.png)
Έχουμε τέτοια Μυστήρια της Εκκλησίας όπως η ευλογία του χρίσματος (ή αγίασμα), που καθιέρωσε η Εκκλησία για τη θεραπεία παθήσεων, έχουμε ένα μεγάλο ιερό - βαπτιστικό νερό, έχουμε άρτο (ψωμί του Πάσχα) και τέλος, στο Μυστήριο της Κοινωνίας ενωνόμαστε με τον ίδιο τον Θεό! Και ελάχιστα πιστεύουμε σε αυτό, αλλά το τρέξιμο στη «γιαγιά» μας φαίνεται αληθινό και σίγουρο φάρμακο. Κύριε, είμαστε εντελώς τρελοί και μπερδεμένοι στις έννοιες πού είναι το φως, πού είναι το σκοτάδι, πού είναι η αλήθεια, πού είναι το ψέμα!
Κύριε, είμαστε τόσο τρελοί που κάνουμε περιουσίες από το Ιερό Ευαγγέλιο, τη Βίβλο, αντί να μαθαίνουμε τις αλήθειες της πίστης σε αυτές. Λέμε περιουσίες με κάρτες, και ίσως κάποιοι από εσάς ενδιαφέρεστε και για τον πνευματισμό, γυρίζετε πιατάκια, επισκέπτεστε κάποια πνεύματα (προφανώς όχι αγίους) και τα ρωτάτε για διάφορα πεπρωμένα και γεγονότα. Μετανοήστε στον Κύριο!
Όλα αυτά είναι δυσπιστία στην καλή Πρόνοια του Θεού, αυτή η τολμηρή περιέργεια, η έλλειψη ελπίδας στον Θεό! 8. Πολλοί από εμάς αμαρτάνουμε ενάντια στην πρώτη εντολή του Νόμου του Θεού αγαπώντας έναν από τους ανθρώπους περισσότερο από τον Θεό. Συμβαίνει να λέμε ακόμη και: «Αν πεθάνει, δεν έχω τίποτα για να ζήσω, λένε, όλη μου η ζωή είναι μέσα του», - σε αυτό το άτομο, και όχι στον Κύριο, που έδωσε τη ζωή του για εμάς!
Και μερικές φορές μπορείτε να ακούσετε τις ακόλουθες λέξεις: «Αγαπώ τα ζώα περισσότερο από τους ανθρώπους». Τι τρέλα! Είναι αλήθεια ότι λέγεται: «Μακάριος είναι εκείνος που ελεεί τα βοοειδή», αλλά το να δίνεις όλη σου τη στοργή στα ζώα είναι αμαρτία. Όποιος είναι ένοχος για αυτό, να μετανοήσει στον Κύριο!
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Οι αμαρτίες κατά της πρώτης εντολής του Νόμου του Θεού περιλαμβάνουν αμαρτίες όπως η ευάρεστη στον άνθρωπο και η ανθρώπινη εμπιστοσύνη. Γιατί είναι τόσο τρομερή η ευάρεστη στον άνθρωπο και η κολακεία, ώστε τα λόγια της Αγίας Γραφής λένε: «... ο Κύριος απεχθάνεται τον άνθρωπο με αίμα και κολακείες» (Ψαλμ. 5:7). Ναι, γιατί «με τις ομιλίες μας εξαπατάμε αυτούς που κολακεύουμε και με τους επαίνους μας καταράζουμε τις ζωές εκείνων που επαινούνται και γινόμαστε ένοχοι της αιώνιας καταδίκης τους για το λάθος στο οποίο οδηγούμε τους ευκολόπιστους ανθρώπους που πιστεύουν στην κολακεία μας». λέει ο Μέγας Βασίλειος.
Ίσως κάποιος από εσάς να ευχαριστεί έναν άνθρωπο τόσο πολύ που να τον κάνετε, σαν να λέμε, θεό σας. Τώρα, ακόμη και μια μητέρα ταλαντεύεται μπροστά στα παιδιά της, συχνά παραμελώντας τα καθήκοντά της απέναντι στον Θεό για να τα ευχαριστήσει. Είναι απαραίτητο να πάτε στην εκκλησία την Κυριακή, αλλά τα ενήλικα παιδιά έχουν φτάσει από την πόλη και η μητέρα, για να ευχαριστήσει τον μεθυσμένο γιο ή τον γαμπρό της, παραμένει στο σπίτι, αν και δεν θα υπάρξει ζημιά στις οικογενειακές σχέσεις εάν πήγε στην εκκλησία για δύο ώρες.
Φυσικά, αν ήταν μια μέρα, μια εξαιρετική στιγμή, τότε στο όνομα της αγάπης για αυτούς δεν θα ήταν αμαρτία να μείνουμε σπίτι, αλλά αυτό επαναλαμβάνεται κάθε Κυριακή, και οι εκκλησίες, ειδικά σε αγροτικές περιοχές, σε ενορίες, είναι άδεια, και όχι επειδή υπάρχουν άθεοι που ζουν παντού γύρω μας, αλλά λόγω της αδυναμίας μας να ζήσουμε σαν Χριστιανοί! Δεν θα άξιζε περισσότερο σεβασμό η μάνα αν ήξεραν τα παιδιά ότι η μητέρα τους θα έκανε τα πάντα για αυτά, αλλά την Κυριακή έχει το δικαίωμα να πάει στην εκκλησία για δύο-τρεις ώρες.
Η αμαρτία του να βασιζόμαστε στον άνθρωπο έγκειται στο γεγονός ότι πολύ συχνά βασιζόμαστε στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας, στις προσευχές, τις νηστείες, τις διάφορες πράξεις μας, τις συχνά φανταστικές καλές μας πράξεις, ξεχνώντας εντελώς ότι μόνο με τη βοήθεια της χάρης του Θεού μπορούμε να είμαστε σώθηκε. Ή βασιζόμαστε σε κάποιον περισσότερο παρά στον Θεό, και έτσι σπρώχνουμε τον Θεό στο παρασκήνιο από τη ζωή μας, καταφεύγοντας στη βοήθειά του όταν όλα τα άλλα έχουν ήδη δοκιμαστεί. Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πόσο σοβαρή είναι αυτή η αμαρτία και πόσο θυμώνει τον Θεό! «...Καταραμένος ο άνθρωπος», λέει ο Κύριος μέσω του προφήτη Ιερεμία, «ο οποίος εμπιστεύεται στον άνθρωπο...» (Ιερ. 17:5). Θεός! Συγχωρέστε μας, δεν καταλάβαμε καν ότι είχαμε φέρει επάνω μας την κατάρα Σου! Μετανοήστε στον Κύριο!
Τέλος, το τρίτο μας καθήκον, που μας ορίζει η πρώτη εντολή του Νόμου του Θεού: να τιμούμε τον Θεό, να Τον υπηρετούμε, για παράδειγμα, μέσω της προσευχής στην εκκλησία και στο σπίτι, φροντίζοντας και προσπαθώντας να εκπληρώσουμε τις εντολές Του. Θεός! Είμαστε όλοι αμαρτωλοί ενώπιον Σου, εγκαταλείποντας τους κανόνες του σπιτιού, και με παραμέληση και απροσεξία στη ζωή μας. Ας κοιτάξουμε μέσα μας!
Πόσοι από εσάς, έχοντας σηκωθεί το πρωί και διαβάσετε προσεκτικά τις πρωινές προσευχές σας, βάλατε ως στόχο να ευαρεστήσετε τον Κύριο όλη την ημέρα εκπληρώνοντας τις εντολές Του; Πού είναι, Κύριε! Ακόμα κι αν διαβάζουμε προσευχές, οι σκέψεις μας είναι ήδη μακριά, όλοι είμαστε ήδη βυθισμένοι στις καθημερινές ανησυχίες. Λίγοι άνθρωποι θα θυμούνται: τελικά, είμαι Χριστιανός. Σήμερα μπορεί να υπάρχουν ορισμένες περιστάσεις, πώς θα μπορούσα, με τη βοήθεια του Θεού, να ζήσω την ημέρα άγια, ειρηνικά και αναμάρτητα.
Πού είναι τόσο ευσεβείς σκέψεις;! Πριν καν προλάβουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας, όλα μας θυμώνουν, όλα μας εκνευρίζουν: είμαστε αγενείς με τη μητέρα μας, που σηκώθηκε σχεδόν μια ώρα νωρίτερα από εμάς για να μας βοηθήσει να πάμε στη δουλειά, περπατάμε στο διαμέρισμα σαν ζώο σε ένα κλουβί, δεν κοιτάμε τους γείτονές μας, λέμε γεια με σφιγμένα δόντια, χτυπάμε τις πόρτες, φωνάζουμε σε παιδιά που μπορεί να είναι άτακτα - εξάλλου, τα ξύπνησαν και τα έσερναν στο νηπιαγωγείο την αυγή ή τα έσπρωξαν έξω στο σχολείο.
Τότε, αν μένουμε σε μεγάλη πόλη, βρισκόμαστε σε συγκοινωνίες γεμάτες κόσμο και χάνουμε εντελώς την ανθρώπινη εμφάνιση! Σε αυτό το σημείο εκνευριζόμαστε εξαιρετικά, σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον, βρίζουμε, λέμε τέτοια μπουρδίσματα ο ένας στον άλλον, σαν να είμαστε οι θανάσιμοι εχθροί μας τριγύρω. Δεν θέλουμε να υποστούμε καμία ταλαιπωρία ή πρόβλημα! Έτσι, Κύριε, ξεκινάμε σχεδόν κάθε μέρα.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Συνεχίζεται..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου