Πῶς γίνεται μὲ διαφορετικὸ τρόπο ἡ νουθεσία καὶ προτροπὴ στοὺς ἀλαζόνες καὶ μὲ διαφορετικὸ στοὺς λιπόψυχους
Μὲ διαφορετικό τρόπο γίνεται ἡ νουθεσία καὶ προτροπὴ στοὺς ἀλαζόνες καὶ μὲ διαφορετικὸ στοὺς λιπόψυχους, ἐπειδὴ οἱ πρῶτοι ἔχοντας μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό τους ἐπικρίνουν καὶ ἀπαξιώνουν ὅλους τοὺς ἄλλους, ἐνῶ οἱ λιπόψυχοι, ἔχοντας ὑπερβολικὰ ἔντονητὴν αἴσθηση τῶν ἀδυναμιῶν τους, συχνὰ περιπίπτουν σὲ ἀπελπισία.
Οἱ μὲν ἀλαζόνες ἐκτιμοῦν ὡς μοναδικὰ καὶ ὑπέροχα ὅλα ὅσα κάνουν, οἱ δὲ λιπόψυχοι νομίζουν ὅτι οἱ δικές τους πράξεις εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀξιοκαταφρόνητες, καὶ γι' αὐτὸ παραδίδονται στὴν ἀπελπισία. Γι' αὐτὸ τὰ ἔργα τῶν ἀλαζόνων πρέπει νὰ ὑποβάλλονται σὲ ἐνδελεχῆ ἐξέταση ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ τοὺς ἐλέγχει, ὥστε νὰ φανεῖ ὅτι ἡ ἀφορμὴ τῆς δικῆς τους αὐταρέσκειας συνιστᾶ ἀκριβῶς τὴν αἰτία δυσαρέσκειας τοῦ Θεοῦ.
Τότε πράγματι διορθώνουμε μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τοὺς ἀλαζόνες, ὅταν τις πράξεις τους ποὺ τὶς πιστεύουν γιὰ καλὲς τὶς ἀποδεικνύουμε κακές, ὥστε ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ περίμεναν νὰ δρέψουν δόξα, νὰ προέλθει ἀπεναντίας ψυχωφελής ταπείνωση. Μερικές φορές καθόλου δὲν ἔχουν συναίσθηση ὅτι ὑπέπεσαν στὸ ἁμάρτημα τῆς ἀλαζονείας, φθάνουν πιὸ σύντομα στὴν διόρθωσή τους, ἐὰν νιώσουν ντροπὴ ἐξαιτίας τῆς κατηγορίας γιὰ κάποια ἄλλη προφανέστερη ἁμαρτία τους ἡ ὁποία ἐξετάζεται παρεμπιπτόντως, ὥστε νὰ ἀντιληφθοῦν ἀπὸ τὴν ἀδυναμία τους νὰ ὑπερασπιστοῦν ἐν προκειμένῳ τὸν ἑαυτό τους ὅτι κακῶς ἐμμένουν στὴν στάση ποὺ κρατᾶνε.
Ἔτσι, ὁ Παῦλος ὅταν εἶδε τοὺς Κορινθίους νὰ συμπεριφέρονται μεταξύ τους μὲ αὐθάδεια κι ἀλαζονεία, ὥστε ἄλλος νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι μαθητὴς τοῦ Ἀπολλῶ, ἄλλος τοῦ Παύλου, ἄλλος τοῦ Κηφᾶ, ἄλλος τοῦ Χριστοῦ ἔθιξε τὸ θέμα τοῦ ἁμαρτήματος τῆς αἱμομιξίας, τὸ ὁποῖο εἶχε διαπραχθεῖ ἀνάμεσά τους καὶ παρέμενε ἀτιμώρητο, γράφοντας: Κυκλοφορεῖ ἡ φήμη ὅτι παρουσιάστηκε ἀνάμεσά σας κροῦσμα πορνείας, καὶ μάλιστα τέτοιου εἴδους ποὺ δὲν τὴν συναντάει κανεὶς οὔτε ἀνάμεσα στοὺς εἰδωλολάτρες, νὰ συζεῖ δηλαδὴ
κάποιος μὲ τὴν μητριά του. Κι ἐσεῖς εἶστε φουσκωμένοι ἀπὸ ὑπερηφάνεια καὶ δὲν πενθήσατε, ὥστε αὐτὸς ποὺ διέπραξε κάτι τέτοιο νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία
Εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέει ἀνοιχτά: Γιατί ἀπὸ ἀλαζονεία λέτε ὅτι εἶστε τοῦ ἑνὸς ἢ τοῦ ἄλλου, ἐσεῖς ποὺ μὲ τὴν διάλυσή σας ἀπὸ ἀμέλεια δείχνετε ὅτι δὲν ἀνήκετε σὲ κανένα.
Αντίθετα, τοὺς λιπόψυχους μποροῦμε νὰ τοὺς ἐπαναφέρουμε με καλά τους ἔργα, ὥστε, ὅταν τοὺς διορθώνουμε ἐπιτιμώντας κάποιοι στὴν ὁδὸ τῆς ὀρθοπραξίας, ἐὰν κάνουμε έμμεση ἀναφορὰ σὲ κάποιες τους πράξεις, νὰ ἐπαινοῦμε μὲ στοργὴ ἄλλες, προκειμένου ὁ ἔπαινος ποὺ ἀκοῦνε νὰ τονώσει τὸν ἀδύναμο, δίχως αυτοεκτίμηση χαρακτήρα τους ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ τὴν ἐπίπληξη γιὰ τὴν ἁμαρτία.
Συχνὰ πάλι τοὺς ὠφελοῦμε περισσότερο, ἐὰν ἀφενός μνημονεύουμε ὅσα καλὰ ἔπραξαν, ἀφετέρου τις τυχόν παρεκτροπές τους δὲν τὶς διορθώνουμε σὰν κάτι ποὺ ἤδη ἔχουν κάνει, ἀλλὰ τοὺς ἀποτρέπουμε σὰν νὰ θέλουμε νὰ ἀποφύγουν κάτι ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχει γίνει, ὥστε καὶ ἡ εὔνοια ποὺ τοὺς δείχνουμε νὰ τοὺς ἐνθαρρύνει στις συμπεριφορὲς ἐκεῖνες ποὺ ἐπιδοκιμάζουμε καὶ ἡ διακριτικὴ καὶ ἤπια νὰ ἐπηρεάσει τοὺς λιπόψυχους ἀποτελεσματικότερα, ἀποτρέποντάς τους ἀπὸ τὶς πράξεις ποὺ ἀποδοκιμάζουμε. Γι' αὐτό ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος, ἀντιλαμβανόμενος ὅτι οἱ Θεσσαλονικεῖς, ἂν καὶ ἔμεναν ἑδραῖοι στὴν πίστη τοῦ κηρύγματος ποὺ εἶχαν ἐνστερνιστεῖ, εἶχαν ἀναστατωθεῖ κι εἶχαν λιποψυχήσει ἐνώπιον τοῦ ἐπικείμενου, ὅπως νόμιζαν, τέλους τοῦ κόσμου, πρῶτα ἐπαινεῖ τὰ δυνατά τους σημεῖα κι ἔπειτα μὲ προσεκτικὲς παραινέσεις τοὺς ἐνισχύει ὡς πρὸς τὶς ἀδυναμίες τους.
Ἀναφωνεῖ ὄντως: Ὀφείλουμε νὰ εὐχαριστοῦμε πάντοτε τὸν Θεὸ γιὰ σᾶς, ἀδελφοί, ὅπως εἶναι σωστό, γιατὶ ἡ πίστη σας αὐξάνει πολὺ καὶ ἡ ἀγάπη μεταξύ σας, τοῦ ἑνὸς γιὰ τὸν ἄλλο, πλεονάζει, ὥστε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι καυχόμαστε στὶς ἄλλες ἐκκλησίες γιὰ ἐσᾶς, γιὰ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν πίστη σας Ἀφοῦ πρῶτα ἔπλεξε τὸ εὐχάριστο αὐτό ἐγκώμιο γιὰ τὴν ζωή τους, μετὰ ἀπὸ λίγο προσέθεσε τὰ ἀκόλουθα: Σᾶς παρακαλοῦμε, ἀδελφοί, σχετικὰ μὲ τὴν παρουσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴν σύναξή μας κοντά του, νὰ μὴν ἀφήνετε νὰ σᾶς ἀπομακρύνουν τόσο γρήγορα ἀπὸ τὶς πεποιθήσεις σας, οὔτε νὰ φοβᾶστε ἐπειδὴ ἐπικαλοῦνται κάποια ἀποκάλυψη τοῦ Πνεύματος, ἢ λόγο, ἢ ἐπιστολὴ ποὺ τὴν
παρουσιάζουν τάχα σὰν σταλμένη ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ νὰ σᾶς πείσουν ὅτι φθάνει ὅπου νά 'ναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου.Τὰ ἔφερε ἔτσι ὁ ἀληθινὸς διδάσκαλος, ὥστε νὰ ἀκούσουν πρῶτα μὲ τὸν ἔπαινο αὐτὸ ποὺ ἤδη γνώριζαν κι ἔπειτα ἐκεῖνο ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνουν ἀκολουθώντας τὴν προτροπή του. Προκειμένου ἡ ψυχή τους νὰ μὴν πτοηθεῖ ἀπὸ τὴν νουθεσία ποὺ ἀκολουθεῖ, στερεώνεται μὲ τὸν ἔπαινο ποὺ προηγεῖται. Κι ἐνῶ γνώριζε ὅτι εἶχαν ἀνησυχήσει ἀπὸ τὴν ἰδέα τοῦ ἐπικείμενου τέλους, δὲν τοὺς ἐπέπληττε γιὰ τὴν ταραχή τους, ἀλλὰ παρίστανε πὼς δῆθεν ἀγνοοῦσε ἐκεῖνα ποὺ συνέβησαν καὶ τοὺς ἀπέτρεπε ἀπὸ τὸ νὰ παραμείνουν σὲ μία τέτοια ἀγωνία. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, καθὼς πίστευαν ὅτι ὁ Ἀπόστολός τους δὲν γνώριζε τὴν ἐπιπολαιότητα τῶν αἰσθημάτων τους, θὰ φοβόντουσαν μὴν καταλήξουν ἀξιοκατάκριτοι, στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἀνησυχοῦσαν μὴ μάθει ἐκεῖνος τὸ σφάλμα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου