Για την Αδελφή Μοναχή Πελαγία, που με ρώτησε για το χωρίο του Απ.Παύλου Ρωμ.8,22 = " Οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νύν."
Δεν έχω χρόνο αδελφή μου.Για σένα το έκανα.θα ήθελα να γράψω βιβλίο ολόκληρο,αλλά δυστυχώς προέχει ο συνάνθρωπος που πάσχει και ζητά βοήθεια.
Η Πρόνοια του Θεού συντηρεί και αγιάζει όλην την κτίση, λογική και άλογη.Ο Χριστός,το δεύτερο Πρόσωπο της Άγιας Τριάδος,ως Θεάνθρωπος αποτελεί το συνδετικό κρίκο και συνδέει τις άνω κτίσεις.Η κτίση δεν είναι αιώνιος.Αιώνιος είναι η πνευματική κτίση.Ο άνθρωπος είναι η αιτία που η κτίση υπέκυψε στη φθορά.Η κτίση εφθάρη από την πτώση του ανθρώπου.
Όταν εμείς τα τέκνα του Τριαδικού Θεού εκτελούμε τις εντολές Του (Ιω.14,21) τότε ο Τριαδικός Θεός στέλνει τη Χάρη Του και χαίρεται γι΄αυτό.Όλοι οι Βαπτισμένοι Χριστιανοί απανταχου της γης αποτελούμε το Σώμα του Χριστού (Α΄Κορινθ.12,12-13.Η κτίση θα ανακαινισθεί από τον κατά χάριν και κατ΄επαγγελίαν Θεό άνθρωπο,που τηρεί τις εντολές Του,με τη ζωοποιό δύναμη του Χριστού.Ο Χριστός θα την ανακαινίσει και θα την ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας.Γι΄αυτό πρέπει πάντα να έχουμε υπ΄όψιν το άνω χωρίο.
Όπως τα σώματα, δια της αναστάσεως, θα ανακαινισθούν, έτσι και ο ουρανός και η γη και πάσα η κτίσις θα ανακαινισθεί και θα ελευθερωθεί από τη δουλεία της φθοράς. Μόνον ο άνθρωπος μετέχει της θεοποιού ενεργείας του Θεού. Ή κτίση μετέχει της ουσιοποιού και ζωοποιού ενεργείας του Θεού. Η κτίση θα αλλοιωθεί και θα μεταμορφωθεί.
Όταν ο Θεός θα ανακαινίσει τον άνθρωπο και θα τον κάνει άφθαρτο, αθάνατο και πνευματικό, τότε η κτίση θα γίνει άϋλη και αιώνια, θα αλλοιωθεί ολόκληρη η κτίση μαζί με τον άνθρωπο. Πρέπει να πω ότι δεν αναφέρομαι σε υλικό και αισθητό τόπο, ούτε σε μια υλική και αισθητή κτίση, αλλά σε πνευματική.
Όταν κάνουμε λόγο για ανακαίνιση της κτίσεως, δεν εννοούμε ότι θα επιστρέψει στην κατάσταση πού ήταν στον πρώτο Παράδεισο, προ της παραβάσεως του Αδάμ. Τότε ο Αδάμ ήταν αισθητός και τρεπτός και είχε ανάγκη της τροφής. Όμως με την ανάσταση των σωμάτων ο Αδάμ θα είναι πνευματικός, αφού, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, (Α.Κορινθ.15,44) "σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται πνευματικό." Όπως ο Αδάμ θα είναι πνευματικός και δεν θα έχει ανάγκη τροφής, έτσι και ολόκληρη η κτίση, με την ενέργεια του Θεού θα μεταποιηθεί "εις άϋλον και πνευματικόν." Δεν θα είναι συνεπώς υλική και αισθητή, όπως ακριβώς δημιουργήθηκε από τον Θεό για να ικανοποιεί τις τότε ανάγκες του Αδάμ. Ή κτίση θα είναι πνευματική και άϋλη.
Όλα θα γίνουν πνευματικά και θεία, θα ενωθούν με τα νοητά και θα γίνει "παράδεισος νοερός άλλος και Ιερουσαλήμ επουράνιος". Κανείς δεν παρέμεινε έως τώρα σε τέτοιο όμορφο χώρο. Ο ήλιος, η σελήνη και τα αστέρια θα λάμπουν ακόμη περισσότερο. Το ίδιο θα γίνει και με την γη, όλα θα ακτινοβολούν, θα μεταδίδουν το κάλλος και την ομορφιά.
Όλα τα επίγεια θα ενωθούν με τα επουράνια, δια της Χάριτος του Θεού, και "οι δίκαιοι την ανακαινισθείσαν ταύτην κληρονομήσουσι γήν, ην οι μακαριζόμενοι πραείς παρά του Κυρίου κληρονομούσι".
Εννοούμε μεταμόρφωση του ανθρώπου και παραμονή του σε έναν πνευματικό χώρο. Η κτίση δεν θα αφανισθεί, αλλά θα μεταποιηθεί, θα ανακαινισθεί, θα αλλοιωθεί.
Ο Χριστιανός που βιάζει τον εαυτό του (Ματθ.11,`12) αγωνίζεται να γίνει άγιος κατά την τροπήν του Κυρίου (Α΄Πέτρου,1,16 ) "Γίνεσθε άγιοι καθώς και ο πατήρ μου Άγιος εστί.".Έτσι συμμετέχει στην ανακαίνιση της ορατής κτίσης και όχι φύσης αφού δέχεται με μυστικό τρόπο την ενέργειά της Χάριτος του Τριαδικού Θεού.
Άγιος Νικόδημος = μέλλει να ανακαινισθή ό κόσμος και να γίνη πολλά ωραιότερος και λαμπρότερος από τώρα. Τα στοιχεία θα καθαρισθώσιν από πάσαν φθοράν, να είναι το πυρ λαμπρότερον, αμή να μη καιει, ότι η καύσις του όλη πηγαίνει είς την κόλασιν ό αήρ να καθαρισθή από πάν σκότος και σύννεφον. Το ύδωρ να λαμπρυνθή, να λάμπη ώσπερ καθρέπτης και κρύσταλλον. Ωσαύτως και ή γη θα λεπτύνη, θα γίνη καθαρά παντός ρύπου και ύλης βλαπτικής. Ότι όλα τα βλαβερά, όπου δίδουν θλίψιν και ασθένειαν, ήγουν η θέρμη του πυρός, το ψυχρόν του ύδατος, το σκότος του αέρος, η καύσις του θέρους και πάσα ακαθαρσία και βρώμα του κόσμου τούτου, να συναχθή εις την άβυσσον της κολάσεως, δια περισσοτέραν οδύνην των αθλίων αμαρτωλών. Και ούτω μένουσι τα στοιχεία κεκαθαρμένα, να είναι η γη όλη άβλαβος και ωραία, ως άλλος παράδεισος. Ωσαύτως οι ουρανοί και ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα να δίδουσι λάμψιν θαυμασίαν και περισσότερον επταπλασίως, καθώς λέγει ο Ησαΐας, ότι θέλει είσθαι το φως της σελήνης, ως το ηλιακόν, και το φως του ηλίου επτάκις λαμπρότερον, ώσπερ το φως των επτά ημερών. Έτι δε να παύσουν την κίνησιν αυτών, ότι επειδή ο ήλιος, η σελήνη και οι πλανήται κινούνται τώρα δια την ευεργεσίαν του ανθρώπου, ήγουν δια την γένεσιν και φθοράν, και τότε παύουσι ταύτα μετά την κοινήν ανάστασιν. Και να στέκη ο ήλιος εις την ανατολήν και η σελήνη εις την δύσιν και τα λοιπά εις τους τόπους τους, καθώς εξ αρχής εκτίσθησαν, ούτε να αλλάσσουσιν οι καιροί, ούτε χειμών ή θέρος να είναι, ούτε νύξ, αλλά πάντοτε μια αϊδιότης χρόνων αιώνιος, μετά απείρου ευφροσύνης και ανεικάστου αγαλλιάσεως. Και ταύτα πάντα γίνονται θείω προστάγματι, δια περισσοτέραν δόξαν και απόλαυσιν των δικαιων, ίνα λάβωσι την αμοιβήν των έργων τους πολλαπλάσιον»
Ή μελλοντική ανακαίνιση της κτίσεως βιώνεται και από τώρα. Όπως από την παρούσα ζωή μπορεί ο άνθρωπος να γίνει θεατής της δόξης του Θεού, έτσι και από τώρα μπορεί να αποκτήσει αίσθηση της μελλοντικής αλλοιώσεως της κτίσεως. Όταν ο άνθρωπος έχει φωτισμένο νου, τότε δεν υποδουλώνεται στην κτίση, αλλά βλέπει μέσα σε αυτήν τους λόγους των όντων, την άκτιστη Χάρη και ενέργεια του Θεού. Όταν έχει μέσα του «αισθητώς και ευαισθήτως» την Χάρη του Θεού, τότε ζει την ανάστασή του και την ανάπλαση τής κτίσεως. Όλα του φαίνονται ωραία. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να εντάξουμε τις ωραίες περιγραφές της κτίσεως πού κάνουν οι άγιοι. Επειδή ο άνθρωπος είναι κέντρο της δημιουργίας, γι' αυτό η άχτιστη Χάρη δι' αυτού, διαπορθμεύεται και στην άλογη δημιουργία. Έτσι και τα άγρια ζώα υποτάσσονται στους άγιους, όπως διασώζεται στα συναξάρια της Εκκλησίας. Εκεί δε πού φαίνεται η βίωση της μελλοντικής αλλοιώσεως και μεταμορφώσεως της κτίσεως είναι τα λείψανα των αγίων.
Με αυτήν την έννοια λέμε ότι ο Χριστός με την ενανθρώπηση Του έφερε στην γη την καινή κτίση, γιατί έδωσε την δυνατότητα από τώρα να αποκτήσουμε αίσθηση της ανακαινίσεώς της, αλλά και την αποκαραδοκία της μελλοντικής ανακαινίσεως. Γι' αυτό στην Εκκλησία δεν έχουμε απλές ενδείξεις αυτής της ζωής. αλλά αποδείξεις.
Τώρα θυμήθηκα και το χωρίο του Απ.Παύλου Β΄Κορινθ. 5,17 και επ.= "τα παλαιά πέρασαν.Όλα έχουν γίνει κανούργια........εμείς ενεργούμε σαν πρεσβευτές του Χριστού."
Την Ευχή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου