Εἶναι προφητικὸς ὁ λόγος τοῦ Προπάτορα
πὼς ἡ Γυναίκα εἶναι ἡ Ζωὴ καὶ
ἡ Μητέρα ὅλων τῶν ζώντων.
Γιατὶ ἐν τέλει γέννησε τὸν Χριστὸ
καὶ ἔσωσε τὸν κόσμο.
Ὅσοι δὲν εἶναι παιδιά Της,
ἀδέλφια τοῦ Μονογενῆ Της,
δὲν εἶναι ζωντανοί.
Ὅσες γυναῖκες λησμονοῦν
τὴν ἀποστολή τους καὶ ξεφεύγουν
ἀπὸ τὸ ἱλαρὸ πρόσωπό Της καὶ
τὰ ὑψωμένα Της χέρια,
παγιδεύονται στὶς συμπληγάδες
τοῦ ἑκάστοτε βίου καὶ γεννοῦν μόνο θάνατο.
Ἀλλὰ ὅσες ἐπιχειροῦν πάνω Της
στηριγμένες νὰ βαδίσουν ἐκεῖνα τὰ λίγα καὶ
συνάμα ἀτέλειωτα μέτρα
ἀπὸ τὸν Σταυρὸ ὣς τὴν Ἀνάσταση,
ἀρχίζουν τὴ θαυμαστὴ κυοφορία τῆς Ζωῆς.
Γίνονται Μητέρες τῆς ἐρήμου, ποὺ γεμίζουν
τὰ Γεροντικὰ μὲ τὴ γυναικεία ἀνδρεία.
Γίνονται σύζυγοι, ποὺ προσφέρουν
στοὺς ἄνδρες τους τὸ δῶρο μιᾶς πατρότητας,
ἡ ὁποία πάντα περιμένει τὸν Ἄσωτο.
Γίνονται μαμάδες μὲ κόπους καὶ σφάλματα,
ποὺ ἀγκαλιάζουν καὶ ἀνεβάζουν στὸν οὐρανὸ
παιδιὰ δικά τους καὶ ξένα.
Γίνονται μητέρες τῶν ὀρφανῶν, τῶν φτωχῶν,
τῶν γερόντων, τῶν ξεχασμένων καὶ τῶν νεκρῶν,
ἀκόμα κι ἂν τὸ νυφικό τους κρεβάτι δὲ στρώθηκε ποτὲ
ἢ τὸ παιδικὸ δωμάτιο ποὺ ἑτοίμασαν ἔμεινε ἄδειο.
Γίνονται πρεσβυτέρες, ποὺ μυστικὰ παραστέκουν
τοὺς ἀγαπημένους τους στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων.
Γνωστὲς καὶ ἄγνωστες,
διακεκριμένες ἢ ἄσημες,
δυνατὲς ἢ ἀδύναμες.
Βασιλικῆς Κορωναίου
Εἰσαγωγικὸ ἀφιερώματος (ἀπόσπασμα)
Ἀφιέρωμα "Ἡ γυναίκα",
τεῦχος 370, Ἰούλιος/Αὔγουστος 2024
Ἔργο τοῦ Πάνου Ἀραβαντινοῦ (1886 - 1930)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου