Ἡ αἰωνιότητα ἔχει τή διαλεκτική της.

 «Ἡ αἰωνιότητα ἔχει τή διαλεκτική της.

Ἐκεῖνο πού σήμερα γίνεται, παίρνει ἄλλη ὄψι ἐάν

τό δῆς σάν συστατικό τῆς αἰωνιότητος. Παράδειγμα:

Δύο νέοι δεκαπέντε χρόνων πρόκειται νά περάσουν

μία ὥρα εὐχάριστη. Ὁ ἕνας πάει σέ ἕνα κέντρο ὅπου διασκεδάζει καί χορεύει. Ὁ ἄλλος κάθεται καί διαβάζει. Ποιός πέρασε πιό εὐχάριστα τήν ὥρα του; Ἐάν ἀπομονώσης τήν ὥρα αὐτή ἀπ΄ τίς περαιτέρω συνέπειες, θά πῆς ὅτι πιό εὐχάριστα πέρασε τήν ὥρα του ἐκεῖνος πού διασκέδασε. Ἐάν, ὅμως, κρίνης μέ

τήν αἰωνιότητα, ἔστω τήν αἰωνιότητα μέ τή σχετικα ἔννοια μιᾶς μεγάλης χρονικῆς προβολῆς, θά λάβης ὑπόψιν σου ὅτι ὁ νέος πού πέρασε ὥρα μελέτης

θὰ δουλέψη καί ἄρα θά προκόψη καί ἄρα θά νικήσει 

καί ἄρα θά γίνη κάτι στή ζωή του. Ἐνῶ ὁ ἄλλος

πού θά ἀσχολῆται στή ζωή του μέ τή διασκέδασι,

θὰ εἶναι ἕνας ἄνθρωπος πού θά περάση τή ζωή του

μέ ἀποτυχία.

Ἔτσι, κάθε πράγμα, ὅταν τό βάλετε στή προοπτική τοῦ ὑπέρχρονου, παίρνει ἄλλη ὄψι, ἀκόμη καί

ὅταν τό δῆτε μέ τό φῶς τῆς σχετικῆς ἔστω αἰωνιότητας στήν ὁποία ἡ διάρκεια τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀμελητέα ποσότητα»