Ο γέροντας Θαδδαίος (Στρμπούλοβιτς) της
Βιτόβνιτσα
Ενας από τους μεγαλύτερους Σέρβους ασκητές
του 20ού αιώνα.
Ο σεβαστός πάτερ
Θαδδαίος αναφερόταν συχνά στους Αγίους Πατέρες.
Πολύ συχνά όμως
έλεγε στον κόσμο και αληθινές Ιστορίες. Για παράδειγμα την παρακάτω ιστορία την
ανέφερε, όταν συμβούλευε τούς νέους πώς πρέπει να υπακούσουν τούς γονείς τους
πριν από το γάμο:
Υπήρχαν δύο
φοιτήτριες από επαρχία πού η μία έμεινε έγκυος και η άλλη της είπε να μην κάνει
έκτρωση γιατί ήθελε εκείνη να αναλάβει να αναθρέψει το παιδί πού θα γεννούσε.
Έτσι και έγινε. Η φίλη της κοπέλας, πού περίμενε το παιδί, υιοθέτησε το παιδί.
Ενώ η γυναίκα πού το γέννησε έφυγε στην Αγγλία και εκεί παντρεύτηκε έναν πολύ
πλούσιο άνθρωπο.
Πριν πεθάνει η
φυσική μάνα ήθελε να πει την αλήθεια στην κόρη της λόγω ότι ήθελε να της αφήσει
μία μεγάλη κληρονομιά. Συνάντησε λοιπόν την κόρη της και της τα είπε όλα.
Η κόρη από τότε
πού γνώρισε την φυσική της μητέρα και έμαθε την αλήθεια, άρχισε να έχει
προβλήματα. Σταμάτησε τις σπουδές της, λίγο πριν από το πτυχίο, παρόλο πού της
είχαν απομείνει λίγα μαθήματα. Γνώρισε μάλιστα και κάποιους ανθρώπους πού
άρχισαν να της «τρώνε» την κληρονομιά της.
Η κοπέλα αυτή
ήρθε κάποια στιγμή σε μένα και μου είπε για τη ζωή της. Αναρωτιόμουνα για ποιό
λόγο από τότε πού μίλησε με τη φυσική μάνα της, πηγαίνανε όλα στραβά. Στην
συνέχεια κατάλαβα πώς η μικρή χτυπούσε με τις σκέψεις της τη φυσική μητέρα της,
γι’ αυτό και όλα άλλαξαν στη ζωή της. Δεν συγχωρούσε τη φυσική μητέρα της πού
την άφησε.
Ένας από τους
επισκέπτες του π. Θαδδαίου διηγούνταν: «Μια γριά γυναίκα ρώτησε τον π. Θαδδαίο
τι έπρεπε να κάνει προκειμένου να γίνουν τα εγγόνια της ευσεβείς άνθρωποι. Ο π.
Θαδδαίος απάντησε, ‘’Να είναι πάντοτε η γιαγιά τους πράα και καλή’ να μην
οργίζεται ποτέ και να είναι πάντοτε χαρούμενη. Να υπακούει τους πάντες, κι όταν
ακόμη δεν κάνει κανείς υπακοή στην ίδια. Ίσως τα εγγόνια της να μην γίνουν
ευσεβείς άνθρωποι, αλλά κάποια μέρα θα θυμούνται τη γιαγιά τους και η ανάμνησή
της θα τους κάνει καλύτερους ανθρώπους’’».
Πώς
καταλαβαίνουν οι γονείς μας ότι είμαστε καλά παιδιά και τους αγαπάμε; Όταν
βλέπουν ότι τους σεβόμαστε και υπακούμε στα λόγια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου