Όταν ο Πέτρος ο ευνούχος ήρθε αντιμέτωπος με τον πολέμαρχο των Βιγκινκ Ρους

Όταν ο Πέτρος ο ευνούχος ήρθε αντιμέτωπος με  τον πολέμαρχο των Βιγκινκ Ρους

Ελεύθερη απόδοση από το μεσαιωνικό κείμενο, Γεώργιος Ε. Γεωργάς, προπονητής ξιφασκίας, εκπαιδευτής ένοπλου παμμάχου και οπλομαχίας. 

Ο Σφεντοσλαβος νευρίασε πολύ και με μεγάλη οργή και μανία που μόνον ένας βάρβαρος μαχητής έχει , ξεστόμισε την ακόλουθη απάντηση : " Δεν βλέπω καμία χρησιμότητα για τον Αυτοκράτορα των Ρωμαίων να έρθει σε εμάς. Ας μην έχει ψευδαισθήσεις ότι θα έρθει στην γη μας, γιατί σύντομα θα δει τις τέντες μας στις πύλες του Βυζαντίου, και θα δει την πόλη του περικυκλωμένη και θα τον αντιμετωπίσουμε γενναία αν έρθει να μας συναντήσει. Θα του διδάξουμε ένα σκληρό μάθημα με τα κατορθώματα μας γιατί δεν ήμαστε αδύνατοι εργάτες που ζούμε με την εργασία μας, αλλά αιμοδιψείς πολεμιστές που πολεμάμε τους εχθρούς μας με τα όπλα μας, ο Αυτοκράτορας όμως νομίζει ότι οι στρατιώτες των  Ρους είναι γυναικούλες και προσπαθεί να μας τρομάξει με εκφοβισμους λες και ήμαστε παιδάκια που φοβούνται τους καλικάντζαρους. "

Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε τι είπε ο άρχοντας των Σκυθών ( Οι Έλληνες του μεσαίωνα ως Σκύθες εννοούσαν εκείνη την περίοδο τους Βιγκινκς Ρους ) αποφάσισε να μην καθυστερήσει , αλλά να προετοιμαστεί για πόλεμο για να αντιμετωπίσει την ορδή των βάρβαρων μαχητών και να προστατεύσει την Βασιλεύουσα. Το πρώτο που έκανε ήταν να στρατολογήσει νέους πολεμιστές τους οποίους τους εκπαίδευσε άρτια και τους ονόμασε , " Αθάνατους " και θα πολεμούσαν δίπλα του. Μετά επέλεξε τον Μάγιστρο Βάρδα Σκληρό τον αδελφό της Μαρίας, έναν άντρα γεμάτο ενέργεια και υπερβολικά δυνατό και τον ευνούχο Πατρίκιο Πέτρο ο οποίος επί την βασιλεία του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά ήταν  Στρατοπεδάρχης γιατί είχε δείξει μεγάλη τόλμη, γενναιότητα και είχε ηρωικές δεξιότητες στις Βυζαντινές πολεμικές τέχνες. Λέγετε ότι όταν οι Σκύθες ( Βιγκινκ Ρους ) έκαναν επιδρομή στη Θράκη, ο Πέτρος που υπηρετούσε την Αυτοκρατορία εκεί τους συνάντησε για να τους σταματήσει. Οι δύο στρατοί είχαν παραταχθεί αντιμέτωποι. Τότε ο διοικητής των βαρβάρων , ένας ψηλός άντρας σαν γίγαντας, αρματωμένος με πολύ καλή πανοπλία , και κρατώντας ένα  κοντάρι, βγήκε από το τείχος ασπίδων με το άλογο του, που είχαν φτιάξει οι βάρβαροι και ζήτησε από τους Ρωμαίους να μονομαχήσει με τον πρόμαχο των Ρωμαίων. Τότε ο Πέτρος ο ευνούχος με μεγάλη ανδρεία και γενναιότητα βγήκε μπροστά. Χαιρέτησε τον αντίπαλο του και κάλπασε εναντίον του αντιπάλου του κρατώντας το κονταριον του με τα δύο χέρια χωρίς να κρατά ασπίδα. Η πολεμική τέχνη του Πέτρου ήταν τόσο άριστη που χτύπησε τον Βάρβαρο στο στήθος , διαπέρασε τον προστατευτικό μεταλλικό θώρακα που φορούσε, τον αλυσιδωτο θώρακα και η αιχμή του κονταριού βρήκε από την πλάτη. Ο άμοιρος Σκύθης έπεσε από το άλογο του νεκρός χωρίς να βγάλει άχνα. Ενώ όλοι οι Σκύθες μετά από αυτό υποχώρησαν φοβισμένοι. 

Αυτούς τους διοικητές διάλεξε ο Αυτοκράτορας για να αντιμετωπίσει τους Σκύθες , και τους διέταξε να πάνε στα σύνορα της Μυσίας. 

Απόσπασμα από τις Ιστορίες του Λέοντα του Διακόνου

Σημ. Από το παραπάνω κείμενο, μπορούμε να δούμε ότι τον καιρό του Νικηφόρου Φωκά και προφανώς και του Ιωάννη Τσιμισκή, η έφιππη μάχη με κονταριον γίνονταν συνήθως κρατώντας το κοντάρι με τα δύο χέρια, με ή χωρίς ασπίδα. Ενώ παίρνουμε μια σημαντική πληροφορία για τον εξοπλισμό των Ρους, ότι πάνω από τον αλυσιδωτο θώρακα έφεραν και μεταλλικό θώρακα πλάκας που προστάτευε το στήθος τους. Σημαντικό είναι ο ρόλος των ευνούχων στην Ρωμαϊκή κοινωνία. Ξέρουμε ότι υπήρχαν ακόμα και στρατηγοί οι οποίοι ήταν ευνούχοι, ενώ επικρατεί η άποψη ότι οι ευνούχοι δεν μπορούσαν να γίνουν πολεμιστές. Ωστόσο η έρευνα δείχνει το το αντίθετο.