29 Αυγούστου - 40 χρόνια πριν Ιερομόναχος Δομετιανός (Millin) /1898 - 29/08/1984/
Ο λαός τον σεβόταν ως διορατικό. Ο κόσμος συνέρρεε κοντά του από όλες τις πλευρές. Σύμφωνα με πολύαυτόπτες μάρτυρες, με τις προσευχές του πατέρα Δομετιανού, ο Κύριος θεράπευσε περίπου 25 δαιμονισμένους.
Από μικρός πήγαινα στην εκκλησία και τραγουδούσα στη χορωδία. Το κοσμικό όνομα του ιερέα ήταν Δομέτιος. Ο κόσμος ήθελε ο νεαρός να γίνει ιερέας στο χωριό του. Τότε ο πατέρας του τον πήγε στον οξυδερκή γέρο για να ζητήσει συμβουλές. Ο πρεσβύτερος είπε: «Είναι πολύ νωρίς για σένα να είσαι ιερέας και θα πρέπει να γίνεις ιερέας και να υπερασπιστείς την Ορθοδοξία το 1925, χειροτονήθηκε ιερέας από τον επίσκοπο Χέρμαν (Κόκελ). /02/1937/. Κατά τη διάρκεια της αναταραχής της ανακαίνισης, ο πατέρας Δομέτιος υπερασπίστηκε σθεναρά την Ορθόδοξη Εκκλησία από τους «Ζωντανούς Εκκλησιαστές».
Μετά από αίτημα του επισκόπου Χέρμαν, ο π. Δομέτιος κατάφερε να συγκεντρώσει 25 ιερείς από τα γύρω χωριά για μια συνάντηση. Μεταξύ των συγκεντρωμένων υπήρχαν και ανακαινιστές.
Οι κληρικοί μάλωναν για τις αλήθειες της Ορθόδοξης πίστης. Σε μια έντονη συζήτηση, ο πατέρας Δομέτιος κατάφερε να πείσει πολλούς ιερείς να μεταστραφούν από τον Ανακαινισμό στην Ορθοδοξία. Στη συνάντηση συμμετείχαν κυβερνητικά στελέχη και αστυνομικοί. Μετά τη συνάντηση ο ιερέας συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια στα στρατόπεδα.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον πατέρα Δομέτιο, βρισκόταν σε όλες τις φυλακές της Τσουβάσια. Μόλις βρισκόταν στη φυλακή του Αλατίρ, του δόθηκε ο προσωπικός του φάκελος και του έστειλαν στο χωριό Μπατίρεβο. Είχε την ευκαιρία να εξαφανιστεί μαζί με την υπόθεση. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί του υπαινίχθηκαν σχετικά, αλλά ο πατέρας Δομέτιος δεν ήθελε να παρεκκλίνει από τον δρόμο του μαρτυρίου και δεν βρήκε την ευκαιρία να κρυφτεί.
Αργότερα στο στρατόπεδο, οι φυλακισμένοι ιερείς βγήκαν έξω και διέταξαν, υπό την απειλή εκτέλεσης, να απαρνηθούν την πίστη τους, να αφαιρέσουν τους σταυρούς τους και να τους πατήσουν κάτω από τα πόδια. Τρεις ιερείς έβγαλαν τους σταυρούς τους, τους πέταξαν στο έδαφος και άρχισαν να τους πατάνε κάτω από τα πόδια. Βλέποντας αυτό, ο πατέρας Δομέτιος έκανε τέσσερα βήματα μπροστά και, σκίζοντας το πουκάμισό του, είπε: «Πυροβολήστε, αλλά δεν θα απαρνηθώ τον σταυρό, δεν μπορούν να συμβούν δύο θάνατοι, αλλά ένας δεν μπορεί να αποφευχθεί».
Πολλοί ιερείς εγκατέλειψαν τις τάξεις μετά από αυτόν. Τότε ακόμη και η αστυνομία άρχισε να μαλώνει αυτούς που ποδοπάτησαν τους σταυρούς και δείχνοντας τον πατέρα Δομέτιο και άλλους που ακολούθησαν το παράδειγμά του, είπαν: «Αυτοί είναι οι αληθινοί βοσκοί, μόνο ιερείς μπορούν να ονομαστούν!».
Τότε άρχισαν να πυροβολούν όλους, ξεκινώντας από αυτούς που απαρνήθηκαν τον Χριστό. Ένα κάθε φορά, φωνάζοντας με το όνομά τους, τους διέταξαν να σταθούν κοντά στο λάκκο, πυροβολήθηκαν, μετά τον οποίο ο πυροβολημένος έπεσε στο λάκκο.
Ο πατέρας Δομέτιος και άλλοι κρατούμενοι προσεύχονταν αυτή την ώρα. Ο Κύριος άκουσε τις προσευχές τους: ξαφνικά κάποιος από τις αρχές του στρατοπέδου ήρθε τρέχοντας και έδωσε εντολή να ακυρωθεί η εκτέλεση. Οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν πίσω στο στρατόπεδο.
Ο πατέρας Δομέτιος στάλθηκε στο Solovki με μια μεγάλη ομάδα κρατουμένων. 80 βαγόνια με αιχμαλώτους συγκεντρώθηκαν στο Καζάν για να σταλούν στο Solovki. Οι άμαξες είχαν κουκέτες 3 ορόφων, με δύο άτομα σε κάθε κουκέτα.
Ταξιδέψαμε έτσι για 3 μήνες. Συνολικά τρεις κρατούμενοι έφτασαν στο Solovki, οι υπόλοιποι πέθαναν στο δρόμο. Όταν βγήκαν από την άμαξα, τα πόδια των κρατουμένων δεν περπατούσαν, κινήθηκαν με κάποιο τρόπο. Περπατήσαμε μέσα από λάσπη και χιόνι. Τα πόδια των κρατουμένων ήταν βρεγμένα. Τους έφεραν στην τάιγκα. Έχοντας κόψει τα δέντρα, έφτιαξαν ένα ξύλινο σπίτι και άναψαν φωτιά. Άρχισαν να ζουν και να εργάζονται εκεί.
Για να βοηθήσει τους άλλους, ο πατέρας Δομέτιος ζήτησε βρώμικη δουλειά - καθάρισμα της τουαλέτας. Αφού συμφώνησε στην κουζίνα, πήρε μια φιάλη με κβας για να δουλέψει στο δάσος για να ενισχύσει τους αδύναμους. Εργάστηκε επίσης ως διαχειριστής φάρμας. Κοιμήθηκε με έναν ταύρο, ο οποίος τον ζέσταινε με το πλάι του. Ήταν επίσης διευθυντής αποθήκης.
Μια μέρα τον π. Δομέτιο τον έβαλαν στην ηλεκτρική καρέκλα, αλλά ακόμα και τότε ο Κύριος, με τις προσευχές του, τον έσωσε από τον θάνατο: όταν ο ιερέας περίμενε να πατηθεί το κουμπί και να καεί, η πόρτα άνοιξε και τον κάλεσαν να βγεί. Τότε το αφεντικό του είπε ότι όταν ήταν έτοιμος να πατήσει το κουμπί, θυμήθηκε ξαφνικά τον πατέρα του, τον αρχηγό του χωριού, που σκοτώθηκε στη φυλακή, και λυπήθηκε τον πατέρα Δομέτιο.
Μετά την επιστροφή του το 1937, καταδικάστηκε ξανά - εξέτισε ποινή 10 ετών στα στρατόπεδα στο Baikal-Amur ITL.
Μετά την αποφυλάκισή του υπηρέτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην εκκλησία του χωριού Γκρισίνο. Λίγο πριν τον θάνατό του, ο Αρχιερέας Δομέτιος εκάρη μοναχός με το όνομα Δομετιανός.
Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 29 Αυγούστου 1984. Τάφηκε στο χωριό Grishino, στην περιοχή Yantikovsky, Chuvashia.
Οι πιστοί πιστεύουν ότι τα λείψανα του πατέρα Δομετιανού είναι άφθαρτα. Παρατήρησαν ότι η γη στον τάφο δεν κατακάθισε, αλλά, αντίθετα, σηκώθηκε. Ο πατέρας Δοματιανός τιμάται ως άγιος. Πηγαίνουν στον τάφο του, ζητούν βοήθεια και με τις προσευχές του ο Κύριος βοηθά αυτούς που ζητούν.
Μέχρι σήμερα, η λατρεία των πιστών συνεχίζεται. Στον τάφο του τελούνται ακολουθίες, ζητούν βοήθεια και παίρνουν τη γη ως ευλογία.
Ο λαός τον σεβόταν ως διορατικό. Ο κόσμος συνέρρεε κοντά του από όλες τις πλευρές. Σύμφωνα με πολύαυτόπτες μάρτυρες, με τις προσευχές του πατέρα Δομετιανού, ο Κύριος θεράπευσε περίπου 25 δαιμονισμένους.
Από μικρός πήγαινα στην εκκλησία και τραγουδούσα στη χορωδία. Το κοσμικό όνομα του ιερέα ήταν Δομέτιος. Ο κόσμος ήθελε ο νεαρός να γίνει ιερέας στο χωριό του. Τότε ο πατέρας του τον πήγε στον οξυδερκή γέρο για να ζητήσει συμβουλές. Ο πρεσβύτερος είπε: «Είναι πολύ νωρίς για σένα να είσαι ιερέας και θα πρέπει να γίνεις ιερέας και να υπερασπιστείς την Ορθοδοξία το 1925, χειροτονήθηκε ιερέας από τον επίσκοπο Χέρμαν (Κόκελ). /02/1937/. Κατά τη διάρκεια της αναταραχής της ανακαίνισης, ο πατέρας Δομέτιος υπερασπίστηκε σθεναρά την Ορθόδοξη Εκκλησία από τους «Ζωντανούς Εκκλησιαστές».
Μετά από αίτημα του επισκόπου Χέρμαν, ο π. Δομέτιος κατάφερε να συγκεντρώσει 25 ιερείς από τα γύρω χωριά για μια συνάντηση. Μεταξύ των συγκεντρωμένων υπήρχαν και ανακαινιστές.
Οι κληρικοί μάλωναν για τις αλήθειες της Ορθόδοξης πίστης. Σε μια έντονη συζήτηση, ο πατέρας Δομέτιος κατάφερε να πείσει πολλούς ιερείς να μεταστραφούν από τον Ανακαινισμό στην Ορθοδοξία. Στη συνάντηση συμμετείχαν κυβερνητικά στελέχη και αστυνομικοί. Μετά τη συνάντηση ο ιερέας συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια στα στρατόπεδα.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον πατέρα Δομέτιο, βρισκόταν σε όλες τις φυλακές της Τσουβάσια. Μόλις βρισκόταν στη φυλακή του Αλατίρ, του δόθηκε ο προσωπικός του φάκελος και του έστειλαν στο χωριό Μπατίρεβο. Είχε την ευκαιρία να εξαφανιστεί μαζί με την υπόθεση. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί του υπαινίχθηκαν σχετικά, αλλά ο πατέρας Δομέτιος δεν ήθελε να παρεκκλίνει από τον δρόμο του μαρτυρίου και δεν βρήκε την ευκαιρία να κρυφτεί.
Αργότερα στο στρατόπεδο, οι φυλακισμένοι ιερείς βγήκαν έξω και διέταξαν, υπό την απειλή εκτέλεσης, να απαρνηθούν την πίστη τους, να αφαιρέσουν τους σταυρούς τους και να τους πατήσουν κάτω από τα πόδια. Τρεις ιερείς έβγαλαν τους σταυρούς τους, τους πέταξαν στο έδαφος και άρχισαν να τους πατάνε κάτω από τα πόδια. Βλέποντας αυτό, ο πατέρας Δομέτιος έκανε τέσσερα βήματα μπροστά και, σκίζοντας το πουκάμισό του, είπε: «Πυροβολήστε, αλλά δεν θα απαρνηθώ τον σταυρό, δεν μπορούν να συμβούν δύο θάνατοι, αλλά ένας δεν μπορεί να αποφευχθεί».
Πολλοί ιερείς εγκατέλειψαν τις τάξεις μετά από αυτόν. Τότε ακόμη και η αστυνομία άρχισε να μαλώνει αυτούς που ποδοπάτησαν τους σταυρούς και δείχνοντας τον πατέρα Δομέτιο και άλλους που ακολούθησαν το παράδειγμά του, είπαν: «Αυτοί είναι οι αληθινοί βοσκοί, μόνο ιερείς μπορούν να ονομαστούν!».
Τότε άρχισαν να πυροβολούν όλους, ξεκινώντας από αυτούς που απαρνήθηκαν τον Χριστό. Ένα κάθε φορά, φωνάζοντας με το όνομά τους, τους διέταξαν να σταθούν κοντά στο λάκκο, πυροβολήθηκαν, μετά τον οποίο ο πυροβολημένος έπεσε στο λάκκο.
Ο πατέρας Δομέτιος και άλλοι κρατούμενοι προσεύχονταν αυτή την ώρα. Ο Κύριος άκουσε τις προσευχές τους: ξαφνικά κάποιος από τις αρχές του στρατοπέδου ήρθε τρέχοντας και έδωσε εντολή να ακυρωθεί η εκτέλεση. Οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν πίσω στο στρατόπεδο.
Ο πατέρας Δομέτιος στάλθηκε στο Solovki με μια μεγάλη ομάδα κρατουμένων. 80 βαγόνια με αιχμαλώτους συγκεντρώθηκαν στο Καζάν για να σταλούν στο Solovki. Οι άμαξες είχαν κουκέτες 3 ορόφων, με δύο άτομα σε κάθε κουκέτα.
Ταξιδέψαμε έτσι για 3 μήνες. Συνολικά τρεις κρατούμενοι έφτασαν στο Solovki, οι υπόλοιποι πέθαναν στο δρόμο. Όταν βγήκαν από την άμαξα, τα πόδια των κρατουμένων δεν περπατούσαν, κινήθηκαν με κάποιο τρόπο. Περπατήσαμε μέσα από λάσπη και χιόνι. Τα πόδια των κρατουμένων ήταν βρεγμένα. Τους έφεραν στην τάιγκα. Έχοντας κόψει τα δέντρα, έφτιαξαν ένα ξύλινο σπίτι και άναψαν φωτιά. Άρχισαν να ζουν και να εργάζονται εκεί.
Για να βοηθήσει τους άλλους, ο πατέρας Δομέτιος ζήτησε βρώμικη δουλειά - καθάρισμα της τουαλέτας. Αφού συμφώνησε στην κουζίνα, πήρε μια φιάλη με κβας για να δουλέψει στο δάσος για να ενισχύσει τους αδύναμους. Εργάστηκε επίσης ως διαχειριστής φάρμας. Κοιμήθηκε με έναν ταύρο, ο οποίος τον ζέσταινε με το πλάι του. Ήταν επίσης διευθυντής αποθήκης.
Μια μέρα τον π. Δομέτιο τον έβαλαν στην ηλεκτρική καρέκλα, αλλά ακόμα και τότε ο Κύριος, με τις προσευχές του, τον έσωσε από τον θάνατο: όταν ο ιερέας περίμενε να πατηθεί το κουμπί και να καεί, η πόρτα άνοιξε και τον κάλεσαν να βγεί. Τότε το αφεντικό του είπε ότι όταν ήταν έτοιμος να πατήσει το κουμπί, θυμήθηκε ξαφνικά τον πατέρα του, τον αρχηγό του χωριού, που σκοτώθηκε στη φυλακή, και λυπήθηκε τον πατέρα Δομέτιο.
Μετά την επιστροφή του το 1937, καταδικάστηκε ξανά - εξέτισε ποινή 10 ετών στα στρατόπεδα στο Baikal-Amur ITL.
Μετά την αποφυλάκισή του υπηρέτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην εκκλησία του χωριού Γκρισίνο. Λίγο πριν τον θάνατό του, ο Αρχιερέας Δομέτιος εκάρη μοναχός με το όνομα Δομετιανός.
Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 29 Αυγούστου 1984. Τάφηκε στο χωριό Grishino, στην περιοχή Yantikovsky, Chuvashia.
Οι πιστοί πιστεύουν ότι τα λείψανα του πατέρα Δομετιανού είναι άφθαρτα. Παρατήρησαν ότι η γη στον τάφο δεν κατακάθισε, αλλά, αντίθετα, σηκώθηκε. Ο πατέρας Δοματιανός τιμάται ως άγιος. Πηγαίνουν στον τάφο του, ζητούν βοήθεια και με τις προσευχές του ο Κύριος βοηθά αυτούς που ζητούν.
Μέχρι σήμερα, η λατρεία των πιστών συνεχίζεται. Στον τάφο του τελούνται ακολουθίες, ζητούν βοήθεια και παίρνουν τη γη ως ευλογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου