Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Καί παρουσιάστηκε ό Τίμιος Πρόδρομος σάν καλογέρι έχοντας ένα φαναράκι στο ένα χέρι καί κρατώντας άπό τό άλλο τήν κόρη της πού είχε κοιμηθή- καί τήν ρώτησε: «Τί έχεις;». «Δέν βλέπεις τί έχω; Δέν μπορώ άπό τούς πόνους, χάνομαι» ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.




Κάποια γυναίκα πού άγωνιζόταν στον κόσμο -τήν έλεγαν Χρυσοβαλάντου-, ό Γέροντας τήν είχε σάν πνευματική μητέρα καί πολύ τήν αγαπούσε. Ηταν άνθρωπος μεγάλης αρετής και πολύ έλεήμων. Όλα ό,τι είχε, τά έδινε έλεημοσύνη. Όποιον έβλεπε, έδινε. Γι’ αύτήν λοιπόν στά τέλη της είπε ό Γέροντας: «Μόνο οί Όσιοι Πατέρες βλέπουν αύτά τά πράγματα, οί άσκητάδες, οί ερημίτες, κανείς άλλος δέν τά βλέπει αύτά. Έβλεπε νά περνούν άπό μπροστά της ότι έδινε. Στρώματα; Παπλώματα; Κουβέρτες; Ό,τι έδινε και δέν έδινε, όλα». Κι έλεγε: «Πώ, πώ τί διαμαντένια, πώ, πώ τί χρυσά! Δεν έδωσα κανένα χρυσό πάπλωμα. Τί είναι αύτό;». Μιλούσε μόνη της καί τά άκούγαμε εμείς. 



’Έλεγε: «Τί χρυσά στρώματα, τί χρυσές κουβέρτες είναι αύτές! Τί ωραία πράγματα είναι αύτά!». Όλα λοιπόν, ό,τι έδινε περάσαν άπό μπροστά της καί τά είδε. Την ώρα του θανάτου της τά είδε. «Άντε, Γέροντα, άντε Γέροντα, φθάσε Γέροντα, ήρθε ή ώρα μου, ήρθε ό Άγγελος, άντε Γέροντα», σιγοψιθύριζε. Μόλις ήρθε ή ώρα δέκα καί πήγε ό Γέροντας, άμέσως τήν προλάβαμε, τήν κοινωνήσαμε κι εκείνη τήν ώρα τελείωσε. Αύτή αγαπούσε πολύ τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, νήστευε, στήν κάθε γιορτή του θάκανε όλονύκτιο άγρυπνία καί δέν έπινε ούτε νερό, τίποτε. Όταν άρρώστησε άπό καρκίνο κι είχε αφόρητους πόνους, έλεγε: 


«Έγώ, Τίμιε Πρόδρομε, σ’ αγαπούσα, σέ τιμούσα, νήστευα- κι εσύ τώρα γιατί δέν έρχεσαι νά με βοηθήσης;». Καί παρουσιάστηκε ό Τίμιος Πρόδρομος σάν καλογέρι έχοντας ένα φαναράκι στο ένα χέρι καί κρατώντας άπό τό άλλο τήν κόρη της πού είχε κοιμηθή- καί τήν ρώτησε: «Τί έχεις;». «Δέν βλέπεις τί έχω; Δέν μπορώ άπό τούς πόνους, χάνομαι». «Μή στενοχωριέσαι, μία ένεσι δέν έχεις; Μία ένεσι δέν σου έμεινε; Κάνε κι αυτήν καί δέν θά πονέσης άλλο». Μετά χάθηκε ό Τίμιος Πρόδρομος. Σταμάτησαν οί πόνοι καί μετά ήρθε ή ώρα της κι έφυγε χωρίς πόνους, χωρίς τίποτε.


 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.   ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ  ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ. ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: