«Γύρισα σπίτι μετά τη λειτουργία και ήθελα να πεθάνω»: ένας ιερέας για το διαζύγιο της γυναίκας του!!!

«Γύρισα σπίτι μετά τη λειτουργία και ήθελα να πεθάνω»: ένας ιερέας για το διαζύγιο της γυναίκας του

  Τατιάνα Κότοβα

Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, τα ονόματα των χαρακτήρων έχουν αλλάξει.

Ο πατέρας Valery βγάζει από το πηγάδι με μια κουτάλα νερό. Το νερό είναι παγωμένο, αλλά η μυρωδιά είναι αφόρητη. Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό στο χωριό. Ως εκ τούτου, το νερό έχει τη μυρωδιά είτε του υδρόθειου είτε ενός παλιού κάδου απορριμμάτων.

- Πώς το πίνεις; - ρωτάω.

– Στη ζέστη των εξήντα βαθμών, δεν υπάρχει τρόπος χωρίς νερό. Παραιτούμαστε οι ίδιοι, πώς αλλιώς! - μου απαντά ο πατέρας.

Το χωριό όπου υπηρετεί ο πατέρας Valery βρίσκεται στις όχθες του Βόλγα. Η ειρωνεία της μοίρας είναι ότι υπάρχει νερό κοντά, αλλά δεν μπορείς να τό πάρεις. Το μόνο αξιοθέατο εδώ είναι η Εκκλησία της εικόνας του Καζάν της Μητέρας του Θεού. Λευκή σαν ζάχαρη. Με μπλε θόλους. Χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς στα σοβιετικά χρόνια. Μόνο τη δεκαετία του 2000 εμφανίστηκαν μεγάλοι φιλάνθρωποι που ήταν έτοιμοι να το αποκαταστήσουν. Με αυτήν την ευκαιρία, πήγα σε ένα επαγγελματικό ταξίδι για να δω τον πατέρα Valery, τον μοναδικό κληρικό σε ολόκληρη την περιοχή, αν όχι στην ερημιά. Τώρα ο ναός, που μοιάζει με τούρτα γενεθλίων, φαίνεται καθαρά από τον αυτοκινητόδρομο. Προσελκύει προσκυνητές της πόλης και ανάμεσα στους τακτικούς ενορίτες της, ως συνήθως, προσελκύει παλιούς του χωριού. Οι νέοι φεύγουν για την πόλη. Αν και ο ίδιος ο πατέρας Valery είναι ακόμα νέος - δεν είναι περισσότερο από σαράντα.

Μακρημάλλης, κοκκινομάλλης και πάντα χαμογελαστός. Αυτός ο τύπος έχει μάλλον μια ενεργητική μητέρα στο σπίτι και επτά παιδιά στα μαγαζιά, νομίζω. Πρέπει να διανυκτερεύσετε στο χωριό - πηγαίνετε στο περιφερειακό κέντρο το πρωί, δεν έχει νόημα να οδηγείτε χιλιόμετρα στην πόλη. Γι' αυτό μαζευόμαστε στο σπίτι της Regent Lena. Είναι η μόνη στην ενορία που έχει σχεδόν την ίδια ηλικία με τον ιερέα. Οι υπόλοιπες γυναίκες, όπως λένε τώρα, είναι της αργυρής εποχής. Και ένα ζευγάρι κάτω των 50. Ένας από αυτούς είναι ο επικεφαλής του ναού και ένας βοσκός και ένας βοηθός του αρχηγού του συμβουλίου του χωριού. Όταν δεν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι, υπάρχει περισσότερη δουλειά, αλλά υπάρχει αυτή η αίσθηση μιας δυνατής, φιλικής οικογένειας. Αυτό είναι που ξεχωρίζει μια αγροτική ενορία από μια μεγάλη αστική.

Ο πατέρας Valery είναι πολύ αγαπητός στο χωριό. Και όλα αυτά τα ενενήντα χρονών Ninotchka, Tamarochka και Lidochka είναι σαν οικογένεια γι 'αυτόν

Και έτσι, καθισμένος σε έναν στενό «οικογενειακό» ενοριακό κύκλο, ο πατέρας Valery μου είπε την ιστορία του. Ο πατέρας ήταν ένας από αυτούς που ήρθαν στην εκκλησία στην πρώιμη παιδική ηλικία και ήδη στα νιάτα του ονειρευόταν την κατάταξη. Δεν ήταν οι θλίψεις που τον έφεραν στην ιεροσύνη, αλλά η έντονη επιθυμία να υπηρετήσει τον Θεό και τους ανθρώπους. Ίσως γι' αυτό, όταν έγινε γνωστή η ημερομηνία της χειροτονίας, βασίστηκε ολόψυχα στον Κύριο για να βρει νύφη. Ο τότε μελλοντικός πατέρας Valery δεν το είχε. Αλλά υπήρχε ένας εξομολογητής - ο πατέρας Paisiy. Δεν ήταν πρεσβύτερος, αλλά θεωρούνταν πολύ πνευματικός στην ενορία: άκουγαν συμβουλές, προσπαθούσαν να πάρουν ευλογίες πριν πάρουν σοβαρές αποφάσεις. Διακονούσε επίσης σε ένα κοντινό γυναικείο μοναστήρι. Με την ηγουμένη του μοναστηριού, τη Μητέρα Βέρα, ο πατέρας Παΐσι βρήκε τη Βαλέρα νύφη.

«Ευλόγησέ με», υπάκουσε αδιαμφισβήτητα ο νεαρός στον εξομολογητή, αν και του άρεσε η νύφη. Αποδείχθηκε ότι ήταν ένα κορίτσι της πόλης που ονομάζεται Lyudmila. Η Βαλέρα έκανε πρόταση γάμου σχεδόν αμέσως, αλλά η κοπέλα απάντησε διστακτικά. Υπήρχε ένας κόκκος αμφιβολίας στην καρδιά της: τι έπρεπε να κάνει, μια νεαρή κυρία της πόλης, σε ένα μακρινό χωριό με αυτόν τον απλό άντρα; Είναι ένα κορίτσι της πόλης - ψηλοτάκουνα, μεταξωτά μαντήλια, άρωμα. Και θα πρέπει να περπατάτε σε αυτούς τους δρόμους μόνο σε γαλότσες και μετά τη βροχή είναι καλύτερα να μην εμφανίζεστε καθόλου στο δρόμο. Αλλά η μητέρα Βέρα καθησύχασε: «Αν το αντέξεις, θα ερωτευτείς». Και πώς δύο τέτοιοι πνευματοφόροι άνθρωποι κάνουν λάθη: ένας έμπειρος ιερέας και μια ηγουμένη. Το ζευγάρι συμφώνησε. Οι νέοι παντρεύτηκαν και ο πατέρας Valery χειροτονήθηκε σύντομα. Λίγο πριν προλάβει να υπηρετήσει την 40η επέτειο, η νεαρή μητέρα έφυγε, ανήμπορη ακόμα να αντέξει την αγροτική ζωή: ένα σπίτι χωρίς ανέσεις, νερό από ένα πηγάδι, έναν κήπο και - το πιο σημαντικό - απλώς μια Ρωσίδα αγρότισσα. Χωρίς άρωμα, λουλούδια και ποιητικά κομπλιμέντα.

«Hillbilly», φώναξε τελικά, θυμίζοντας την ηρωίδα της Lyudmila Gurchenko από την ταινία «Love and Doves».

«Δεν είχε νόημα να την επιστρέψουμε», είπε ο πατέρας Valery. «Βρήκε αμέσως έναν άντρα στην πόλη, γέννησε ένα παιδί, ζει τη ζωή που ήθελε», λέει ήρεμα, «και τα πρώτα χρόνια γύρισα σπίτι από την υπηρεσία, ξάπλωσα στο κρεβάτι και ήθελα να πεθάνω». Νόμιζα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει. Δεν θα κάνω ποτέ παιδιά, μεγάλη οικογένεια, όλα όσα θα ήθελα. Μόνο ο εκκλησία .Κράτησα πάνω του. Μόνο η υπηρεσία με βοήθησε να επιβιώσω από αυτόν τον πειρασμό.

Ο πατέρας Valery δεν σκέφτηκε καν να  κάνει κάτι άλλο.. Απλώς αποφάσισα ότι δεν υπήρχε γυρισμός και δεν γινόταν αλλιώς. Και βυθίστηκε ολοκληρωτικά στη ζωή της ενορίας, η οποία, παρά τη μεγάλη απόσταση από την πόλη, ζει μια γεμάτη και δραστήρια ζωή: με συναυλίες Χριστουγέννων και Πάσχα, φροντίδα ορφανοτροφείου σε γειτονικό χωριό, διαγωνισμούς ανάγνωσης και γενική ενορία τσαγιού μετά την Κυριακάτικη Λειτουργία.

Αυτή η ιστορία είναι πολύ εντυπωσιακή μετά από περιπτώσεις διαζυγίων σε ιερατικές οικογένειες, όταν η ενορία γίνεται μάρτυρας μιας μεγάλης τραγωδίας και ο βοσκός εγκαταλείπει την ιεροσύνη και δημιουργεί μια νέα οικογένεια. Τα παραδείγματα αγαμίας είναι συχνά πιο ήσυχα και πιο δυσδιάκριτα. Έτσι ο πατέρας Valery συνεχίζει ήσυχα και ήρεμα να υπηρετεί στο χωριό του. Ένα απλό χωριατόπαιδο, που φαινόταν ανεπαρκώς έξυπνο και έξυπνο σε ένα κορίτσι της πόλης, στην πραγματικότητα έδειξε ότι ήταν ένας δυνατός και θαρραλέος άντρας ενώπιον του Θεού και του θρόνου Του.

Και ολόκληρη η ενορία του ζει και υπηρετεί, ό,τι κι αν γίνει: τον αφανισμό του χωριού, τις οικονομικές ανάγκες και τελικά απλώς την έλλειψη καλής ποιότητας νερού. Και εδώ είναι αδύνατο να μην θυμηθείς «αν γνωρίζατε το δώρο του Θεού και ποιος είναι αυτός που σας ζητά να πιείτε, θα Του ζητούσατε και θα σας έδινε ζωντανό νερό» ( Ιωάννης 4:10 ). Και η μεταφορά με το νερό στη ζωή του πατέρα του Valery είναι πολύ αφηγηματική. Ευτυχώς, βρήκε την πηγή του «ζωντανού νερού». Όσο για τους πνευματικούς μέντορες, ο πατέρας Παΐσιος σύντομα κοιμήθηκε και η μητέρα Βέρα ορκίστηκε ποτέ ξανά να μην φέρει αποψη για γάμο σέ κανένα από τα  πνευματικά παιδιά της, αν και τέτοια αιτήματα εξακολουθούν να συμβαίνουν.