Το καλοκαίρι του 1913 γιορτάστηκε η βασιλική επέτειος στη Μόλογα - αν και χωρίς την προσωπική παρουσία του Αυτοκράτορα, αλλά πολύ πανηγυρικά. Ο Αρχιεπίσκοπος Γιαροσλάβλ και Ροστόφ Τίχων, ο μελλοντικός Πατριάρχης, έπλευσε στη Μόλογκα με ένα πλοίο κατά μήκος του Βόλγα. Φυσικά, οι κύριες εορταστικές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Μονή Αφανασγιέφσκι. Ο Pavlusha Gruzdev ήταν τριών ετών, αλλά ήξερε ήδη καλά το μονοπάτι προς το μοναστήρι, η νονά του, η μοναχή Evstolia, τον πήρε μαζί της περισσότερες από μία φορές.
Η πρώτη μου συνάντηση με τον Άγιο Τύχωνα, τον π. Ο Πάβελ το θυμόταν για το υπόλοιπο της ζωής του. Ο Επίσκοπος ήταν ευγενικός, ευλόγησε όλους ανεξαιρέτως στο μοναστήρι και με το δικό του χέρι μοίρασε αναμνηστικά νομίσματα και μετάλλια που εκδόθηκαν προς τιμήν της βασιλικής επετείου. Ο Pavlusha Gruzdev πήρε επίσης ένα νόμισμα.
«Γνώριζα τον Άγιο Τύχωνα, τον Αρχιεπίσκοπο Αγαθάγγελο και πολλούς άλλους», είπε ο ιερέας. - Η βασιλεία των ουρανών σε όλους αυτούς. Κάθε φορά 18 Ιανουαρίου παλιό στυλ / 31 Ιανουαρίου νέο στυλ Άρθ./, ανήμερα των Αγίων Αθανασίου του Μεγάλου και Κυρίλλου, αρχιεπισκόπων Αλεξανδρείας, στην ιερά μας μονή έρχονταν από παντού, συμπεριλαμβανομένου και του ιερατείου: ο πατήρ Γρηγόριος - ιερομόναχος από την Tolga, ο αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος από τη Yuga, πάντα προσκεκλημένος ήταν ο πρύτανης. της Μονής Αδριανού, Ιερομόναχος Συλβέστρος από την Εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, πέντε ή έξι ακόμη ιερείς. Χαρά, ομορφιά και τρυφερότητα!
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Γιαροσλάβλ του 1918, σύμφωνα με ιστορίες, ο Πατριάρχης Tikhon έζησε στο μοναστήρι Tolga, αλλά αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει, μετακομίζοντας στο μοναστήρι Mologa, το οποίο ήταν σχετικά ήσυχο εκείνη την εποχή, η Μητέρα Ηγουμένη ζέσταινε ένα λουτρό για τον επίσκοπο το μοναστήρι ήταν για γυναίκες, έτσι έστειλαν τον οκτάχρονο Pavlusha να πλυθεί με την Αγιότητά του
«Ζεσταίνουν το λουτρό και η ηγουμένη φωνάζει «Pavelko», που σημαίνει εμένα», λέει ο ιερέας, «Πήγαινε με τον επίσκοπο και πλύσου στο λουτρό». Και ο Πατριάρχης Τύχων μου έπλυνε την πλάτη, κι εγώ τη δική του!
Ο Επίσκοπος ευλόγησε τον αρχάριο Πάβελκα να φορέσει ένα ράσο και με τα χέρια του έβαλε μια ζώνη και ένα μαντήλι στον Pavlusha, έτσι, σαν να του έδινε την ιερή του ευλογία να γίνει μοναχός. Και παρόλο που ο πατέρας Πάβελ πήρε μοναχικούς όρκους μόνο το 1962, σε όλη του τη ζωή θεωρούσε τον εαυτό του μοναχό. Και κράτησε το ράσο, το σκουφάκι και το κομποσχοίνι που του έδωσε ο Άγιος Τύχων σε όλες τις δοκιμασίες.
Για περισσότερες από δύο εβδομάδες, σύμφωνα με τον Παύλο, ο Πατριάρχης Τύχων έζησε στο φιλόξενο μοναστήρι των Μολόγων «Κάποτε ο Σεβασμιώτατος γύρισε το μοναστήρι για επιθεώρηση», λέει ο ιερέας, «και ταυτόχρονα να κάνει μια βόλτα και να αναπνεύσει λίγο αέρα. Η ηγουμένη ήταν μαζί του, ο κοσμήτορας του Ρίμπινσκ, ω Αλέξανδρος, όλοι τον έλεγαν Γιούρσα για κάποιο λόγο, ίσως επειδή καταγόταν από το χωριό Γιουρσίνο. Τρέχω δίπλα στον άγιο, κουβαλώντας του τη ράβδο. Σύντομα φύγαμε από την πύλη και βρεθήκαμε σε ένα χωράφι.
- Μητέρα Ανώτερη! - Ο Παναγιώτατος Τίχων απευθύνεται στην ηγουμένη - Κοίτα πόσα αγγούρια έχεις!
Και τότε ο κοσμήτορας, ω Αλέξανδρος, ήταν κοντά και πρόσθεσε μια λέξη:
- Υπάρχουν τόσα πολλά αγγούρια στο μοναστήρι, άρα υπάρχουν τόσοι ανόητοι:
- Από αυτά θα είσαι ο πρώτος! - σημείωσε ο άγιος
Όλοι γέλασαν, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα Αλέξανδρου και του ίδιου του Παναγιωτάτου.
«Στείλτε τα αγγούρια στον Τόλγκα», έδωσε κατόπιν εντολή.
Ο πατέρας Πάβελ είπε πώς μάζευαν αγγούρια σε βαρέλια ακριβώς στο ποτάμι, πώς πήγαιναν για κυνήγι μανιταριών. Κάθε επιχείρηση είχε το δικό της έθιμο, το δικό της ιδιαίτερο τελετουργικό. Πηγαίνουν για κυνήγι μανιταριών - κάθονται σε ένα κάρο, παίρνουν μαζί τους ένα σαμοβάρι και προμήθειες. Έρχονται στο δάσος οι παλιές μοναχές κι αυτές, οι νέοι, στήνουν στρατόπεδο και δένουν στο κέντρο μια καμπάνα ή μάλλον μια καμπάνα έτσι. Οι νέοι πηγαίνουν στο δάσος για να μαζέψουν μανιτάρια, καίει μια φωτιά, μαγειρεύεται φαγητό και κάποιος χτυπά ένα κουδούνι για να μη χαθούν και πάνε πολύ μακριά. Μαζεύουν μανιτάρια, τα φέρνουν πίσω στο δάσος Οι γριές ξεχωρίζουν τα μανιτάρια και τα μαγειρεύουν αμέσως.
Και από την παιδική του ηλικία, ο πατέρας Πάβελ ήταν τέτοιος που του άρεσε να ταΐζει τους ανθρώπους, του άρεσε επίσης να διευθύνει το νοικοκυριό - σαν μοναστήρι, συστηματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου