ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΜΑΛΟΥΤ ΣΤΗ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ.

 ΑΠΟ ΤΟ  ΣΑΜΑΛΟΥΤ  ΣΤΗ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ.

Πολλοί μιλάνε για την αίρεση, αρκετοί γράφουν για την αίρεση, αλλά λίγοι είναι εκείνοι πού έχουν γευτεί την πίκρα της αίρεσης, και ακόμα ελάχιστοι είναι αυτοί πού την έζησαν και έχυσαν αίμα για να απελευθερωθούν από την αιχμαλωσία της. Ή αίρεση είναι τρόπος ζωής, είναι μεγάλη φυλακή, είναι ασθένεια ψυχική αλλά και σωματική. Εγώ ό Αθανάσιος Χενεΐν τα έζησα όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα ως προϊστάμενος της κοπτικής παροικίας των Αθηνών για δεκαπέντε χρόνια. Οι Κόπτες διχάζουν το πρόσωπο του Χριστού μας και καταργούν την διανθρώπινη, πραγματική και ρεαλιστική παρουσία του στον κόσμο και στην Εκκλησία

Αλλά το θαύμα της θεραπείας μου και της μεταστροφής μου στη μητέρα μας την Ορθόδοξη Εκκλησία έγινε με την χάρη του Τριαδικού Θεού αλλά και την έμπρακτη αγάπη τού Σεβασμιότατου  Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, τού γέροντα Μεθόδιου Κρητικού και των πατέρων της Ιεράς Μονής Άναστάντος Χριστού.

Αυτά τα λόγια πού θα διαβάσεις αγαπητέ αναγνώστη είναι ομολογία πίστης, αλλά και δείγμα ευγνωμοσύνης αλλά ταυτόχρονα είναι μια έκκληση να συνεργασθούμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε τούς απλούς Κόπτες (16 χιλιάδες ζουν στην Αθήνα) να γνωρίσουν το κάλλος της Ορθοδοξίας».

Με τα πιο πάνω λόγια, τα γεμάτα θλίψη, πίκρα και πόνο, αρχίζει να περιγράφει ό πατήρ Αθανάσιος την πορεία του προς την Ορθοδοξία, μια πορεία πού κράτησε δεκαετίες ολόκληρες και είχε, συν Θεώ, ευτυχή κατάληξη. Είμαι της γνώμης πώς για να καταλάβουμε την κατάληξη της μεγάλης αυτής πορείας πρέπει να παρακολουθήσουμε το νήμα της ζωής του ανθρώπου αυτού, καθώς ξετυλίγεται μέσα στο χρόνο.

Βρισκόμαστε στην Αίγυπτο, στην πόλη Σαμαλούτ, στη δυτική όχθη του Νείλου. Εκεί γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1952, σε μια οικογένεια Κοπτών (δηλαδή Αιγυπτίων Μονοφυσιτών) ό Νάνγκι Ίσιάκ Χενεΐν. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο στα 1970 τον βρίσκουμε να φοιτά στο πανεπιστήμιο της Αλ Μινύα, όπου σπουδάζει αγγλική λογοτεχνία. Την  ίδια εποχή τον βρίσκομαι να μελετά το λόγο του Θεού και πατερικά  κείμενα στα αγγλικά και στα αραβικά.. Τελειώνοντας το πανεπιστήμιο δίδαξε αγγλικά στο Κάιρο και μελέτησε έργα συγχρόνων Ρώσων θεολόγων της διασποράς όπως τον ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΜΕΜΑΝ, του ΠΑΒΕΛ ΕΥΔΟΚΙΜΩΦ, τον οποίο συνάντησε προσωπικά κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αίγυπτο κατά την

Δεκαετία του 80 του ΤΖΩΝ ΜΑΓΙΕΝΤΟΡΦ του ΘΩΜΑ ΧΟΠΚΟκ.α.

Κατά το Σεπτέμβριο του 1980 ό Νάνγκι μεταβαίνει στην ΑΘΗΝΑ που σπουδάζει Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του πανεπιστημίου. Ειδικεύεται στην πατρολογία. Κατά την εκεί παραμονή του ανακαλύπτει τη θεία λειτουργία και το κάλλος της ορθόδοξης ζωής. Οι καθηγητές του στην Αθήνα του συνέστησαν να μεταβεί στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές στο Καθολικό πανεπιστήμιο και στη Σορβόννη. Παραμένει εκεί για οκτώ χρόνια και, αφού έμαθε καλά τα γαλλικά, σπουδάζει πατρολογία, μελετά τούς Έλληνες κλασσικούς και σύγχρονη Θεολογία.

Στο Παρίσι συναντά τη μέλλουσα σύζυγο του, πού ήταν μέλος της Ορθόδοξης Κίνησης Νέων τού Λιβάνου. Παντρεύτηκαν στη Δαμασκό (στον τόπο της μεταστροφής τού 'Απ. Παύλου) στον Ορθόδοξο καθεδρικό ναό τού Τιμίου Σταυρού κι ακολούθως γύρισαν στο Παρίσι όπου συνέχισαν τις σπουδές τους. Ό Νάνγκι πήρε δίπλωμα στην κοπτική λογοτεχνία και στην πατρολογία στο Καθολικό πανεπιστήμιο του Παρισιού. Από την άλλη ή ορθόδοξη σύζυγος του Ρουιάντα πήρε πτυχίο στο Στρασβούργο και δίπλωμα ορθόδοξης Θεολογίας στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του 'Αγίου Σεργίου στο Παρίσι. Από το γάμο τους απόκτησαν τρία παιδιά, τον Ζώρζ, τον Γιόσεφ και τη Σάρρα

Φτάνουμε στα 1992. Ό σπουδαγμένος πλέον Κόπτης επιστρέφει στην πατρίδα του και διδάσκει στο Κάιρο, στο κοπτικό πατερικό κέντρο. Ό Κόπτης πατριάρχης Σενούντα Γ' τον χειροτονεί ιερέα στα 1995 και τον στέλνει στην Ελλάδα, για να ιδρύσει και οργανώσει την πρώτη κοπτική κοινότητα στη Χώρα. Ολοκληρώνει στα 2008 τις μεταπτυχιακές του σπουδές κι ανακηρύσσεται διδάκτωρ της Φιλοσοφίας τού πανεπιστημίου της γαλλικής πόλεως Αιμόζ. Ή διατριβή του φέρει τον τίτλο: «Ό αιγυπτιακός μοναχισμός και ή αιγυπτιακή εθνική ταυτότητα».

Στην Ελλάδα, όπου ζει μόνιμα, παίρνει την ελληνική υπηκοότητα τιμής ένεκεν. Έχει εν τω μεταξύ ωριμάσει μέσα του ή απόφαση για να μεταστραφεί στην Ορθοδοξία με αποτέλεσμα να αποπτύσει το Μονοφυσιτισμό και να ενταχθεί την Ορθόδοξη Εκκλησία Και, για να περιοριστούμε στα γεγονότα χωρίς να καταφύγουμε σε σχολιασμό του στις 6 Αυγούστου 2011, ανήμερα της Μεταμορφώσεως, ό 'Αθανάσιος χειροτονείται διάκονος της του Χριστού Εκκλησίας στον Πειραιά, στην εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της Παλαιάς Κοκκινιάς από το μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Στις 15 τού ιδίου μήνα ανέρχεται στο βαθμό του πρεσβυτέρου με τη χειροτονία του στο β βαθμό της Ιεροσύνης από τον επιχώριων επίσκοπο τού Πειραιά στον Ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου τού Ρέντη.

Τώρα, το πώς κατέληξε ό μορφωμένος και φορτωμένος με ακαδημαϊκές περγαμηνές πολύγλωσσος Αιγύπτιος στο να απαρνηθεί την μονοφυσιτική κακοδοξία και να εγκολπωθεί άγαλλωμένω πόδι την  Ορθοδοξία, εγώ δεν μπορώ να μιλήσω, ούτε μου πέφτει λόγος. Καλύτερα να τον αφήσουμε να μας πει ό ίδιος πώς ανακάλυψε το δρόμο προς τη Δαμασκό. Κατά την εις διάκονο χειροτονία του ανέφερε, συν τοις άλλοις, και τα έξης:

«Διαβάζουμε στην ιερά ιστορία του λαού του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη και ειδικά στο βιβλίο των Κριτών: «Και εποίησαν οι υιοί Ισραήλ το πονηρό ενώπιον Κυρίου, και έδωκεν αυτούς Κύριος εν χειρί Μαδιάμ επτά έτη». Ό Θεός, όμως, δεν σιωπά αλλά οικονομεί την ελευθερία και την σωτηρία του λαού του.

Ό Θεός ψάχνει εργάτες και συνεργάτες για να σώσει τον λαό του και να ευλογεί την κληρονομιά του, όπως ψάλουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Το ιερό κείμενο περιγράφει την οικονομία του Θεού για να σώσει τον λαό του. Ήρθε ό άγγελος Κυρίου στον Γεδεών, έναν απλό πολίτη αγανακτισμένο ενώ ασχολείτο «ραβδίζων σίτον εν ληνώ εις έκφυγείν από προσώπου του Μαδιάμ. Και ώφθη αύτώ ό άγγελος Κυρίου, και είπε προς αυτόν Κύριος μετά σου, ισχυρός των δυνάμεων. Και είπε προς αυτόν Γεδεών εν έμοί. Κύριε μου, και ει εστί Κύριος μεθ' ημών, εις τί ευρεν ημάς τα κακά ταύτα; και πού εστί πάντα τα θαυμάσια αυτού, α διηγήσαντο ημίν οι πατέρες ημών..; 

Και επέστρεψε προς αυτόν ό άγγελος Κυρίου και είπε πορεύου εν τη ισχύι σου ταύτη και σώσεις τον Ισραήλ εκ χειρός Μαδιάμ• ιδού εξαπέστειλα σε και είπε προς αυτόν Γεδεών εν έμοί, Κύριε μου, εν τίνι σώσω τον Ισραήλ; ιδού ή χιλιάς μου ήσθένησεν εν Μανασσή, και εγώ ειμί μικρότερος εν οίκω του πατρός μου. Και είπε προς αυτόν ό άγγελος Κυρίου- Κύριος έσται μετά σου, και πατάξεις τον Μαδιάμ ωσεί άνδρα ένα» (Κριτ. στ' 11-16).

Τα ίδια αισθήματα του απλού πολίτη Γεδεών, αισθάνομαι σ' αυτήν την φοβερή στιγμή πού ό λαός μου είναι στα χέρια των αιρετικών και της πλάνης του κάθε Μαδιάμ. 'Αλλά ό Θεός ετοίμασε στα χέρια σας την μεταστροφή μου και αποκάλυψε τη μεταμόρφωση μου στους κόλπους της Ορθοδοξίας.

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής να ζω την μεταστροφή στην Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία δίπλα σας Σεβασμιότατε, εσάς πού, όπως γράφει μια αθηναϊκή εφημερίδα και με την οποία συμφωνώ απολύτως, είστε ό Επίσκοπο. Πάντα σε εγρήγορση, διαρκώς σε ετοιμότητα Δεν κάνει πίσω, υπερασπίζεται με άποψη και πείσμα τα νάματα του Γένους, τις αξίες της φυλής των Ελλήνων... από επιδρομές σκοτεινών κύκλων.

Ιδιαίτερα προασπίζεται τούς νέους από στρεβλά ιδανικά και σαθρά πρότυπα. Θα μπορούσα να προσθέσω, με τη χειροτονία μου σήμερα, ότι είστε και υπερασπιστής των μεταναστών, αδικημένων στις χώρες τους. Το μήνυμα σας Σεβασμιότατα σήμερα είναι ξεκάθαρο. Αγαπάτε όλους τούς μετανάστες στην χώρα μας, την Ελλάδα, και ή αγάπη σας είναι έμπρακτη, διότι χειροτονείτε έναν εκ των αδελφών αυτών. ' Αγαπάτε τούς μετανάστες, διότι αγαπάτε το πρότυπο του κάθε μετανάστη, τον Κύριο και Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, ό όποιος «ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη». Φροντίζει ή Μητρόπολις Πειραιώς να δώσει στους πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην μετανάστες, τον επουράνιο άρτο, τον Λόγο του Θεού όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στις γλώσσες πού καταλαβαίνουν. Αυτό γίνεται με ανιδιοτελή αγάπη, χωρίς καμία διάθεση καταναγκασμού ή κακής φύσεως προσηλυτισμού διότι, όπου πνέει το Πνεύμα του Θεού, εκεί κατοικεί ή ελευθερία

Ό Ιώβ, είναι μία άλλη φυσιογνωμία από τη Παλαιά Διαθήκη, πού με τα προσωπικά και οικογενειακά δεινά πού υπέστη, αλλά και την πικρή κριτική πού δέχθηκε από τούς τρεις αιρετικούς φίλους του, είπε μιλώντας στον Θεό: «οίδα ότι πάντα δύνασαι, αδυνατεί δε σοι ουδέν... Τις γάρ εστίν ό κρυπτών σε βουλήν; μεγάλα και θαυμαστά α ουκ έπιστάμην. Άκουσον δε μου Κύριε, ίνα και εγώ λαλήσω, ερωτήσω δε σε, σύ δέμε δίδαξον. Άκοήν μέν ώτός ήκουόν σου το πρότερον, νυνί δε ό οφθαλμός μου εώρακέ σε» (Ιώβ μβ' 2-5). Ό μικρός και αγανακτισμένος Ισραηλίτης πολίτης, ό Γεδεών, δέχθηκε την κλήση της χάριτος μέσα στην αιχμαλωσία του λαού και έψαχνε τη σωτηρία στην ανάμνηση και μελέτη των θαυμάτων πού έκανε ό Θεός με τούς πατέρες, ενώ ό θεόπτης Ιώβ κατάλαβε ότι μέχρι τώρα γνώρισε τον Θεό μόνο με την ακοή, δηλαδή θεωρητικά, αιρετικά, επιλεκτικά και ότι έχασε πολύτιμο χρόνο συζητώντας με τρεις αιρετικούς φίλους και μια άφρονα γυναίκα, αλλά τώρα είδε τον Θεό προσωπικά μέσα στα πάθη και στον πόνο.

Ή μόνη διαφορά με την μεταστροφή του Ιώβ είναι ότι ή σύντροφος της ζωής μου, ή ορθόδοξη γυναίκα μου δεν έκανε αυτά πού έκανε ή γυναίκα του Ιώβ. Πού είπε στον δοκιμαζόμενο σύζυγο της: «ειπόν τι ρήμα προς Κύριον και τελευτά» αλλά επέμενε στην ορθόδοξη πίστη και λατρεία και μεγάλωσε τα τρία τέκνα μας στην ' Ορθοδοξία μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, αλλά και έκανε Ιεραποστολικό ορθόδοξο έργο με τούς αραβόφωνους μετανάστες.

Αυτά τα ιερά κείμενα περιγράφουν την εμπειρία της μεταστροφής μου στην Ορθοδοξία, στους κόλπους των θαυμάτων, των θεωμένων πατέρων, μετά από την αιχμαλωσία στα χέρια του Μαδιάμ της αιρέσεως, της αδικίας και της πλάνης. Μια μεταστροφή θεοπτίας, διότι ή Ορθοδοξία είναι θεοπτία (είδομεν το φώς το άληθινόν) ενώ ή αίρεση είναι σκοτάδι και σκοταδισμός! Ή αίρεση είναι μια τραγική κατάσταση στην ιστορία του λαού του Θεού. Ό Γεδεών και ό Ιώβ εμφανίσθηκαν σε στιγμές πού ό λαός του Θεού και ειδικά οι αρχηγοί του ήταν στην πλάνη της αιχμαλωσίας στα χέρια ξένων και σκοτεινών δυνάμεων. Ή διακοπή της ζώσης πατερικής παραδόσεως υπήρξε όντως ή αιτία της μεγάλης θεολογικής και ανθρωπολογικής τραγωδίας των αιρετικών μονοφυσιτών. Για τούς Πατέρες της Εκκλησίας, ή αίρεση συνιστά σαφώς μία εσφαλμένη διδασκαλία (απόκλιση από τον κανόνα της αλήθειας) σε σχέση με την αλήθεια και την πράξη της Μίας, Β Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. 

Πρώτος ό αποστολικός Πατέρας Ιγνάτιος Αντιοχείας χρησιμοποίησε τον όρο αίρεση προς δήλωση των ψευδό-διδασκάλων πού κυκλοφορούσαν στα χρόνια του.

Ήρθα στην Ελλάδα το 1980 να σπουδάσω θεολογία με υποτροφία της Διεύθυνσης Εκκλησιών του Υπουργείου Εξωτερικών μετά από παρέμβαση του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανού. Αυτή την Ελλάδα γνώρισα, την Ορθόδοξη Ελλάδα, έμεινα στο θεολογικό Οικοτροφείο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, έζησα με τρεις αγίους διευθυντές, ό ένας είναι ό πατέρας θεόκλητος Τσίρκος της Ί. Μ. Μεταμορφώσεως Χαλκιδικής, ό δεύτερος ό άγιος πρώην Καστοριάς Σεραφείμ και ό τρίτος ό νυν μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος. Τότε άρχισα να συγκινούμαι βαθύτατα από το απαράμιλλο κάλλος του ελληνικού ορθόδοξου λόγου πού δεν χωρίζεται καθόλου από την ιστορία και πορεία του ελληνικού έθνους και γένους. Στο θεολογικό Οικοτροφείο ψάλλαμε τότε με τούς οικότροφους κάθε βράδυ: «Κύριε έκέκραξα προς Σε, εισάκουσαν μου, Κύριε...».

Δεν ξέρω, δέσποτα, ό Κύριος άργησε να ακούσει; Εγώ άργησα να καταλάβω; Έκέκραξα στον Κύριο με τον Ψαλμωδό: «Έως πότε αμαρτωλοί. Κύριε, έως πότε αμαρτωλοί καυχήσονται, φθέξονται και λαλήσουσιν πάντες οι εργαζόμενοι την άνομίαν; Τον λαόν σου, Κύριε, έταπείνωσαν και την κληρονομίαν σου έκάκωσαν, χήραν και όρφανόν απέκτειναν και προσήλυτον εφόνευσαν και είπαν ουκ όψεται Κύριος, ουδέ συνήσει ό Θεός του Ιακώβ..... Κύριε, κατά το πλήθος των οδυνών μου εν τη καρδία μου οι παρακλήσεις σου εύφραναν την ψυχήν μου» (Ψαλμ. ιν' 3-7, 19).

Πάντως στα χέρια σας και στην ευλογημένη και ιστορική Μητρόπολη σας, το θαύμα της μεταστροφής μου έγινε! Και ή εορτή της μεταμορφώσεως μου ήρθε μετά από τριάντα ολόκληρα χρόνια αιχμαλωσίας. Αλλά για την χάριν τού Κυρίου μας ποτέ δεν είναι αργά και τίποτα δεν είναι αδύνατο. Γύρισα στην Αίγυπτο και προσπάθησα με άλλους θεολόγους να επιβάλλουμε «έπίβλημα ράκους άγνάφου επί ιματίου παλαιού». Προσπαθήσαμε να βάλομε για μπάλωμα στο παλιό ρούχο των αιρετικών, ένα καινούριο κομμάτι, ύφασμα Ορθοδοξίας! Το τραγικό αποτέλεσμα το προέβλεψε ό Ίδιος ό Κύριος «χείρον σχίσμα γίνεται» (Ματθ. θ' 16).

Όλη σχεδόν ή τριαδολογία και ή χριστολογία τού Χρυσοστόμου, αλλά και σχεδόν όλων των Πατέρων, αναπτύσσονται για να καταστεί ως απόλυτη συνέπεια ό ρεαλισμός της θείας Ευχαριστίας, θεολογεί για την όμοουσιότητα του Υιού προς τον Πατέρα, διότι ό Υιός και Λόγος του θεού ως θεός αληθινός μπορεί να προσλάβει την ανθρώπινη φύση, για να την αγιάσει και να την θεώσει. θεολογεί για την ένωση των δύο φύσεων του Χριστού, διότι μόνο ένεκεν της ενότητας αυτής, μπορούσε να θεωθεί και να αγιασθεί ή ανθρώπινη φύση, ή οποία ένεκεν της πτώσεως είχε νεκρωθεί, είχε χάσει την αληθινή ζωή. Ή ενανθρώπηση έγινε για να αναδημιουργηθεί ή ανθρώπινη φύση, για να προσφερθεί νέα ζύμη απαλλαγμένη από την αμαρτία και τον θάνατον. Τη νέα αυτή ανακαινισμένη φύση, αυτήν πού τώρα έχει ζωήν την αθάνατον, την απολαμβάνουμε ως τροφή στην τράπεζα της θείας Ευχαριστίας», γράφει ό καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος (Στυλιανός Παπαδόπουλος, θεολογία, τόμος 82, τεύχος 1.2011 σελ. 47).

Ή ιστορία της μεταστροφής μου δεν θα ήταν δυνατό να γραφεί χωρίς τη συμβολή και την έμπρακτη αγάπη πολλών, μα πάρα πολλών αγίων. Δεν μπορώ να πω όλα τα ονόματα, αλλά οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σάς προσωπικά Δέσποτα, στο καθηγητή μου Στυλιανό Παπαδόπουλο, στο Γέροντα μου πατέρα Μεθόδιο Κρητικό και τούς πατέρες τού ιερού Ησυχαστηρίου Άναστάντος Χριστού. Επίσης ευχαριστώ όλους τούς προσκυνητές της Μονής, τούς πατέρες της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, τούς πατέρες του Αγίου Όρους, ειδικά τον άγιο πρώην Ιβήρων Βασίλειον, πού επισκέφθηκε το σπίτι μου στην Αθήνα και ευλόγησε την οικογένεια μου.

Ευχαριστώ θερμά το ραδιοφωνικό σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας πού πραγματικά μιλούσε και μιλά στη ψυχή μου. Τέλος μπορεί να αναρωτηθεί κανείς με τον μεγάλο αδελφό της παραβολής του άσωτου και να σάς πει Σεβασμιότατε: «Ό δε υιός σου αυτός ό καταφαγών σου τον βίον μετά αιρετικών, ήλθεν, και έθυσας αύτώ τον μόσχον»; Αλλά εσείς Δέσποτα, πού έχετε την καρδίαν του καλού και αγαθού Πατρός, θα του πείτε: «Τέκνον, σύ πάντοτε μετ' εμού ει, και πάντα τα έμά σα εστίν, εύφρανθήναι δε και χαρήναι έδει, ότι ό αδελφός σου (Αθανάσιος) ούτος νεκρός ην και άνέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη» (Λουκ. ιε').

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ. ΤΕΥΧΟΣ 99 ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2013