"ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ"

 

 

Γλυκὸ τοῦ κόσμου στήριγμα καλή μου Παναγία,

 

ποὺ ἁκοῦς τὴ δέησι τῶν παιδιῶν, ἀθὰνατη Μαρία,

 

ἄκου καὶ μᾶς, ποὺ ὑψώνομε σ’ ᾽Εσὲ τὴν προσευχή μας,

 

ποὺ ἀπ’ τὴν πιστὴ ψυχή μας βγαίνει γιὰ Σὲ θερμή.

 

῎Εχε, Κυρά, στὴ σκέπη Σου τὴν πικραμμένη χήρα,

 

στὸν πεινασμένο ἄνοιξε, Σύ, σπλαχνικὰ τὴ θύρα,

 

δῶσε τοῦ σκλάβου, Δέσποινα, ἐλεύθερη πατρίδα,

 

τοῦ ναύτη τὴν ἐλπίδα, ποὺ πλέει στὴν ξενιτειά.

 

Εὐλόγησε τὰ ὀνείρατα τοῦ βρέφους ποὺ κοιμᾶται.

 

Ὁδήγησε τὰ βήματα τῆς κόρης ποὺ φοβᾶται.

 

Στεῖλε· δροσιὰ κι ἀνάπαυσι στοῦ ἀρρώστου τὸ κλινάρι,

 

ἔχε στὴ θεία Σου χάρι τὰ μαῦρα τὰ φτωχά.

 

Τὴ μάνα παρηγόρησε, πού ᾽χει παιδὶ στὰ ξένα,

 

καὶ χύσε μιὰν ἀκτῖνά Σου γιὰ τὸν τυφλό, ΠαρθέναΚράτα

 

τὸ γάλα ἀμίαντο τοῦ βρέφους ποὺ βυζαίνει,

 

στρέψε στὴν οἰκουμένη τὸ βλέμμα σπλαχνικό.

 

Εὐλόγησε τὰ δάκρυα, καλή μας Παναγία,

 

ὅπου μὲ πάθος χύνονται μπροστὰ στὴ δυστυχία.

 

Συχώρεσε καί φώτισε κι ἐκεῖνον ποὺ πλανήθη,

 

καὶ χύσε του στὰ στήθη τὴν πίστι τὴ γλυκειά.

 

Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ ποιήματος «Προσευχὴ στὴν Παναγία»

 

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Ε' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ (1957)