Φέτος συμπληρώνονται 106 χρόνια από τότε που σκοτώθηκε από βίαιο θάνατο /†1918/ ο Καυκάσιος ερημίτης Γέροντας Στρατονίκ.

 Φέτος συμπληρώνονται 106 χρόνια από τότε που σκοτώθηκε από βίαιο θάνατο /†1918/ ο Καυκάσιος ερημίτης Γέροντας Στρατονίκ.

Σύμφωνα με τις ιστορίες της πνευματικής του κόρης, της ερημίτης μοναχής Angelina (Borisova) /†17.06.1924/, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτήν εδώ #Nun_Angelina_Borisovaκαι του οποίου τη μνήμη τιμούμε τώρα, ο Γέροντας Στρατονίκ καταγόταν από πλούσιους εμπόρους της επαρχίας Χάρκοβο.

Στον κόσμο ήταν έμπορος, είχε το δικό του κατάστημα. είχε και παιδιά. Και η ψυχή του κάηκε από μεγάλη θέρμη μετανοίας, και για όνομα του Θεού άφησε τη γυναίκα και τα παιδιά του.

Έγινε έτσι. Μια μέρα πήγε σε μια συγκεκριμένη πόλη για να αγοράσει αγαθά. Αφού αγόρασε τα εμπορεύματα, τα έστειλε με το νοικοκυριό του στο σπίτι του, αλλά ο ίδιος παρέμεινε στην πόλη, σαν να έκανε δουλειές με το εμπόριο του, υποσχόμενος να επιστρέψει σύντομα στο σπίτι του.

Ο ίδιος σκέφτηκε διαφορετικά: πώς θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν τον πολυάσχολο κόσμο και να υπηρετήσει τον Θεό με νηστεία και προσευχή. Μετά από αυτό, αποφάσισε να μην επιστρέψει στο σπίτι του, αλλά από την πόλη αυτή αποσύρθηκε στην έρημο του Καυκάσου και εδώ εγκαταστάθηκε σε ένα έρημο κελί μόνος, δουλεύοντας για τον Θεό σιωπηλά.

Αυτός ήταν ένας υπέροχος σύζυγος. Στη θέα του, η ψυχή ένιωσε δέος. Τα μάτια του ήταν συνεχώς δακρυσμένα. και όταν άρχισε να μιλάει για τον Θεό, μίλησε με μεγάλη αίσθηση και ταπεινό βλέμμα, και όλοι όσοι τον άκουγαν έλαβαν χαρά και παρηγοριά.

Ο λόγος του ήταν δυνατός, γεμάτος από φόβο Θεού και αγάπη. ήταν αληθινά σαν αετός ανάμεσα στους πατέρες. Από την επικοινωνία μαζί του οι άνθρωποι άλλαξαν ψυχή και βλέποντας την αγία ζωή ενιωθαν ταπείνωση.Με τα λόγια του αναμόρφωσε ψυχές και ανέδειξε πολλούς από την πτώση. Ακούγοντάς τον, η ψυχή ξέχασε τα γήινα πράγματα και άπλωσε διακαώς τον Θεό.

Ήταν λίγο πάνω από το μέσο ύψος. ευχάριστο πρόσωπο, μελαχρινός. Οι Καυκάσιοι ασκητές τον σεβάστηκαν και με αξιοπρέπεια· έκανε δύσκολα κατορθώματα. Άντεξε τη ζέστη και το κρύο. Το χειμώνα περπατούσε ξυπόλητος, υποφέροντας για χάρη της αγάπης του Θεού, και δεν υπήρχε ποτέ ένα μουρμουρητό εναντίον του Θεού στο στόμα του, αλλά η ψυχή του παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού και με χαρά υπέφερε όλα τα βάσανα.

Κήρυξε φλογερή μετάνοια και οδήγησε πολλούς από βαριά απελπισία σε ζηλωτικό κατόρθωμα. Η χάρη του Θεού ήταν ξεκάθαρα αισθητή στα λόγια του και αναζωογόνησε τα μυαλά των ανθρώπων και τα σήκωσε από τη γη.

Επισκέφτηκε το Άγιο Όρος δύο φορές. Στον Άθω ο Γέροντας Στρατόνικος έγινε δεκτός μεταξύ των ασκητών με μεγάλη αγάπη και τα θεόπνευστα λόγια του έκαναν βαθιά εντύπωση σε πολλούς.

Συναντήθηκε με πολλούς ασκητές της Μονής του Αγίου Παντελεήμονα και του Στάρι Ρουσίκ, όπου συνάντησε τον αγιο μονάχο Σιλουανό τον Άθω /†24/09/1938/, που αγιοποιήθηκε το 1987, από συνομιλίες με τον οποίο έλαβε μεγάλη ωφέλεια.

Μια μέρα, Καυκάσιοι ασκητές τον έφεραν σε έναν δαιμονισμένο, και όταν τον είδε ο πατήρ Στρατώνικ, φώναξε από πολλή αγάπη και είπε: «Ω, καημένε δημιούργημα του Θεού, πώς τον βασανίζει ο δαίμονας» και έκανε το σημάδι του σταύρωσε πάνω του με τα λόγια: «Είθε να σε θεραπεύσει, Κύριε Ιησού Χριστέ», και ο άρρωστος έγινε αμέσως υγιής. Η πίστη και η προσευχή αυτού του ανθρώπου ήταν τόσο ισχυρές.

Το 1918, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, ο ερημίτης πατήρ Στρατονίκ σκοτώθηκε βίαια στα χέρια των επαναστατών.

«Ω, θαυμάσιο λάτρη του κλάματος, αγαπητέ μας πάτερ Στρατόνικε, που μένεις τώρα, έλα σε μας, και θα σου φτιάξουμε ένα κελί σε ένα ψηλό βουνό, και θα κοιτάξουμε την αγία σου ζωή, και στα καλύτερα μας; Η ικανότητα να μιμηθείς το μεγάλο σου κατόρθωμα,
ο καιρός των δακρύων σου, πέρασε τώρα στον ουρανό, ακούς τα τραγούδια των χερουβείμ και βλέπεις τη δόξα του Κυρίου, τον οποίο η ψυχή σου αγάπησε στη γη και, αγωνιζόμενος γι' Αυτόν. στην κραυγή της μετάνοιας
ο Κύριος αγαπά τον άνθρωπο και του έδωσε αυτή την κραυγή, ώστε η ψυχή να πλυθεί σε αυτό το νερό και να συλλογιστεί τον Κύριο καθαρά με πνεύμα αγάπης και σεβασμού.