Ή κατα σάρκα Γεννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτηρος ημών Ιησού Χριστού. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Ότε δέ ήλθε τό πλήρωμα του χρόνου, έξαπέστειλεν ό Θεός τον υιόν αυτού (Γαλ. 4, 4), για νά σώσει τό ανθρώπινο γένος. Μόλις δέ συμπληρώθηκαν οι εννέα μήνες άπό τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου - όταν ό Αρχάγγελος Γαβριήλ έμφανίστηκε στην Ύπεραγία Θεοτόκο στη, Ναζαρέτ, λέγων: Χαίρε, κεχαριτωμένη- ό Κύριος μετά σου• ...και ιδού σύλληψη έν γαστρι και τέξη υιόν, και καλέσεις τό όνομα αυτού Ίησούν (Λουκ. 1. 28, 31) - έξεδόθη διάταγμα άπό τον Καίσαρα Αύγουστο (σ.τ.μ. 30 π.χ. - 14 μ.Χ.) για γενική απογραφεί όλων των ύπηκόων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, προκειμένου νά φορολογηθούν. Έπρεπε όλοι οί υπήκοοι τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας νά πάνε στην πόλη τους και νά 

απογραφούν γιά πρώτη φορά.

Γι’ αυτόν τον λόγο ό δίκαιος Ιωσήφ ήλθε με την Ύπεραγία Θεοτόκο στη Βηθλεέμ, την πόλη του Δαυίδ, διότι και οι δυο κατάγονταν απ’ τη βασιλική γενιά του προφητάνακτος Δαυίδ.

Επειδή πολλοί, άνθρωποι ταξίδευαν εκείνες τις ήμερες προς τή μικρή αυτή πόλη, για ν’ απογραφούν, ό Ιωσήφ καί ή Μαρία δεν μπορούσαν νά βρουν κατάλυμα σε κάποιο σπίτι καί έτσι κατέφυγαν σε ένα σπήλαιο πού χρησιμοποιούσαν οι ποιμένες σαν ποιμνιοστάσιο για τα ζώα τους. Στο σπήλαιο αύτό -τή νύχτα μεταξύ Σαββάτου καί Κυριακής, τήν 25η Δεκεμβρίου- ή Ύπεραγία Θεοτόκος γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριο καί Θεό ήμών Ιησού Χριστό. Τον συνέλαβε άναμαρτήτως (σ.τ.μ. άφθόρως, ύπερφυώς), εκ τού Παναγίου Πνεύματος καί ούκ εξ ανθρώπου. Τον γέννησε άνωδύνως καί αύτή ή ίδια (σ.τ.μ. ή άειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία) Τον σπαργάνωσε, Τον προσκύνησε ώς Θεό καί Τον άνέκλινε πάνω στη φάτνη. 

Κατόπιν πλησίασε ό δίκαιος Ιωσήφ ό Μνήστωρ καί Τον προσκύνησε ώς τον Θείο Καρπό τής μήτρας τής Παρθένου. Υστερα κατέφθασαν οι ποιμένες άπό τούς άγρούς, καθοδηγούμενοι άπό Άγγελο Κυρίου, καί Τον προσκύνησαν ώς Μεσσία καί Σωτήρα τού κόσμου. Οι ποιμένες ακόυσαν χορούς αγγέλων αίνούντων τον Θεό: Δόξα έν Ύψίστοις Θεω καί έτη γης ειρήνη, εν άνθρώποις ευδοκία (Λουκ. 2, 14). Τή στιγμή εκείνη ήλθαν τρεις σοφοί άνδρες άπό Ανατολών νά προσκυνήσουν, οδηγημένοι άπό ένα λαμπρό αστέρι πού προπορευόταν, κομίζοντες τά δώρα τους: χρυσό, λιβάνι καί σμύρνα. Προσκύνησαν τον Χριστό ώς τον Βασιλέα τών βασιλέων καί Τού προσέφεραν τά δώρα τους (Ματθ. 2).

Ετσι είσήλθε στον κόσμο Αύτός πού τον ερχομό Του προφήτευσαν οι προφήτες καί ό Όποιος γεννήθηκε όπως τό είχαν περιγράφει στις προφητείες τους: άπό μία Ύπεραγία Παρθένο στην πόλη τής Βηθλεέμ, άπό τή ρίζα του Δαυίδ κατάγενεαλογία, τον καιρό κατά τον όποιο στην Ιερουσαλήμ δεν υπήρχε βασιλιάς απ’ την ρίζα του Ιούδα, αλλά βασίλευε ένας ξένος, ό Ηρώδης. Μετά από πολλούς πού προηγήθηκαν, οι όποιοι προεικόνιζαν, προανήγγειλαν και προτύπωναν Αυτόν -προφήτες και δίκαιοι, σοφοί καί βασιλείς- παρουσιάστηκε, όταν ήλθε τό πλήρωμα του χρόνου Αυτός, ό Δεσπότης του κόσμου καί Βασιλεύς των βασιλέων, γιά νά έπιτελέσει τό έργο τής σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, τό οποίο δεν ήταν δυνατόν νά έπιτελέσουν οι ύπηρέτες Του. Αύτώ πρέπει δόξα αιωνία καί αίνεσις εις τούς αιώνας! Αμήν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ/ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.