Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Ο ΣΕΛΗΝΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΚΛΙΜΑΚΑ ΖΩΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έχει εμπράκτως και σαφώς διακηρύξει: "Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται" (Ιωάν. ια', 25). Και ευεργετώντας τον Ιουδαϊκό λαό στις τριετείς περιοδείες Του στις πόλεις και τα χωριά της Ιουδαίας, της Γαλιλαίας και της Περαίας μέχρι τα άκρα της χώρας -εκτός από τις περιορισμένες νεκραναστάσεις, που διέταξε συγκινημένος, κατά τη θεανθρώπινη κρίση και βούλησή Του, εξαιτίας της πένθιμης όψης της ζωής που αντίκρυζε στους κεκοιμημένους νέους (Ματθ. θ', 24, Λουκ. ζ', 13, Ιωάν. κα', 43) -θεράπευε γενικότερα χωρίς κανένα περιορισμό τις αναρίθμητες ασθένειες των ανθρώπων πάσης φύσεως: τυφλούς, χωλούς, ξηρούς, παραλυτικούς, επιληπτικούς ("σεληνιαζομένους", όπως αποκαλούνται) και πλήθος δαιμονιζομένων (Ματθ. δ', 24, η', 28, ιβ', 22, ε', 22 και ιζ', 15).

Στην περικοπή μας (Ματθ. ιζ', 14-21) ο Κύριος Ιησούς την ώρα που κατέρχεται από το όρος Θαβώρ, όπου μεταμορφώθηκε ενώπιον τριών μαθητών Του, αντιμετωπίζει τον προβληματισμό των υπολοίπων μαθητών Του για τη θεραπεία σοβαρής ασθένειας ενός νέου άνθρωπου, τον οποίον έφερε ο πατέρας του ε αυτούς, για να τον θεραπεύσουν, και μάλιστα ενώπιον γραμματέων και φαρισαίων. Και τότε ο πατέρας αυτός παρακαλεί γονατιστός τον Ιησού Χριστό: "Κύριε, ελέησόν μου τον υιόν, ότι 'σεληνιάζεται'". Ο νέος αυτός έπασχε από σοβαρή επιληψία βαριάς μορφής και επικίνδυνη καθημερινά για τη ζωή του, όπως περιγράφεται από τον πατέρα του. Και ενώ ο πατέρας παραδίδει τον υιό του λέγοντας ότι "έχει πνεύμα άλαλον" (Μαρκ. θ', 17), δηλαδή ακάθαρτο δαιμόνιο, το οποίο εξήλθε από αυτόν όταν θεραπεύθηκε από τον Χριστό, ευρισκόμενος σε σύγχυση θεωρεί συγχρόνως ότι ο υιός του "σεληνιάζεται και κακώς πάσχει" (Ματθ. ιζ', 15). Θεωρεί δηλαδή ότι η πολύ επικίνδυνη επιληψία από την οποία υποφέρει προέρχεται από την επίδραση και την ενέργεια της σελήνης. Είναι επηρεασμένος και αυτός από τη διεστραμμένη θεωρία των αστρολόγων, που είναι διαδεδομένη από τους αρχαίους χρόνους, ότι η σελήνη είναι η αιτία της επιληψίας. Φαντάζεται ότι με την ενέργεια της σελήνης το παιδί του ταράζεται ψυχικά και σωματικά τόσο πολύ, ώστε να πέφτει στο νερό και στη φωτιά, να κόβεται η λαλιά και η σκέψη του και να καταντά άλαλο και κωφό. [...] (Από την έκδοση)