Ἕκτο κεφάλαιο
Ὅσοι ἀποφεύγουν τὸ βάρος τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης ἀπὸ ταπεινοφροσύνη, εἶναι στ' ἀλήθεια ταπεινόφρονεςὅταν δὲν εἶναι ἀνυπάκουοι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ
Ὑπάρχουν μερικοὶ ποὺ ἀποφεύγουν τὴν ποιμαντορία μόνο καὶ μόνο ἀπὸ ταπεινοφροσύνη, γιὰ νὰ μὴν προτιμηθοῦν οἱ ἴδιοι ἔναντι ἄλλων ποὺ θεωροῦν καταλληλότερους. Ἡ ταπεινοφροσύνη αὐτῶν, ἐὰν περιβάλλεται ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες ἀρετές εἶναι ὄντως ἀληθινὴ
στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, ὅταν δὲν ἐμμένει πεισματικὰ στὴν ἄρνηση τοῦ
καθήκοντος ποὺ τῆς ἐπιβάλλεται ὡς ἐντολὴ γιὰ τὴν ὠφέλεια τῶν
πολλῶν.
Δὲν εἶναι ἀληθινὰ ταπεινὸς ὅποιος ἀντιλαμβάνεται τὸ νεῦμα τῆς θείας βούλησης νὰ ἐπωμισθεῖ τὴν ποιμαντικὴ εὐθύνη, ἀλλὰ ἀρνεῖται νὰ γίνει ποιμένας. Ὑπάκουος ἐκεῖνος στὰ κελεύσματα τοῦ
Θεοῦ καὶ ξένος στὸ πάθος τῆς ἰσχυρογνωμοσύνης, ὅταν τοῦ δίδεται
ἡ θεία ἐντολὴ νὰ ἀνέλθει στην κορυφὴ τῆς ποιμαντορίας, ἐφόσον
εἶναι προικισμένος μὲ χαρίσματα μὲ τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ ὠφελήσει
κι ἄλλους “, θὰ πρέπει καὶ μέσα στὴν καρδιά του σὰν ἀναχωρητής νὰ φεύγει μακριά, καὶ νὰ κάνει ὑπακοή, παρὰ τὴν ἔφεσή του στὴν ἡσυχία, σ' ἐκεῖνο ποὺ ὁ Θεὸς ζητάει .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου