 1999
π. Κωνσταντίνος Μυγδάλης - Ένας γνήσιος πνευματικός πατέρας
π. Κωνσταντίνος Μυγδάλης - Ένας γνήσιος πνευματικός πατέρας
Της Ράνιας Γάτου στην Romfea.gr
Ποιήτριας – Δοκιμιογράφου – Εικαστικού
Ένας στοργικός Πατέρας που έλεγε τρία πράγματα: αγάπη, ταπείνωση, συγχώρεση.
Όποιος δεν αγαπά και δεν συγχωρεί, παράδεισο δεν βλέπει.
Το αριστερό κελί του Αγίου Κωνσταντίνου, όπως ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια, ευωδίαζε η υπομονή που είχε να εξομολογεί επί σαράντα χρόνια.
Τόνιζε ιδιαίτερα το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, και όλα θα τακτοποιηθούν». Διακρινόταν για την πραότητα και την ταπείνωση.
Πάντοτε έλεγε τη φράση «ηρέμησε και όλα θα περάσουν». Με τον σταυρό που είχε το Τίμιο Ξύλο σταύρωνε.
Ανέστησε το Μοναστήρι της Γοργοϋπηκόου. Είχε ησυχαστική ψυχή. Ουρές φτωχών έπαιρναν και υλική ελεημοσύνη κατά την εξομολόγηση.
Στην εξομολόγηση έβαζε το κασκόλ του Αγίου Παϊσίου στο κεφάλι και σταύρωνε συχνά.
Όταν του ανέφερε κάποιος μια αδικία, εκείνος έλεγε «Α, τον καϋμένο, να τον λυπάσθε».
Στην Καππαδοκία λειτούργησε. Αγαπούσε τους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους. Έλεγε γι’ αυτούς «είναι πολύ καλοί κι αυτοί».
Ποτέ δεν κουραζόταν στην εξομολόγηση, οπουδήποτε ακόμη και στο Μοναστήρι της Γοργοϋπηκόου.
Την ώρα της εξομολόγησης με το κομποσχοίνι του έλεγε πολύ γρήγορα την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν ότι άκουγε πολύ και μιλούσε λίγο. Έφευγε από τον Άγιο Κωνσταντίνο αργά τη νύχτα.
Ήταν ασκητικότατος. Τη Μεγάλη Πέμπτη, όταν σήκωνε στους ώμους του τον Σταυρό του Χριστού, βίωνε το Θείο Πάθος και το μετέδιδε.
Είχε ενόραση μέσα στο εξομολογητήριο. Κοινωνούσε τους πιστούς στα σπίτια τους. Είχε πνευματικά παιδιά σε όλο τον κόσμο.
Στο εξομολογητήριο χτυπούσε το τηλέφωνό του και έδινε πνευματικές συμβουλές σε πνευματικά του παιδιά που βρίσκονταν σε διάφορες χώρες.
Είχε το χάρισμα της απάθειας. Με την προσευχή του όλα τα θέματα τακτοποιούνταν. Τα πνευματικά του παιδιά είχαν μεταξύ τους ενότητα.
Δεν έκανε διακρίσεις στα πνευματικά του παιδιά. Όταν άνοιγε η πόρτα του εξομολογητηρίου, ένοιωθε κάποιος ότι ο Θεός άνοιγε αυτήν την πόρτα.
Με το μπαστουνάκι του γέροντας ανέβαινε τα είκοσι περίπου σκαλοπάτια του γυναικωνίτη του Αγίου Κωνσταντίνου πρωί και απόγευμα για να εξομολογεί ψυχές.
Είχε άρρηκτο σύνδεσμο με τα πνευματικά του παιδιά. Το πνεύμα του της αγάπης και της θυσίας το υιοθέτησε η Αδελφότητα της Μονής της Παναγίας Γοργοεπηκόου.
Το πνευματικό κέρδος των πνευματικών του παιδιών ήταν η αγάπη του Χριστού μέχρι θανάτου και η πλήρης αδιαφορία για την αμαρτία.
Ήταν πνευματικός πατέρας με γνήσιο Ορθόδοξο φρόνημα, εγκράτεια, ταπείνωση και αγνότητα. Είχε πάρα πολύ χιούμορ και έλεγε ανέκδοτα μέσα σε πνευματική ατμόσφαιρα χαρμολύπης.
Όταν κάποιος του έλεγε: «Πάτερ Κωνσταντίνε, σταυρώστε μας», εκείνος απαντούσε ερωτηματικά: «Με πόσα καρφιά;».
Όποιος στο εξομολογητήριο ασπαζόταν το χέρι του, αισθανόταν ότι ασπαζόταν λείψανο, και ευωδίαζε το χέρι.
Ήταν δια Χριστόν σαλός, αφού έκρυβε την αγιότητά του. Όταν κάποιος εξ αποστάσεως έξω από τον Άγιο Κωνσταντίνο τον καλούσε με το όνομά του «Πάτερ Κωνσταντίνε», ο Γέροντας έτρεχε προς το μέρος του καλούντα για να συνομιλήσει πνευματικά μαζί του.
Ήταν γλυκός και πράος. Πάνω από τις ανάγκες του έβαζε τις ανάγκες των πνευματικών του παιδιών. Ποτέ δεν κατέκρινε κανένα.
Στο εξομολογητήριο δεν είχε ποτέ περιέργεια ούτε ασκούσε καμία πίεση. Διείσδυε στην ψυχή του εξομολογούμενου.
Έκανε τεράστια υπομονή μέχρι κάποιος να συνέλθει από τα πάθη του. Αυτό που κατάφερε ως πνευματικός να μεταδώσει στα πνευματικά του παιδιά ήταν ο θείος έρωτας.
ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΡΑΝΙΑΣ ΓΑΤΟΥ
ΤΩΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΣ ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ξεκίνησα με δάκρυα και βόγγηξε η καρδιά μου στο Θεό και σπάραξε.
Μας ανέθρεψες, δίψασες, πείνασες, και φτώχυνες για να μας ξεκουράσεις πνευματικά!
Ήσουν ο κήπος η νηφάλιος και το τρεχούμενο νερό του Παραδείσου.
Μας σκέπαζες ολόκληρους με τα πλατιά σου μάτια τα μεγάλα.
Σαν ουράνιο περιβόλι κράτησες τις καρδιές μας.
Αγαπούσες τις σπηλιές της αγνότητας, εκεί έθρεψες τις φλέβες μας.
Σαν εικόνες Αγίων Αγγέλων, ψηλάφησες τα παραθύρια των συλλογισμών μας.
Και σήκωσες τα σκοτάδια της αμαρτίας μας στη θεϊκή ανηφόρα του Ουρανού.
Στους ώμους σου σαν δρέπανα τα ποτάμια της αμαρτίας μας εξιλεωμένα στα μάτια του Θεού.
Το δικό σου τέλος, Πατέρα Κωνσταντίνε, είναι η αρχή της αιώνιας ζωής
Σε ευχαριστούμε για ό,τι μας πρόσφερες!
Πώς να προετοιμάσετε έναν ηλικιωμένο για θάνατο;
Λανθασμένες αντιλήψεις και λάθη
Πώς να προετοιμάσετε έναν ηλικιωμένο για θάνατο; Απαντήσεις από ιερείς.
Οι πιστοί δεν είναι ξένοι στο να σκέφτονται τον θάνατο.Στην πραγματικότητα, η «ζωή του μελλοντικού αιώνα» που ανοίγει λίγο πιο πέρα από το κατώφλι του θανάτου αποτελεί τον καρπό των προσευχών μας. Αλλά πώς να προετοιμάσετε έναν ηλικιωμένο, αλλά ανεκκλησιαστικό, «πιστό στην ψυχή του» για θάνατο; Τι λέξεις να βρω για να μην τρομάξετε ή προσβάλλετε, επειδή οι ηλικιωμένοι είναι συχνά πολύ ευάλωτοι; Διαφορετικά, έχει κανείς την αίσθηση ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία, η προετοιμασία για το θάνατο καταλήγει στη συσσώρευση «χρημάτων κηδείας».
Με αγάπη και προσευχή
, ο ιερέας Σέργιος Μπεγιάν:
– Η σωστή προετοιμασία για το θάνατο είναι ολόκληρη η χριστιανική μας ζωή. Αν οι συγγενείς γνωρίζουν για τη θανατηφόρα ασθένεια του συγγενή τους, τότε δεν μπορούν να τον εξαπατήσουν, πρέπει να προσπαθήσουν να τον προετοιμάσουν για εξομολόγηση, για μετάνοια, να δεχτεί στην καρδιά του ότι σύντομα θα φύγει από αυτόν τον κόσμο για έναν άλλο κόσμο. Πώς να το κάνει αυτό, πώς να εξηγήσει σε έναν άνθρωπο με μικρή πίστη την επικείμενη μετανάστευση του σε έναν άλλο κόσμο, χωρίς να του προκαλέσει απελπισία, είναι το μυστικό της αγάπης. Ένας εραστής θα βρίσκει πάντα τις σωστές λέξεις και την κατάλληλη στιγμή. Το κύριο πράγμα, πιθανώς, δεν είναι να ασκήσετε πίεση, να μην βιαστείτε, αλλά να προσευχηθείτε περισσότερο για τον πλησίον σας, δίνοντας στον Κύριο την ευκαιρία να ενεργήσει.
Μιλήστε για τη χαρά της επικοινωνίας με τον Θεό,
Ιερέας Dimitry Shishkin:
- Είναι σημαντικό να προσευχόμαστε από καρδιάς για ένα άτομο για να καταλάβουμε τι ακριβώς και πώς πρέπει να «δημιουργούμε και να μιλάμε» σε σχέση με αυτόν. Η κρυμμένη ζωή της ψυχής ενός ανθρώπου είναι ένα μυστήριο κρυμμένο στον Θεό και δεν μπορείτε να βοηθήσετε την υπόθεση της σωτηρίας μόνο με τις καλές σας προθέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Άγιος Παΐσιος λέει ότι είναι μεγάλος εγωισμός να νομίζεις ότι μπορείς να διορθώσεις τους άλλους. Αλλά αν προσευχόμαστε ειλικρινά για έναν άνθρωπο, αν επιζητούμε την εκπλήρωση του θελήματος του Θεού γι' αυτόν και θέλουμε να συμμετάσχουμε στο έργο της σωτηρίας του, τότε ο Κύριος σίγουρα θα τον βοηθήσει, θα τον κάνει να καταλάβει και να νιώσει όταν έρθει η στιγμή που χρειαζόμαστε να ενεργήσει? θα στείλει ανθρώπους που θα ενεργήσουν ως μεσολαβητές, και τελικά θα κατευθύνουν την καρδιά του γηραιότερου ανθρώπου να αναζητήσει την αιώνια ζωή στον Θεό. Αλλά, τελικά, αυτό είναι το κύριο πράγμα.
Δεν πρόκειται καν για «προετοιμασία για θάνατο», όπως μου φαίνεται. Αυτός ο τρόπος να θέσετε την ερώτηση είναι πιο κατάλληλος για ένα συνειδητά θρησκευόμενο και εκκλησιαστικό άτομο - δεν θα τρομάξετε ή θα εκπλαγείτε μιλώντας για θάνατο. Αλλά για ένα άτομο που απέχει ακόμα πολύ από τη θρησκευτική και την εκκλησιαστική ζωή, ίσως είναι πιο σημαντικό να μιλήσει για αυτή τη ζωή, για το ύψος και την πληρότητά της, για τη χαρά της κοινωνίας με τον Θεό. Και για τα μέσα κοινωνίας με αυτή τη ζωή: για την εγκάρδια προσοχή, για τη μετάνοια και την προσευχή, για την εξομολόγηση και την κοινωνία. Τότε, ίσως, με τη χάρη του Θεού, η ανθρώπινη ψυχή θα ανοίξει και θα στραφεί στον Δημιουργό και θα θρηνήσει και θα κλάψει για τις αμαρτίες της, και ο Κύριος να διαχειριστεί τα υπόλοιπα.
«άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς και η ορμή του προφήτη»Το νέο τεύχος της «Σύναξής» μας (αρ. 170).
Δυο νέες Μοναχές στη Μονή των Αγίων Μάρθας και Μαρίας Βηθανίας
Δυο νέες Μοναχές στη Μονή των Αγίων Μάρθας και Μαρίας Βηθανίας
Κι όταν γεράσουμε και με ρωτήσεις:
Ὁ λαος ισταται δια την ανάγνωσιν του Συναξαρίου. Συναξάριον τοῦ Μηναίου Τη Κ΄(20ῃ) του μηνος Ιουνίου.
Ὁ λαὸς ἵσταται
διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον τοῦ
Μηναίου
Τῇ Κ΄(20ῃ) τοῦ
μηνὸς Ἰουνίου, σύναξιν ἐπιτελοῦμεν τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας
Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης Ὁδηγητρίας, καὶ εὑρισκομένης ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ξενοφῶντος
Ἁγίου Ὄρους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Ἰνᾶ, Πινᾶ, Ῥιμμᾶ, μαθητῶν τοῦ ἁγίου
Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἐν Σκυθία μαρτυρησάντων κατὰ τὸν Β´ αἰῶνα.(Βλ. † 20 ᾿Ιανουαρίου).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Μεθοδίου, Ἐπισκόπου Πατάρων, ἐν Χαλκίδι Συρίας
μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει τριακοσιοστῷ καὶ ἑνδεκάτῳ (311)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ
Ὅσιος Στουδιος πατρίκιος Κωνσταντινουπόλεως, κτήτωρ τῆς Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ
Προδρόμου «τοῦ Στουδίου» ἐν Ξηρολόφῳ πλησίον τῆς Χρυσῆς Πύλης (ε΄ αἰ)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
Μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ναούμ, Ἱεροκήρυκος Βουλγαρίας, μαθητὴς
τῶν Ἁγίων Ἰσαποστόλων Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, ἐν ἔτει ἐννενηκοστῷ καὶ δεκάτῳ
(910) τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ
κατάθεσις τῶν ἱερῶν λειψάνων καὶ περιβολαίων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Λουκᾶ, Ἀνδρέου
καὶ Θωμᾶ, τοῦ προφήτου Ἐλισσαίου καὶ τοῦ μάρτυρος Λαζάρου τοῦ Πέρσου, ἅτινα
κατετέθησαν ἐν τῷ ναῷ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων τῶν μεγάλων, ἐν Κωνσταντινουπόλει
(960)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
μνήμη τῶν Ὁσίων δύο Ἀσκητῶν, ἐν ἐρήμῳ ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη
τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Μηνᾶ, ἐπισκόπου Πολόκ τῆς Ρωσίας τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου
καί τελειωθέντος ἐν εἰρήνη, τό 1116
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
μνήμη τοῦ ἁγίου Γκλὲμπ-Γεωργίου πρίγκιπος τοῦ Βλαδιμήρ (1174), υἱοῦ τοῦ ἡγεμόνος
Ἀνδρέου Μπογκολιούμπσκϊυ (4 Ἰουλίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Καλλίστου Α´ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ
Ξανθοπούλου, μαθητὴς τοῦ ῾Οσίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου ἐν εἰρήνῃ δὲ τελειωθέντος,
ἐν ἔτει χιλιοστῷ τριακοσιοστῷ ἑξηκοστῷ καὶ τρίτῳ (1363)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα τοῦ Χαμαετοῦ, τοῦ Θεσσαλονικέως, μαθητὴς
τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Σιναΐτη, τελειωθέντος δὲ ἐν εἰρήνῃ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Μαγγάνων
(1392)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, ἀνακομιδὴ
τῶν ἱερῶν λειψάνων (1630) τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Γουρία, ἀρχιεπισκόπου Καζάν
(1563)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις
τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς «Μόντενᾳ» – τοῦ Κοζίνο ἐν Ῥωσίᾳ.(1717)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος
νεο-ἱερομάρτυς καὶ ὁμολογητὴς: Ἀλέξανδρος (Ντυουκάρεφ, 1938) ἐν πολλαῖς
βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέις ἐν
Μπούτοβω Ῥωσίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
Κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Θεοδοσίου Ὀρλὼφ τῆς Λαύρας Ποτσάεφ τῆς Ῥωσίας
(2003)
Στίχοι
Ἰθύνειν καὶ ὀδηγεῖν
τοῖς κρείττῳ,
Δυσωπήθητι τοῖς
οἰκτιρμοῖς Σου Κόρη.
Εἰκάδε
Παμμεδέουσαν ἐσθλὴ αὐδὴ γλυκυθύμως ᾄδει.
«Γρηγορεῖτε καὶ
προσεύχεσθε, ἴνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν» (Μάτθ. κστ’ 42)·
«Ἐξαγοραζόμενοι
τὸν καιρὸν ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν» (Ἐφεσ. ε΄, 16)