Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ. Πρόβλεψε τήν ιεροσύνη Αξιωματικού

Πρόβλεψε τήν ιεροσύνη Αξιωματικού

Το καλοκαίρι τού 1979, ό Έπανωσηφίτης Ιερομόναχος π. Ιερόθεος, τότε Ιωάννης, υπηρετούσε ώς Έφεδρος Αξιωματικός στο Ρέθυμνο. Ό τότε Μητροπολίτης Ρεθύμνης Τίτος τον προόριζε γιά Διάκονο, αλλά ό νεαρός Ιωάννης σε εκείνη τήν περίοδο της ζωής του δέν σκεφτόταν νά Ακολουθήσει τον δρόμο της ίεροσύνης. Ό Μητροπολίτης συνήθιζε νά πηγαίνει τούς ύποψήφιους γιά χειροτονία σε έναν πνευματικό, γιά νά πάρει τήν γνώμη του.

Συνήθως τούς πήγαινε στά Ρούστικα, στον Γέροντα Εύμένιο, πού τον σεβόταν πάρα πολύ ώς πνευματικό. Δέκα συμμαρτυρίες νά είχε ό ύποψήφιος, έάν δέν έπαιρνε τήν συγκατάθεση τού πατρός Εύμενίου δέν προχωρούσε σε χειροτονία ό Δεσπότης.

Σε κάποια συνομιλία τους Αναφέρει ό Δεσπότης στον Ιωάννη γιά τον πατέρα Εύμένιο καί τού πρότεινε  νά τον πάρει μαζί του καί νά τον επισκεφτούν. Εκείνος μή γνωρίζοντας τόν άπώτερο σκοπό της συζητήσε- ως συμφώνησε νά πάνε, γιά νά γνωρίσει τόν Γέροντα. Ένα μεσημέρι του Ιουλίου, όταν τελείωσε τήν ύπηρεσία του ό Ιωάννης, τόν περίμενε έξω άπό τό στρατόπεδο ό Μητροπολίτης καί ξεκίνησαν γιά τά Ρούστικα, όπου καί τό Μοναστήρι του Προφήτη Ήλία.

Με τό πού άντικρύζειό Ιωάννης τόν πατέρα Εύμένιο ξαφνιάζεται τόσο πολύ με τό άγγελικό του πρόσωπο καί τήν φωτεινή του μορφή, όπου άναρωτιέται άπό μέσα του, «ύπάρχει τέτοιος καλόγερος στήν Κρήτη;», διότι είχε συνηθίσει τούς Γεροντάδες νά είναι άγρότες, στιβαροί... Τόν συστήνει ό Δεσπότης ώς Ιωάννη άπό τό Ηράκλειο καί εκείνος σκύβει καί παίρνει τήν εύχή τού Γέροντα. Τού ήρθε τότε ή επιθυμία νά εξομολογηθεί καί ρωτάει τόν πατέρα Εύμένιο άν θά μπορούσε νά τόν έξομολογήσει. Εκείνος, με τήν πατρική του στοργή, τόν παίρνει άμέσως καί πηγαίνουν στήν έκκλησία τού Προφήτη Ήλία.

Ή χαρά τού Μητροπολίτη δέν περιγραφόταν. Μέχρι νά τακτοποιήσει ό πατήρ Εύμένιος κάποια πράγματα στήν έκκλησία, άκούγεται ή φωνή της άδερφής του Ιωάννας πού τούς καλούσε γιά τήν τράπεζα. Τού λέει τότε ό Γέροντας:

-Παιδί μου θά χρειαστούμε άρκετό χρόνο καί καλό είναι νά μή μάς διακοπούν! Πάμε νά κάτσουμε στήν τράπεζα νά ξεκινήσουμε νά τρώμε καί όταν σου κάνω νεύμα ερχόμαστε στήν εκκλησία».

Βγαίνοντας άπό τήν εκκλησία ρωτάει ό Δεσπότης  τον π. Εύμένιο, νομίζοντας ότι ό Ιωάννης έχει εξομολογηθεί:

-Πάτερ Ευμένιε, θά γίνει ό Γιάννης καλόγερος;

Ό πατήρ Εύμένιος παρ' όλο πού δεν είχε ξαναδεί τον Ιωάννη, κοντοστέκεται, σκυμμένος, όπως συνήθιζε, καί λέει τού Δεσπότη:

-Θά γίνει, θά γίνει, τον βλέπω στον Άμβωνα τού Προφήτη Ήλία τό Μέγα Σάββατο νά λέει τό Ευαγγέλιο «Όφέ Σαββάτων, τη έπιφωσκούση εις μίαν Σαββάτων......

Πλησιάζει τότε ό Ιωάννης τον πατέρα Εύμένιο, γνωρίζοντας ότι δεν ξέρει τίποτε γιά εκείνον, καί τού λέει:

-Γέροντα, δέν είμαι άξιος έχω πολλά έμπόδια, γι' αύτό πήγα στρατιώτης.

Ενώ ήταν στήν τράπεζα λέει ό Γέροντας στον Ιωάννη:

-Πάμε, παιδί μου.

-Πού πάτε;

Ρωτάει ό Δεσπότης πού είχε ικανοποιηθεί με τήν προηγούμενη άπάντηση τού Γέροντα.

-Πάω νά έξομολογηθώ. Αποκρίνεται ό Ιωάννης.

-Τι, δέν έξομολογήθηκες; Λέει ξαφνιασμένος ό Δεσπότης καί γυρίζει προς τον Γέροντα.

-Πάτερ Εύμένιε, άφον δέν έξομολογήθηκε ό Γιάννης, που ξέρεις ότι θά γίνει καλόγερος;

-Έ, έτσι θά τό 'πα δά, έτσι θά το 'πα δά!

Αποκρίθηκε ό Γέροντας.

Μπαίνουν στήν εκκλησία καί μετά άπό μία ώρα βγαίνει ό Ιωάννης ξαλαφρωμένος. Ύστερα άπό ένα μήνα, στις 18 Αύγουστου τού 1979, άπολύεται άπό τον στρατό. Στις 17 Σεπτεμβρίου κείρεται καλόγερος στο Αρκάδι άπό τον Μητροπολίτη Τίτο. Στις 4 Οκτωβρίου χειροτονείται Διάκονος καί ύπηρετεί στήν Μητρόπολη Ρεθύμνης, στο Έπισκοπείο.

Τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή τού 1980 πηγαίνει ό πατήρ Εύμένιος μέ τήν άδελφή του στήν Επισκοπή, νά συναντήσει τον Δεσπότη για ένα θέμα πού τον προβλημάτιζε.

-Δέσποτα, τού λέει, έχω πρόβλημα μέ τα μάτια μου, το γλαύκωμα δέν μού επιτρέπει νά διαβάζω. Στις Σαϊτοϋρες πού είμαι εφημέριος, ένα χωριό δίπλα άπό τό Μοναστήρι, δέν θά μπορέσω νά βγάλω τήν Μεγάλη Εβδομάδα μέ τά τόσα άναγνώσματα. Στείλε, σε παρακαλώ, έναν άντικαταστάτη.

Συλλογίζεται τότε ό Δεσπότης καί λέει τού πατρός Εύμενίου:

-Τήν περίοδο του Πάσχα θά έλθει νά μέ διακονήσει ή άδελφή μου μέ μιά άνεφιά της. Θά έρθει, λοιπόν, νά σε βοηθήσει ό Διάκος μέχρι τήν Κυριακή τού Θωμά, μιας καί θά έχω έγώ βοήθεια!

Μέ τον τρόπο αύτό ήθελε κυρίως νά προφυλάξει τον νεαρό Διάκονο άπό τις παγίδες τού μισάνθρωπου διαβόλου.

- ’Έχει εύλογία νά σάς διαβάζει καί τις ευχές της Λειτουργίας καί τά Ευαγγέλια όλα.

Ή χαρά καί ή ικανοποίηση τού πατρός Εύμενίου δέν περιγραφόταν μέ τήν λύση πού είχε δώσει ό Δεσπότης, μιας καί αγαπούσε πολύ τον πατέρα Ιερόθεο.

Το Σαββάτο τού Λαζάρου ό νεαρός Διάκονος είναι δίπλα στον πατέρα Εύμένιο στις Σαϊτούρες καί τον βοηθάει σε όλες τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας. Φθάνει ή Μεγάλη Παρασκευή, πού έμελλε νά είναι διπλή γιά μία οικογένεια στο χωριό. Χάθηκαν μαζί μητέρα καί γιός. Μεγάλος όδυρμός στο χωριό φθάνοντας τό άπόγευμα τά δύο φέρετρα. Ό πατήρ Εύμένιος μέ τον Διάκονο πηγαίνουν στο χωριό γιά τήν Ακολουθία τού Επιταφίου, ή όποια έγινε μέ δυό-τρία άτομα στήν εκκλησία, χωρίς νά γίνει περιφορά. Ούτε καμπάνα δέν χτύπησαν λόγω της καταστάσεως. Φεύγοντας λέει ό πατήρ Εύμένιος στον Διάκονο:

-Όλο τό βράδυ, παιδί μου, θά ξεννχτήσουν πάνω άπό τούς κεκοιμημένους όλοι οί χωριανοί καί δέν θά μπορούν νά έλθουν στήν Λειτουργία τό πρωί. Άς κάτσουμε νά λειτουργήσουμε στο Μοναστήρι καί ερχόμαστε στις 11 γιά τις κηδείες.

Έτσι καί έγινε. Μεγάλο Σάββατο τό πρωί λειτουργούν στο Μοναστήρι τού Προφήτη Ήλία καί ό διάκονος πατήρ Ιερόθεος ανεβαίνει στον άμβωνα γιά νά αναγνώσει τό Εύαγγέλιο. Ξεκινάει τήν ανάγνωση, ένώ ό Γέροντας κατευθύνεται στήν Αγία Τράπεζα καί βάζει μιά μετάνοια.

Ακούγεται ό Διάκονος: «Όψέ Σαββάτων, τή έπιφωσκούση εις μίαν Σαββάτων» καί εύθύς τον διαπερνάει ένα ρίγος. Δακρύζουν τά μάτια του καί έρχονται στον νού του τά προφητικά λόγια τού πατρός Εύμενίου κατά τήν πρώτη τους συνάντηση στο ίδιο Μοναστήρι.

Μή δυνάμενος νά συνεχίσει τήν ανάγνωση, κλείνει τό Ευαγγέλιο καί κατεβαίνει από τον Άμβωνα κατευθυνόμενος στήν Ωραία Πύλη. Λέει τότε ό πατήρ Εύμένιος στο εκκλησίασμα, γιά νά δικαιολογήσει τον πατέρα Ιερόθεο:

-Να συγχωρέσετε τό Διακάκι μας, γιατί τού 'πα τό καλοκαίρι μιά άνοησία (μπουνταλέ), ότι θά πει τό Μ. Σάββατο στον Άμβωνα τού Προφήτη Ήλία τό Εύαγγέλιο καί τό 'πε σήμερα. Άντε, παιδί μου, συνέχισε.

Καί τον βάζει δίπλα του στήν Ωραία Πύλη, γιά νά ολοκληρώσει τήν ανάγνωση τού Εύαγγελίου.

Το περιστατικό αύτό άρχισε νά διαδίδεται πολύ γρήγορα άπό όλους, λαϊκούς καί κληρικούς. Ακόμη καί ό ίδιος ό Μητροπολίτης άνέφερε γιά τον πατέρα Εύμένιο καί τήν προφητεία γιά τον πατέρα Ιερόθεο πού βγήκε άληθινή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΜΠΟΥΣΙΑ.Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ.