""... ΔΙΑΒΑΖΟΜΕ ΤΟΥΣ ΒΙΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΘΑ ΟΛΑ , ΟΣΑ ΜΑΣ ΔΙΗΓΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΖΗΣΑΜΕ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ...""

""... ΔΙΑΒΑΖΟΜΕ ΤΟΥΣ ΒΙΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΘΑ ΟΛΑ , ΟΣΑ ΜΑΣ ΔΙΗΓΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΖΗΣΑΜΕ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ...""

 《.......Ο σήμερον εορταζόμενος και τιμώμενος Άγιος Γεράσιμος , ο Ιορδανίτης, έζησε στα τέλη 4ου και 5ου αιώνος στα Μύρα της Λυκίας.

          Εκεί γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. 

        Πόση σημασία έχει πώς βλέπομε στους περισσοτέρους βίους των Αγίων ότι προήλθαν από την ευσέβεια, την επιμέλεια, τη φροντίδα και την νουθεσία των γονέων, οι οποίοι τους έδωσαν τα Νάματα της Αληθούς, της Ορθοδόξου Πίστεως. 

           Από βρέφος, τον ανέθεσαν στον Κύριο. Και στην αρχή, λέγεται, στη νεανική του ηλικία, ότι κάπου παρασύρθηκε, από την αίρεση των Μονοφυσιτών, που λέγανε ότι η Θεία Φύσις του Κυρίου μας, του Θεανθρώπου, Παντοδυνάμου Θεού, απορρόφησε την ανθρωπίνην Φύσιν και έτσι ο Κύριος έχει μόνο μία Φύσιν, τη Θείαν.  

        Λάθος!  Η Ορθόδοξη Πίστη μας λέει ότι έχει τελείαν Φύσιν Θεϊκήν και Ανθρωπίνην,   

      Τέλειος Θεός και Τέλειος Άνθρωπος.

        Παρασύρθηκε από τον Θεόδωρο , που κατέλαβε, για κάποιο χρονικό διάστημα, παράνομα, τον Πατριαρχικό Θρόνο των Ιεροσολύμων, συνεργούσης και της Ευδοκίας, πριν ασπαστεί, σωστά, την Ορθοδοξία.

           Αλλά, επειδή είχε καλή προαίρεση, επειδή είχε ταπείνωση, επειδή συμβουλευόταν Οσιακές μορφές, όπως τον Άγιο Ευθύμιο, τον Μέγα, ο Θεός τον φώτισε και μετενόησε.

       Και όπως βλέπομε πάντοτε η μετάνοια είναι το κλειδί που μας ανοίγει ο Θεός την Θύρα του Ελέους Του και μας δέχεται και πάλι στην αγκαλιά Του και τον δέχτηκε και πάλι στην αγκαλιά Του η Αγία Εκκλησία.

         Στη συνέχεια μετέβη και στα Ιεροσόλυμα, αφού πρώτα ήσκησε εκεί στην έρημο της Λυκίας, στη συνέχεια πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπως είναι πόθος πολλών Αγίων, πολλών ανθρώπων, να περπατήσουν στα μέρη που αγίασε ο Κύριός μας με την παρουσία Του εκεί.

         Πήγε ,αλλά τον είλκυσε η Χάρις, η Θεία Χάρις και επήγε στην έρημο του Ιορδάνη, όπου στην αρχή ησκήτευσε, ήσκησε σε Κοινόβιο, που σημαίνει όλοι μαζί, ζούνε, εκκλησιάζονται, εξομολογούνται στον ίδιο Γέροντα, Πνευματικό, τον Ηγούμενο, έχουν κοινή τράπεζα, τα πάντα είναι κοινά και είναι η ασφαλεστέρα οδός, όπως λένε οι Πατέρες, το Κοινόβιο.

         Και αφού, βεβαίως, ήσκησε εν υπακοή και απέκτησε αρετές, με ευλογία του Γέροντός του,  επήγε στην έρημο και έζησε ως Αναχωρητής, ως Ασκητής. 

       Τα κατορθώματά του πλείστα, η άσκησή του, όλη τη βδομάδα έτρωγε λίγο ψωμί με καρπούς φοινίκης και λίγο νερό και αν, και το Σαββατοκύριακο πήγαινε στη Λαύρα μαζί με τους άλλους Πατέρες εκκλησιάζονταν, εξομολογούνταν, κοινωνούσαν, τρώγανε το φαγητό του Κοινοβίου και πάλι επέστρεφε και εκείνος και όλοι οι άλλοι Αναχωρητές στα ασκητήριά τους. 

         Όμως έγινε περιβόητος για τους ασκητικούς του αγώνες, για την πάλη του με τον μισόκαλο διάβολο, διαβάζομε στο βίο του και αμέσως έρχεται στη μνήμη μας, έρχονται στη μνήμη μας, όσα μας διηγούνταν ο Άγιος Ιάκωβος, που εδέχετο κι εκείνος επιθέσεις από τους δαίμονες, σαν κύκλωπας, με άλλους, με μια ομάδα δαιμόνων τον επιτέθηκαν, άλλοτε σαν γριά με κάτι σκουλαρίκια και μια κλωστή στη μύτη, άλλοτε σαν άσεμνη γυναίκα στο κελί του. 

          Πόσα και πόσα δεν μας διηγείτο και ο Άγιος Ιάκωβος και ο άγιος Γέροντας Κύριλλος..

         Όντας στο Νοσοκομείο τον πήραν οι δαίμονες και τον μετέφεραν στον αμπελώνα, εδώ, της Μονής και τον σάπισαν στο ξύλο.   

           Τους έβλεπε και του λέγανε:

 " Αχ ρε, εμείς είχαμε να διαλύσομε αυτό το μοναστήρι αλλά αυτοί οι γέροι σε φέραν πάλι πίσω -ο Άγιος Δαυίδ και ο Άγιος Ιάκωβος". 

        Διαβάζομε τους βίους των Αγίων και ενθυμούμεθα όλα όσα μας διηγήθηκαν ή ζήσαμε κοντά σ' αυτούς τους Αγίους Γέροντες , διότι , είπαμε , ζούνε το Ευαγγέλιο του Θεού και το Ευαγγέλιο του Θεού, όπως λέμε πάντα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εφηρμοσμένα μαθηματικά, στην πράξη.

          Τέτοια Χάρη απέκτησε που τρέχανε κοντά του άνθρωποι να υποταγούν.

      Οσιακές μορφές, μεγάλες, αλλά και τα ζώα υποτάσσονταν σ' αυτόν. 

         Ο Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης εικονίζεται πάντοτε με ένα λιοντάρι. 

       Το λιοντάρι αυτό, άγριο θηρίο εκεί στην έρημο, είχε πατήσει ένα καλάμι μυτερό στο πόδι του και υπέφερε. Όταν είδε τον Άγιο Γεράσιμο ηλκύσθη απ’ τη Χάρη, ηρέμησε και πήγε κοντά του και βρυχάτο με πόνο και σήκωσε το πόδι του, έδειξε την πληγή κι εκείνος το περιποιήθηκε το πόδι,  έβγαλε το μυτερό καλάμι, καθάρισε το πύον, με συγχωρείτε, το έδεσε και το έδιωξε, να φύγει. Αλλά, με συγχωρείτε, από ευγνωμοσύνη, έμεινε κοντά του και τον διακονούσε. 

             Εντυπωσιάστηκε ο Άγιος από την ευγνωμοσύνη των ζώων, έλεγε, που ούτε εμείς οι άνθρωποι δεν την έχομε, πολλές φορές, αυτή την ευγνωμοσύνη. Και μάλιστα, λέγεται εκεί στο βίο, θα τον έχετε διαβάσει, θα τον έχετε ακούσει, όσοι πήγατε στους Αγίους Τόπους, υπήρχε εκεί και ένας όνος, ένα γαϊδουράκι, με συγχωρείτε, που διακονούσε στη μεταφορά του νερού, γιατί ήταν πολύ μακριά η πηγή του νερού, και φορτώνανε στους ώμους του όνου τους κουβάδες εκεί με το νερό, με το νερό και το μεταφέρανε. 

          Και ο Άγιος ανέθεσε, λέει, την επιστασία, τη φύλαξη του όνου αυτού, στο λιοντάρι.

       Για σκεφτείτε, ηρεμούν τα πάντα κάτω από τη Χάρη του Θεού...

         Όμως κάποτε, περνώντας από κει Άραβες έμποροι, έκλεψαν, με συγχωρείτε, αυτόν τον όνο, κάπου είχε απομακρυνθεί το λιοντάρι, λυπήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος, θεώρησε ότι μπορεί να το ‘φαγε το λιοντάρι το γαϊδουράκι και του έβαλε επιτίμιο να πηγαίνει εκείνο να μεταφέρει το νερό. 

        Κάποτε, όμως , έλαμψε η αλήθεια, ξαναπέρασαν οι έμποροι μαζί το γαϊδουράκι δεμένο σε μια αλυσίδα από καμήλες. Το λιοντάρι το αναγνώρισε, φοβέρισε τους εμπόρους, τράβηξε με το πόδι του το σχοινί και πήγε στον Άγιο,  μετέφερε όλη τη σειρά των καμήλων με το γαϊδουράκι.

     Κατάλαβε ο Άγιος και του λέει "αδίκως σκέφτηκα κάτι για σένα". Και οι έμποροι, βέβαια, οδηγήθηκαν εκεί, γνώρισαν τον Άγιο, του αφιέρωσαν δώρα και πάντοτε πήγαιναν και τον έβλεπαν.

      Αυτό το λιοντάρι, να φανταστείτε,  κάποτε έφυγε, άλλοι Πατέρες διηγούνται ότι ή έμεινε κοντά στον Άγιο, άλλοι ότι έφευγε και ερχόταν, πάντως όταν, μετά από κόπους και άθλους και μόχθους, εκοιμήθη ο Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης, το λιοντάρι αυτό βρέθηκεκαι πάλι κοντά του. 

       Έψαχνε να βρει πού είναι ο Γέροντας.  

     Κάποιος υποτακτικός του, Άγιος της Εκκλησίας μας, πήρε το λιοντάρι και το οδήγησε στον τάφο. Όπως έκανε μετάνοια ο υποτακτικός έκανε και το λιοντάρι και από τον πόνο του κατάλαβε,  έβγαλε ένα βρυχηθμό και ψόφησε, έμεινε εκεί, πάνω στον τάφο του Αγίου.

        Και αυτό μας θύμισε και πάλι, όταν κοιμήθηκε ο άγιος Γέροντας Ιάκωβος, είχαμε ένα σκυλάκι στη Μονή, που πάντοτε πήγαινε κοντά του όταν έβγαινε για να περπατήσει λιγάκι και την ώρα που κοιμήθηκε ο Άγιος Ιάκωβος ψόφησε κι αυτό το σκυλί. 

         Δεν έχουνε ψυχή για να καταλαβαίνουν ,  αλλά αυτά επιτρέπει ο Θεός για να δοξάζεται το όνομα αυτών των Αγίων ανθρώπων.

         Αλλά, όπως είπαμε προχθές, για την Αγία Ευδοκία που είχε το χάρισμα της νεκρανάστασης, να ανασταίνει νεκρούς που μόνον ο Κύριός μας και μερικοί Άγιοι είχαν αυτό το χάρισμα, έτσι, αυτό το χάρισμα το είχε και ο Άγιος Γεράσιμος. 

           Όταν κάποτε, κοιμήθηκε ένας υποτακτικός του και δεν του το ανέφεραν και χτύπησε το σήμαντρο για να πάνε στην Εκκλησία να γίνει η κηδεία, πήγε και ο Γέροντας, ο Ηγούμενος, ο Άγιος Γεράσιμος και είδε στο φέρετρο το νεκρό υποτακτικό του.

    -  Πώς έγινε αυτό και δεν μου είπατε;

 Πήγε, λοιπόν, κοντά στον νεκρό και του λέει:

 - Ανάστηθι, σήκω, να αποχαιρετιστούμε, να πάρεις την ευλογία του Ηγουμένου, του Γέροντος και μετά να φύγεις.

       Κι έτσι κι έγινε.. 

   Αναστήθηκε ο υποτακτικός, του έδωσε την ευχή του ο Γέροντας και έτσι έφυγε.

Και πάλι κι αυτό το περιστατικό μας θύμισε την κοίμηση του μακαριστού πατρός Σεραφείμ, ο οποίος όταν ησθένησε βαρέως, ήταν να φύγει, ήταν να φύγει την προηγούμενη νύχτα, όμως περίμενε, να πάει κοντά του, το πρωί, στις πρώτες πρωινές ώρες, ο Γέροντάς του, Πατήρ Κύριλλος, να του πει:

 - Πάτερ Σεραφείμ τι κάνεις; 

να τον ευλογήσει στο μέτωπο κι εκεί άφησε την Πνοή του, παίρνοντας την ευχή του Γέροντος.

 Και με την ευχή του Γέροντος, ανεβαίνουν οι υποτακτικοί ανεμπόδιστα στον Ουρανό.  

           Μάλιστα όταν έχουν και χρέη δε φεύγει η ψυχή τους παρά μόνον όταν αυτά τα χρέη τα αναλάβει ο ίδιος ο Γέροντάς τους.

           Όλα αυτά είναι σημεία του Θεού, μηνύματα για μας, για να ξέρομε πώς να βαδίζομε στην Πνευματική μας ζωή.

       Πολύ θαυματουργός ο Άγιος Γεράσιμος, πολλά θαύματα διηγούνται όσοι μεταβαίνουν εκεί στο Μοναστήρι του, στην έρημο του Ιορδάνου. Κι αυτός, μαζί με όλους τους Αγίους μας, τον Άγιο μας Δαυίδ, τον Άγιο Ιάκωβο, τον άγιο Γέροντα Κύριλλο, εξαιρέτως με την Κυρία Θεοτόκο, τη Μητέρα μας, την Παναγία μας, τη Μητέρα του Θεού μας και Μητέρα δική μας, πρεσβεύουν μέρα νύχτα στο Θεό να γίνεται Ίλεως και γίνεται Ίλεως.

      Πάλι καλά, φύλαξε τον κόσμο, με τόσο δυνατό σεισμό τον εφύλαξε και τον φυλάει. Από μας περιμένει το ήμαρτον και την έμπρακτη μετάνοιά μας.

        Είθε να μας τη δώσει, σε όλους μας και να μας μεταμορφώσει, να μας κάνει παιδιά δικά Του, ώστε να αξιωθούμε της Επουρανίου Του Βασιλείας.Αμήν!》

                  ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ

       ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι.Μ.ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ

       Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ, 4/3/2021

https://youtu.be/jxQuiDWsaxo

ΟΥΡΑΝΙΑ ΝΑΜΑΤΑ