«Οι μοναχοί, απαρνούμενοι την οικογένεια, προσκύνησαν τη ζωή του Νυμφίου, και απαρνούμενοι τις κυριαρχίες του κόσμου, υπηρέτησαν τον Βασιλιά Χριστό. Απαρνήθηκαν τη «σοφία αυτού του κόσμου» για να γίνουν «ανόητοι για χάρη του Χριστού» (Κορινθίους 4:10).
Η Μοναχικότητα μαθαίνεται. Και όχι μια για πάντα, αλλά συνεχώς, ασταμάτητα ως την άκρη του τάφου, με κόπο και θυσίες, όπως η ζωή, είπε κάποτε ένας γονιός. Τα μυστικά της πάντα αποκαλύπτονται, βήμα βήμα, σιγά σιγά, με πτώσεις και ανυψώσεις, με δάκρυα και χαρά, με μόχθο και πόνο, με στεναγμούς και στεναγμούς, σε μια απέραντη δοξολογία».
Πατήρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου