Εις μνήμην αγίου Γέροντος Πορφύριου...... "Οι λόγοι του Αγίου είναι Ευαγγέλιο"

Όσιε Πορφύριε όταν ζούσες μιλούσες σε μένα για την μοναχική ζωή για τον ασκητισμό την ερημία και τότε ήμουν όλη αυτιά να ακούω πως οι ασκητές στο Αγιον Ορος το Περιβόλι της Παναγιάς μυστικά απλά ταπεινά ζούσαν με την θερμή στην καρδιά για τον Χριστό και μέσα από τις πολύωρες αγρύπνιες τους στο κελί η στο Καθολικό ζούσαν ουράνιες αποκαλύψεις.

 

Αυτός ο δρόμος είναι ο πιο μεγάλος ο πιο ιερός ο πιο Άγιος  μου έδειχνες αυτόν τον δρόμο που και εσύ από μικρό παιδί ακολουθησες στο Αγιον Ορος στα αγαπημενα σου Καυσοκαλυβια αλλά και μετά έξω στον κόσμο δεν επαψες να είσαι ασκητής και να ζεις μυστικά τον Χριστό παρόλο τον κόσμο που είχες και την μέριμνα που απέκτησες μαζί του.

 

Ρουφούσες το μέλι του ησυχασμού και γλύκαινες με τον λόγο σου τις άμετρες ψυχούλες μας που δεν είχαν ιδέα τι είναι η πνευματική ζωή και πόσο γλυκύς είναι ο Χριστός. Και κάθε λόγος σου εκεί αποδίδονταν στο πόσο πρέπει να αγαπήσει ο ασκητής τον Χριστό.

Και όταν σε ρωτούσα πως να καλλιεργήσω αυτήν την αγάπη για τον Χριστό μου απαντούσες πως το μυστικό είναι στην υπακοή.

 

Υπακοή στον διακριτικό γέροντα αν αγαπάς τον γέροντα σου και αν και ο γέροντας σου σε αγαπά τότε εύκολα και αβίαστα τον κάνεις υπακοή χαρούμενα τον υπακούς γιατί τον αγαπάς και θέλεις να τον αναπαύσεις κοιτάς πως ζει εκείνος τον Χριστό και θέλεις να φτάσεις και εσύ στα μετρά του όχι ότι το αξίζεις αλλά με την ευχή του γέροντος σου δι ευχών του γέροντος σου.

 

 Γι αυτό και συχνά έλεγες πως η καλογερική είναι επιστήμη επιστήμων έτσι το κέντρο της επιστήμης το σοβαρότερο και κυριότερο μάθημα ήταν το μάθημα της υπακοής.

 

Όταν η εξομολόγηση ξελαφρώνει την ψυχή τότε χαρούμενα ζητάς να ευχαριστήσεις τον Χριστό για την φιλανθρωπία του να σε αποκαθιστά ως υιό της Βασιλείας Του και τι άλλο να κάνεις για να δείξεις αυτήν την ευχαριστία κάνεις υπακοή χαρούμενη και είσαι ανέμελη και απροβλημάτιστη.

 

Υπακοή μου έλεγες είναι συνεχείς αγιασμός είναι πολύ σπουδαία είναι αυτή η ίδια η ταπείνωση.

 

Η υπακοή σε αλλάζει σε κάνει γρήγορο έξυπνο πιο γερό σε κάνει να γίνεσαι σε όλα νέος.

 

Έπαιρνα τότε διδάγματα από την δική σου ζωή όταν άκουγα να μου λες πως ούτε ένα μπράβο δεν άκουσες από μικρό παιδί ούτε στο σπίτι σου το φτωχικό στο χωριό αλλά ούτε και στους γέροντες σου στον Αϊ Γιωργη στα Καυσοκαλυβια και αυτό σου έκανε πολύ καλό γιατί ζούσες από μικρός χωρίς επαίνους και βίωνες ταπεινά και υπάκουα αφανώς χωρίς να νομίζεις ότι έχεις κάτι καλό και ότι είσαι καλός αλλά μόνιμος ελεεινολογούσες τον εαυτό σου και πάντα ευχαριστούσες τον θεό γιατί ενώ δεν άξιζες τις δωρεές Του Εκείνος σου φερόταν απλόχερα και φιλάνθρωπα.

 

 

Θυμάμαι τότε που σου είπα την ιστορία με το γαϊδουράκι του μανάβη όταν ήμουν μικρό παιδί έξω στην άυλη του σπιτιού που περνούσε ο μανάβης με το γαϊδουράκι του φορτωμένο στα κοφίνια με τα καλοκαιρινά μπαξεβανικα ντομάτες αγγουράκια μελιτζάνες κ.α. και μαζεύονταν οι γειτόνισσες να ψωνίσουν και μου φώναζε η γιαγιά να τρέξω να πάρω την σκούπα και το φτυάρι και να μαζέψω τα φρέσκα κόπρανα του ζώου και να τα ρίξω στις τριανταφυλλιές και εγώ μέσα μου ντρεπόμουν και έλεγα" κάτσε να φύγουν οι γειτόνισσες και μετά να τα μαζέψω" όμως εκείνη επέμενε....

 

Και ήταν αυτό το καλύτερο μάθημα για να γίνω ταπεινή να μην νομίζω ότι κάτι είμαι και εσύ ενθουσιασμένος μου έλεγες " αυτό είναι!! πόσο καλό σου έκανε η γιαγιά !! σου φερόταν όπως τώρα η γερόντισσα στο μοναστήρι σοφή γυναικά από τις παλαιές ψημένες γυναίκες που σήκωναν στις πλάτες τους ξεριζωμούς και προσφυγιά και με τον Σταυρό και την πίστη ξαναγεννούσαν ορθόδοξη ζωή οπού μεταλαμπαδεύονταν....

 

 

Αν από μικρό το παιδί μου έλεγες μάθαινε σε αυτόν τον τρόπο ζωής τότε καθώς μεγάλωνε και αναπτύσσονταν δημιουργούνταν από την χάρη του Χριστού μέσα του δυνάμεις ξέχωρες δυνατές που το έκαναν να ανδρωθεί κατά Χριστον και να μπορεί σωστά να προσανατολιστεί στην ζωή στον κόσμο αλλά και στην ζωή στο μοναστήρι.

 

Μαθαίνει κάποιος το μάθημα αυτό της υπακοής από το σπίτι του από μικρός και έτοιμος είναι να χωρέσει παντού σε όποια κατάσταση όσο δύσκολη και αν φαίνεται. Γι αυτό και χαρακτηριστικά μου έλεγες δεν γίνεται κάποιος μοναχός στο μοναστήρι αλλά την καλογερική την μαθαίνει από το σπίτι του και έρχεται έτοιμος στο μοναστήρι.

Έχει η ψυχή μας φοβερές δυνάμεις που τις αντανακλά στο περιβάλλον. Γι αυτό ο ταπεινός άνθρωπος γίνεται επίκεντρο όλων επηρεάζει όλους γύρω του γιατί αυτές οι φοβερές θεϊκές δυνάμεις της ψυχής του επιδρούν ευεργετικά στο περιβάλλον του.

 

Αγιάζεται ο ίδιος αλλά αγιάζονται κοντά του και οι άλλοι αγιάζεται και ο τόπος οπού κατοικεί αλλά και εκεί οπού εισέρχεται.

 

Είναι το μυστικό εκεί στα λογία του Χριστού πως ο πρώτος γίνεται έσχατος και ο έσχατος πρώτος και αν θέλει κάποιος νάνε πρώτος να είναι ως ο διακονών αν θέλεις νασαι πρώτος τότε με χαρά με διάθεση ψυχής γίνε δούλος όλων.

 

Οι λόγοι του αγίου Γέροντος Πορφύριου είναι ένα ευαγγέλιο για τους γονείς για τους μοναχούς για όλους.....

Ιερόν Ησυχαστήριον Αγίου Πορφυρίου Γέρακα Ξάνθης