ΤΆ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ!!!!

 «-Στίβ, ἔχεις πιεῖ ἀρκετά φιλαράκο —ἴσως

πρέπει νά ὁδηγήσω ἐγώ.

Στήν ἀρχή νόμιζα ὅτι ἔκανε πλάκα, ἀλλά καθώς ὁ

Κέρτ εἶναι σαφῶς πιό συνετός ἀπό ἐμένα, σεβάστηκα τή νηφάλια κρίσι του.

—Ὡραία ἰδέα, εἶπα καί τοῦ ἔδωσα τά κλειδιά.

Ὅταν καθίσαμε ἐγώ στή θέσι τοῦ συνοδηγοῦ καί

ὁ Κέρτ πίσω ἀπό τό τιμόνι, μοῦ εἶπε:

–Θά χρειασθῶ τή βοήθειά σου, ἐπειδή δέν ξέρω 

πολύ καλά πῶς νά πάω στό σπίτι σου ἀπό ἐδῶ.

—Κανένα πρόβλημα, ἀποκρίθηκα.

Ὁ Κέρτ ἄναψε τή μηχανή καί ξεκινήσαμε. Φυσικά,

ὑπῆρξαν διάφορα ἀπότομα σταματήματα καί ξεκινήματα καί μερικά τραντάγματα στήν ἀλλαγή τῶν ταχυτήτων. Τά ἑπόμενα δεκαέξι χιλιόμετρα μοῦ φάνηκαν ἑκατό, καθώς ἔδινα στόν Κέρτ ὁδηγίες —τώρα ἀριστερά, πιό σιγά, σέ λίγο δεξιά, πιό γρήγορα. Τό σημαντικό εἶναι ὅτι φθάσαμε μέ ἀσφάλεια στο σπίτι

ἐκείνη τή νύχτα.Δέκα χρόνια ἀργότερα, στή δεξίωσι τοῦ γάμου μου, ὁ Κέρτ ἔκανε τούς τετρακόσιους καλεσμένους να

δακρύσουν, καθώς μιλοῦσε γιά τή φιλία μας και διηγοῦνταν πῶς γυρίσαμε στο σπίτι ἐκεῖνο τό βράδυ.

Τί ἔκανε τόσο ξεχωριστή αὐτή τήν ἱστορία; Ολοι,

νομίζω, ἔχουμε δώσει κάποτε τά κλειδιά μας σέ κάποιον ἄλλο, ἐπειδή δέν μπορούσαμε νά ὁδηγήσουμε.

Ἀλλά πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι ὁ φίλος μου, ὁ Κέρτ δέν

βλέπει. Εἶναι τυφλός ἐκ γενετῆς καί πρίν ἀπό ἐκείνη τή βραδυά δέν εἶχε ὁδηγήσει ποτέ αὐτοκίνητο.

Σήμερα ὁ Κέρτ εἶναι ἕνα ἀπό τά κορυφαῖα διοικητικά στελέχη τῆς General Motors στή Ν. Υόρκη, ἐνῶ

ἐγώ ταξιδεύω σέ ὅλη τή χώρα, παρακινώντας τούς

πωλητές τῆς ἑταιρείας νά δημιουργοῦν μακροχρόνιες

συνεργασίες καί φιλίες μέ τούς πελάτες τους. Ἡ προθυμία μας νά ἀναλάβουμε κάποια ρίσκα καί νά ἐμπιστευθοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο συνεχίζει νά δίνη νόημα καί χαρά στο ταξίδι τῆς φιλίας»

Εἶναι ἐπικίνδυνο νά ὁδηγῆ ὁ τυφλός πνευματικά.

Αὐτός χρειάζεται καθοδήγησι.