ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗ. ΕΡΙΚΑΙΤΗ, Η ΦΙΛΑΚΟΛΟΥΘΗ ΚΟΣΜΟΚΑΛΟΓΡΙΑ

🌿ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗ ΕΡΙΚΑΙΤΗ,

            Η ΦΙΛΑΚΟΛΟΥΘΗ ΚΟΣΜΟΚΑΛΟΓΡΙΑ🌿

🥀Στα Γιάννενα ζει ακόμη μία αγωνίστρια της πνευματικής ζωής : η Ερικαίτη. Δεν αφήνει ακολουθία, μνήμη αγίου, αγρυπνία. Με ένα ταγάρι στον ώμο, με αγιασμό κ βιβλία η διά Χριστόν σαλή των Ιωαννίνων καθημερινώς θα παρακολούθηση τον Ορθρο κ τον Εσπερινό.

Όταν ζούσε ο αείμνηστος πατήρ Παΐσιος κ ασκήτευε στην Ιερά Μονή Στομίου Κονίτσης πήγαινε κ εκείνη να λειτουργηθεί.

Κάποτε την ακολούθησε μία αρκούδα έως την Πύλη της Μονής. Το ανέφερε στον π. Παΐσιο νομίζοντας ότι επρόκειτο για σκύλον. Εκείνος όμως κατάλαβε ότι δεν ήταν σκύλος, αλλά αρκούδα. Τόση αρετή έχει η ψυχή ώστε κ τα άγρια ζώα την πλησιάζουν.

Τον π. Παΐσιο τον φιλοξένησε στην οικία της επί τρεις μήνες όταν έκανε εγχείρηση στον πνεύμονα κ τον περιποιήθηκε ιδιαιτέρως.

Ο π. Παΐσιος έσέβετο πολύ την μητέρα της Ερικαίτης. Ήταν ελεήμων.

Οι δικοί της δεν της επέτρεπαν να δίνει ελεημοσύνη, αλεύρι κ.λπ.

Ο π. Παΐσιος - κατόπιν συνεννοήσεως - απασχολούσε την μητέρα της Ερικαίτης κ η Ερικαίτη έδινε το αλεύρι στους πτωχούς, οι όποιοι ήρχοντο με τα ζώα τους.

Είχαν οι δικοί της ένα βαρέλι με κρασί. Περνούσε ένας πτωχός κ η Ερικαίτη έτρεξε να πάρει με ένα δοχείον κ για να τον προλάβει να μη αναχώρηση ο πτωχός, από την βιασύνη της, άφησε ανοικτή την κάνουλα του βαρελιού. 

Το κρασί χύθηκε. Τότε οι δικοί της, της κήρυξαν τον πόλεμο.

Από την αγανάκτηση των δικών της αναγκάσθηκε να φύγει.

Ηργάσθη εθελοντικά στην παιδόπολη της Κονίτσης, αν κ κατήγετο από αρχοντική Οικογένεια.

Είχε μία "κάπα" μακριά κ έβαζε κάτω από την κάπα φαγητά κ τρόφιμα κ τα έδιδε Ελεημοσύνη.

Τα λεωφορεία της γραμμής την γνώριζαν κ την έπαιρναν.

Ποτέ δεν χρησιμοποιεί μέσον συγκοινωνίας. Κινείται με "Οτοστόπ".

Ποτέ δεν φοράει κάλτσες.

Θα την δεις να κινείται με ένα ζευγάρι μπότες. Φοράει τα ίδια ρούχα.

Ακόμα δεν παίρνει κ την Συγκοινωνία.

"Γιατί να το δώσω το εισιτήριο ; Κάποιο παιδάκι θα πεινά", λέει.

Στην Θεία Λειτουργία τον περισσότερο χρόνο είναι γονατιστή.

Αγαπάει ιδιαιτέρως τον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ.

Είναι κι αυτός σαν κι έμενα : καμπούρης, λέει.

Πράγματι, έχει τόσο πολύ καμπουριάσει, που μετά πολλής βίας ανασηκώνει το κεφάλι της να πάρει τη Θεία Μετάληψη.

Συχνά προφέρει αυτή την φράση για τον π. Παΐσιο :

"Αυτός μας βλέπει, αλλά εμείς δεν μπορούμε να τον ιδούμε. Διότι είμεθα τυλιγμένοι μέσα στην ομίχλη των παθών μας".

Στον πόλεμο τους πήραν όμηρους. Την πήραν κι’ εκείνη όμηρο.

Μαζί της έφερνε αγιασμό, αντίδωρο κ.λπ.

Οι κάτοικοι της Κονίτσης έλεγαν, εχομεν τρεις τρελούς :

Τον Παΐσιο, την Ερικαίτην κ ένα Τούρκο τρελό.

Αλλά οι δύο πρώτοι ήσαν σαλοί = τρελοί διά Χριστόν.

Η Ερικαίτη είναι ο άνθρωπος της παρηγοριάς κ της προσευχής.

Ο άνθρωπος ο ταπεινός, ο όποιος προσεύχεται για όλον τον κόσμο.

Άνθρωπος από εκείνους τους ανθρώπους, "ων ουκ εστίν άξιος ο κόσμος".

Από εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι το "άλας της γης", το αλάτι της κοινωνίας.

Είχε πει ότι κατά την εποχή του Αντίχριστου οι άνθρωποι του Θεού θα ζουν σαν "πεταλουδίτσες".

Όταν δούλευε στην παιδόπολη του Ζηρού την ρώτησαν πώς ξυπνούσε το πρωί για να πάει στα παιδιά χωρίς ξυπνητήρι κ απαντούσε : -Αφηνα το παράθυρο ανοικτό κ κρύωνα για να ξυπνήσω κ να πάω στα παιδάκια. Σε όλα τα προσκυνητάρια ανάβει τα καντηλάκια.

Όταν έβλεπε ότι τα σπίρτα δεν άναβαν, σταματούσε τα αυτοκίνητα να ζητήσει σπίρτα.

Ταύτα πάντα μου ανέφεραν με σεβασμό πολύν για το ταπεινό πρόσωπον της το ζεύγος Λαγού Γεώργιος κ Αλεξάνδρα, καθηγητής κ καθηγήτρια του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων.

(ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΠΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ. 2000)