Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. Ενας χωρικός ήρθε στό Κίεβο νά προσκυνήση και πήγε στόν μακάριο νά τόν συμβουλευτή καί νά τόν εύλογήση γιά νά μπή σέ Μοναστήρι.

Ενας χωρικός ήρθε στό Κίεβο νά προσκυνήση και πήγε στόν μακάριο νά τόν συμβουλευτή καί νά τόν εύλογήση γιά νά μπή σέ Μοναστήρι.

 Ό Στάρετς Θεόφιλος τόν ακούσε καί μετά ρώτησε:

«Θέλεις νά φας;».

 Ό χωρικός έγνεψε με τό κεφάλι καταφατικά.

«Ορίστε φάε», κι έδωσε στό νεαρό λίγη σούπα.

Στόν πάτο τής γαβάθας ύπήρχε κάτι πολύ σκληρό πού δεν μπορούσε νά τό μασήση. Ό Στάρετς ήταν πολύ περίεργος νά δη αν ό νέος άντρας μπορούσε νά τά καταφέρη μ’ αύτό τό «πράγμα», καί τόν παρακολουθούσε μέσα άπό τήν πόρτα τού κελιού του. Αλλά μιας καί ή προσπάθεια ξεπερνούσε τις δυνάμεις τού νεαρού, βγήκε έξω καί τού είπε:

«Καλά πρός τό παρόν, άρκετά. Αρκετά. Πήγαινε στήν Ιερά Μονή Μιχαηλώφσκυ καί ζήσε εκεί».

Ό νέος πήγε στό Μοναστήρι καί διακρίθηκε γιά τήν ταπείνωση, τήν άπλότητα καί τήν εξυπνάδα του καί έγινε βοηθός τού κελάρη. Σύντομα όμως ξέσπασε μιά μεγάλη δοκιμασία. Ό κελλάρης, Ιερομόναχος Μιχαήλ (άπό τούς ιερείς τού Όρλώφ) άγανάκτησε πολύ μέ τόν ταπεινό βοηθό του καί ζητούσε νά τόν δίωξη άπό τό Μοναστήρι.

Μέ δάκρυα στά μάτια του ό δόκιμος μάζεψε τά ύπάρχοντά του, τ’ άφησε στήν φροντίδα κάποιου, κι έτρεξε στόν Στάρετς Θεόφιλο γιά συμβουλή.

 Καθώς προχωρούσε πρός τήν πόρτα του Στάρετς καί έλεγε τήν προσευχή: «Δι’ ευχών των "Αγίων Πατέρων ήμών Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός, έλέησον ήμάς», ό Στάρετς δέν τόν άφησε νά ολοκλήρωσή. Άνοίγοντας τήν πόρτα του κελιού του, μάλωσε αυστηρά τόν δυστυχισμένο δόκιμο:

«Έσύ Παύλε, γιατί ήρθες; Πήγαινε στό Μοναστήρι αμέσως! ”Α έσύ Παύλε, έσύ μοναχέ του Μιχαηλώφσκυ! Πήγαινε στό Μοναστήρι!».

Ό νέος έχοντάς τα όλότελα χαμένα, ξεκίνησε γιά τό Μιχαηλώφσκυ καί καθώς πήγαινε σκεφτόταν:

«Λοιπόν, αύτό κι αν είναι! Λένε ότι έχει προορατικό καί μέ είπε Παύλο! Αλλά πώς είμαι Παύλος αφού μόνον Παύλος δέν είμαι;».

Έτυχε ό άναπληρωτής Επίσκοπος του Κιέβου Άπολλινάριος, νά είναι ένας πολύ απλός καί δίκαιος άνθρωπος, ό όποιος έδειχνε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιά κάθε Μοναχό καί δόκιμο πού βρισκόταν στήν δικαιοδοσία του. Ό Δεσπότης ακούσε γιά τήν άδικία πού είχε γίνει στόν νεαρό δόκιμο καί κάλεσε προσωπικά τόν Ιερομόναχο Μιχαήλ καί τόν διέταξε αυστηρά νά ψάξη καί νά βρή τόν κακομεταχειρισμένο δόκιμο καί νά τόν άποκαταστήση. Πρός άναζήτησή του, στάλθηκαν παντού, άλλά πριν προλάβουν νά τόν βρουν, ό δόκιμος έπέστρεψε ό ίδιος από τόν Θεόφιλο. Ο Δεσπότης ειδοποιήθηκε καί ό αθώος νέος έγινε Μοναχός καί πρός μεγάλη του έκπληξη, πήρε τό όνομα πού προφητεύθηκε από τόν Θεόφιλο, Παύλος!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.