Η μητέρα μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Schweinfurt σε μια κωμόπολη της Γερμανίας. Στα 10 της χρόνια καθώς πήγαινε με τον δίδυμο αδερφό της τον Χρήστο στο σχολείο συνάντησαν σε μια γωνία δίπλα από την στάση όπου περίμεναν το λεωφορείο έναν άνθρωπο με παλιά σκισμένα ρούχα και ξυπόλητο. Η μάνα μου ψιθύρισε στον αδερφό της Χρήστο είδες τον καημένο τον άνθρωπο δεν έχει ούτε παπούτσια;; Μακάρι να είχαμε λεφτά να του αγοράζαμε για να μην κρυώνουν τα πόδια του. Γυρνάει ο άνθρωπος και λέει σε άπταιστα ελληνικά μην στεναχωριέστε για μένα παιδιά μου εγώ ήμουν πλούσιος και μοίρασα όλη μου την περιουσία στους φτωχούς και τώρα γυρνάω και διδάσκω τον λόγο του Θεού. Η μάνα μου κοίταξε τον θείο μου που είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα και απότομα ένα πολύ δυνατό φως πέρασε δίπλα από τον άνθρωπο που έμοιαζε με ζητιάνο και χάθηκε μέσα στο φως και από τότε τους έχει μείνει αξέχαστο όλο αυτό που έζησαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου