…Έτσι από μερικά
παλληκάρια κρατήθηκε το Έθνος!
Όσοι πεθαίνουν
παλληκαρίσια, δεν πεθαίνουν. Αν δεν υπάρχει ηρωισμός, δεν γίνεται τίποτα. Και
να ξέρετε ο πιστός είναι και γενναίος.
Ο Μακρυγιάννης ο καημένος τι τράβηξε! Και σε
τι χρόνια!
-”Κάπνισαν τα
μάτια μου”, λέει κάπου Γέροντα.
-Ναι κάπνισαν τα
μάτια του. Από την ένταση και την αγωνία που είχε, ήταν σαν να έβγαζαν
υδρατμούς τα μάτια του.
Βρέθηκε σ’
εκείνη την κατάσταση και από πόνο και αγάπη θυσιαζόταν συνέχεια. Δεν σκέφθηκε,
δεν υπολόγισε ποτέ τον εαυτό του. Δεν φοβήθηκε μην τον σκοτώσουν, όταν
αγωνιζόταν για την Πατρίδα.
Ο Μακρυγιάννης
ζούσε πνευματικές καταστάσεις. Αν γινόταν καλόγερος, πιστεύω ότι από τον Άγιο
Αντώνιο δε θα είχε μεγάλη διαφορά.
Τρεις χιλιάδες
μετάνοιες έκανε και είχε και τραύματα και πληγές. Άνοιγαν οι πληγές του,
έβγαιναν τα έντερά του, όταν έκανε μετάνοιες, και τα έβαζε μέσα. Τρεις δικές
μου μετάνοιες κάνουν μία δική του.
Έβρεχε το πάτωμα
με τα δάκρυά του. Εμείς, αν ήμασταν στη θέση του, θα πηγαίναμε στο νοσοκομείο
να μας υπηρετούν…
Απόσπασμα από το
“Πνευματική Αφύπνιση” του Γέροντος Παϊσίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου