Ο ΑΓΙΟΣ ΒΗΧΙΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΗΧΑ,
ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ, ΤΑ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ!
Ἀνάμεσα στήν πλειάδα τῶν τοπικῶν Ἁγίων τῆς ἁγιοτόκου Κύπρου, ἀναφέρεται ὁ Ἅγιος Βηχιανός (11/12), γιά τόν ὁποῖον μερικοί φρονοῦν ὅτι πρόκειται μᾶλλον γιά ἐπίθετο τοῦ Ἁγίου Γενναδίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (17/11). Εἰς τήν ἄποψιν αὐτή προστίθεται καί ἡ ἔγκυρος ἐκδοχή τοῦ Ἁγίου Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει ὅτι μεταξύ τοῦ Ἁγίου Γενναδίου καί τοῦ Ἁγίου Βηχιανοῦ ὑπάρχει ταυτοπροσωπία.
Ὁ Ἅγιος Γεννάδιος, ἀποτελεῖ μίαν λαμπρή μορφή τῆς Ὀρθοδοξίας και έζησε κατά τα τελευταία χρόνια της αυτοκρατορίας του Λέοντος Α΄ του Μακελλή (457 – 474). Ο ακριβής τόπος καταγωγής του, καθώς και η οικογενειακή του προέλευση δεν είναι γνωστοί. Σύγχρονοι του, ήσαν ο μεγάλος ασκητής Δανιήλ ο Στυλίτης και ο Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός. Από νεαρᾶς ηλικίας διακρίθηκε, ο μακάριος Πατήρ, για την ταπεινοφροσύνη και την υψηλή πνευματικήν αγωνιστικότητά του. Διετέλεσε πρεσβύτερος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας εις την Βασιλεύουσαν, όταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήτο ο Ανατόλιος και ξεχώρισε από νωρίς για τις αρετές του, την προσήλωσή του στην ορθόδοξη Παράδοση και τον βαθύ πόθο του να μιμηθή τους Πατέρας της Εκκλησίας. Όταν εκοιμήθη ο Ανατόλιος, ο Βασιλεύς, η Σύγκλητος και σύσσωμος ο λαός, αναγνωρίζοντας τον εξαιρετικό χαρακτήρα και τα πνευματικά χαρίσματα που τον εκοσμούσαν, τον εκάλεσαν, ως μόνον κατάλληλο, προκειμένου να αναλάβη το πηδάλιο της δοκιμαζομένης Εκκλησίας. Οι ελπίδες τους επαληθεύθησαν, αφού ο νέος Πατριάρχης αποδείχθηκε ακάματος και φιλόστοργος ποιμήν. Ηγωνίσθη με ένθεο ζήλον, επί 13 έτη και 2 μήνες (458 – 471), για την φύλαξη του πιστού λαού της Βασιλευούσης από αιρέσεις και κατάφερε να επαναφέρῃ πολλούς από αυτούς εις την ορθή Πίστιν. Ο φλογερός Ιεράρχης απήλλαξε την Εκκλησίαν από την μεγάλη μάστιγα της σιμωνίας, από την συνήθεια δηλαδή, που είχαν πολλοί, να εξαγοράζουν την Ἱερωσύνη και Ἀρχιερωσύνη με χρήματα. Ο Γεννάδιος, συνεκάλεσε Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, στην οποίαν έλαβαν μέρος 81 αρχιερείς. Η Σύνοδος αυτή εξέδωσεν Εγκύκλιον, εις την οποίαν στιγματιζόταν, αποδοκιμαζόταν και απαγορευόταν με τρόπον απόλυτον η σιμωνία: «Οὐδέ πρό καιροῦ τῆς χειροτονίας, ουδέ μετά τόν καιρόν τῆς χειροτονίας, ουδέ κατά τόν καιρόν αυτόν τῆς χειροτονίας, ὑπέρ τῆς χειροτονίας δίδεσθαι χρήματα συγχωρεῖ. Ἔστω τοίνυν καί ἔστω αποκήρυκτος καί πάσης ἱερατικῆς ἀξίας τε καί λειτουργίας ἀλλότριος καί τῇ κατάρᾳ τοῦ ἀναθέματος ὑποκείμενος ὅ τε ταύτην κτᾶσθαι διά χρημάτων δεόμενος καί ὁ ταύτην παρέχει ἐπί χρήματι ὑπισχνούμενος». ΄Ετσι, απομακρύνθηκαν από την Εκκλησίαν, οι βέβηλοι και ανάξιοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν εισχωρήσει σε αυτήν πριν από την πατριαρχία του Γεννναδίου. Επί των ημερών του Γενναδίου με βασιλικήν επίσημον απόφαση, καθιερώθηκεν η Κυριακή ως ημέρα ιερής και αγίας αργίας εις όλη την αυτοκρατορίαν.
Νυχθημερόν εργαζόταν για το καλό του ποιμνίου που του εμπιστεύθηκε ο Θεός, ο φιλόπονος και στοργικός Αρχιερεύς. Κάποτε, όμως, όταν πλέον η ανάγκη του για ησυχαστική ζωήν έγινεν έντονος, απεφάσισε να εγκαταλείψη τα μεγαλεία και τις τιμές του πατριαρχικού θρόνου και στην θέση του τοποθέτησε έναν άνθρωπον αντάξιό του στα χαρίσματα και την εργατικότητα, τον πρεσβύτερον Ακάκιον.
Εν μέσω νυκτός, με συνοδό τον ευλαβέστατον υποτακτικό του Νείλον και ντυμένος με ένα απλό μοναχικό ρασάκι, ξεκίνησε ο πολιός Γεννάδιος για να επισκεφθή τους Αγίους Τόπους. Εκεί, αφού προσκύνησε τον Γολγοθά και τον Πανάγιον Τάφο του Κυρίου, έλαβε την πληροφορίαν ότι ο καιρός της εκδημίας του από τον μάταιον επίγειον τόπον, επλησίαζε… Κατευθύνθηκε προς την Κύπρο και φθάνοντας εις την Πάφο, κουρασμένος όπως ήτο από το μακρύ ταξίδι αλλά κι από το γήρας, προσεπάθησε να βρῇ καταφύγιο, προκειμένου να προφυλαχθή από την χιονοθύελλαν, η οποίαν εμένετο. Βλέποντας ανακουφισμένος την οικία χήρας με 2 τέκνα, κτύπησε πολλές φορές την θύραν, αναμένοντας την ανταπόκριση της φιλοξενείας τους… Μάταια όμως… Ο ἅγιος φωστήρ της Εκκλησίας, αυτός που είχε περιθάλψει δεκάδες ανήμπορους ανθρώπους, ἐξεψύχησεν, αφήνοντας την τελευταία πνοή του από το ψύχος… Το πρωί, οι περαστικοί βρήκαν το τίμιο λειψανό του και το περισυνέλλεξαν, ενώ εντός της οικίας ανακάλυψαν και την μισοπεθαμένη χήρα με τα παιδιά της…
• Ο τοπικός Επίσκοπος κανόνιζε τα της ταφής του αγνώστου μοναχού όταν θαυμαστά σημεία που συνέβαιναν εις το χωριό τον ανάγκασαν να το επισκεφθῇ ο ίδιος. Από τις διηγήσεις των χωριανών κατάλαβε πως δεν επρόκειτο περί ενός απλού ανθρώπου, αλλά περί ενός μεγάλου ἁγίου! Πρόσταξε τότε, να φέρουν και να αποθέσουν πλησίον του νεκρού τα τρία ξεπαγιασμένα σώματα, της χηρός και των τέκνων της. Αφού τα έφεραν, γονάτισεν ο Επίσκοπος και προσευχήθηκε θερμώς και ικετευτικά προς τον ξένο Μοναχό, να κάνῃ έλεος και να συγχωρήσῃ την αφιλόξενη γυναίκα, χαρίζοντάς της και πάλι την υγείαν. Έτσι, κι έγινε! Η χήρα και τα τέκνα της, εζωντάνευσαν και μαζί με το πλήθος εδοξολογούσαν τον Θεόν που επέτρεψε την σωτηρία τους. Έξαφνα, από το πλήθος προέβαλεν ο Νείλος, ο συνοδός τοῦ Γενναδίου, ο οποίος μόλις είχε φθάσει και γοερώς εθρηνούσε δια τον Γέροντά του… Όταν ἠρωτήθη υπό του Επισκόπου, περί της ταυτότητος του νεκρού και τον επληροφόρησε πως επρόκειτο για τον Πατριάρχη Γεννάδιον, εκείνος συγκινημένος έδωσεν εντολή να ταφή ο κεκοιμημένος με τις πρέπουσες τιμές. Πάμπολλα θαύματα και ιάσεις έγιναν κατά την κηδεία του ταπεινού Αρχιερέως κι από τότε το μνήμα του απετέλεσε πηγήν ιαμάτων και παρηγορίας για τους καταπονημένους πιστούς, οι οποίοι επεκαλούντο το όνομά του. Ο Άγιος Γεννάδιος, έλαβε μεγάλη θαυματουργική χάρη από τον Θεό και μάλιστα, εξαιτίας του θανάτου του από το ψύχος, έγινε προστάτης και θεραπευτής αυτών που πάσχουν από βήχα, κρυολογήματα και πνευμονία…
Στο χωριό της Ανάγιας -10 περίπου μίλια ΝΔ της Λευκωσίας και την Κισσούσα της επαρχίας Λεμεσού- βρίσκεται ναός, ο οποίος είναι αφιερωμένος εις τον Άγιο Βηχιανό και τον Κύπριον ασκητήν Άγιον Νόμονα. Εκεί, καθώς επίσης και στην Ιερά Μονή Μαχαιρά, φυλάσσονται τμήματα των τιμίων λειψάνων τους.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄.
Ταμασέων τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάϊσμα, θαυματουργοὶ ὤφθητε ὄντως, Βηχιανὲ καὶ Νόμον ὅσιοι. Νηστεία, κατετήξατε σαρκός, ἀλόγους ἐνθυμήσεις πανσθενῶς. Ὅθεν χάριν ἰαμάτων, ἐξ οὐρανοῦ ἐδέξασθε, θεόπνευστοι. Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, τῷ καὶ ὑμᾶς στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι' ὑμῶν πάσιν ἰάματα.
M α ν ώ λ η ς M ε λ ι ν ό ς
Θεολόγος Συγγραφεύς
Διευθυντής τῆς Bιβλιοθήκης
τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου
τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος
E-mail: ManolisMelinos@gmail.com
Http//: www.manolismelinos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου