Οταν ρώτησαν τον Χριστό μας ποιοι θα σωθούν και θα πάνε στον Παράδεισο, Εκείνος δεν απάντησε. Ο Αγιος Χρυσόστομος λέει ότι ο Χριστός δεν απαντούσε σε όλα όσα τον ρωτούσαν.
Συχνά άλλαζε θέμα, έπαιρνε το ερώτημα από την περιφέρεια και εστίαζε στην ουσία, στρέφοντας αλλού τον φακό της προσοχής. Κι έλεγε με τον τρόπο Του: «Εδώ να ρίξεις το βάρος. Ασε αυτά που ρωτάς και κοίτα την ουσία». Γι' αυτό, όταν ρώτησαν τον Χριστό: «Κύριε, θα σωθούν πολλοί ή λίγοι;», εκείνος απάντησε: «Εἰ ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι; Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης». Αγωνιστείτε να εισέλθετε από τη στενή πύλη. Στενή πύλη όμως δεν είναι πάντα αυτό που εμείς νομίζουμε, να βασανίζουμε δηλαδή τους άλλους και να τους «στενεύουμε» με τον τρόπο αυτό τη ζωή. Στενή πύλη είναι η πύλη της αυτογνωσίας, η πύλη της ταπείνωσης, η πύλη της συμπάθειας των άλλων. Και βασικά η πύλη που σε βγάζει από το «εγώ» και το βόλεμά σου. Να θυμάσαι ότι βόλεμα για σένα μπορεί να είναι και η ασκητικότητά σου!
Μπορεί η ασκητικότητα σε βαθύτερο επίπεδο να καλλιεργεί πάλι τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό σου. Οπότε πάλι βόλεμα έχουμε! Ο Χριστός είπε ότι οι πέντε παρθένες στην πραγματικότητα ήταν βολεμένες παρθένες. Ηταν παρθένες, μα η οδός όπου βάδιζαν δεν ήταν τελικά στενή.
Στενή οδός. Αυτή οδηγεί στην άπλα του Θεού. Νιώθω ότι στην εποχή μας στενή οδός μπορεί να είναι ακριβώς αυτό: Να ανοίξεις και να διευρύνεις αυτό το στενό μυαλό που έχεις.
Στενή οδός σήμερα είναι να ανοίξεις το μυαλό σου. Για μερικούς ανθρώπους στενή οδός είναι ακριβώς αυτό το άνοιγμα. Αν γίνεις λίγο χαλαρός, ίσως για σένα αυτό είναι η στενή οδός. Αν χαλαρώσεις λίγο τη γραβάτα που σου σφίγγει τον λαιμό, αυτό είναι η στενή οδός που θα σε πάει στον Παράδεισο.
Στη σημερινή εποχή η ασκητικότητα δεν πρέπει να μεταφράζεται πάντα ως αγώνας για στέρηση πραγμάτων, μα και ως άσκηση για δοξολογική απόλαυση των δώρων του Θεού.
Μερικοί πρέπει να γίνουν «ασκητικοί» αλλά με αυτή την έννοια: Ασκηση να αποδεχθώ τον εαυτό μου, τις επιθυμίες μου, τον γάμο μου, τον σύντροφό μου. Πρόκειται για μέγιστη άσκηση. Παράδειγμα: Μια μάνα σκυθρωπή ίσως αυτοχαρακτηρίζεται αγωνίστρια. Μα η αλήθεια είναι ότι ζει σε μια πλάνη. Ενας πατέρας μουτρωμένος, που έχει συνεχώς νεύρα, ίσως όλο αυτό το ονομάζει «σοβαρότητα» ή και «πνευματικότητα». Μα σίγουρα θέλει βοήθεια να δει τι δεν πάει καλά.
Ο άλλος είναι απότομος, απόλυτος και μονοκόμματος στις απαντήσεις του, και αυτό το ονομάζει «ωριμότητα». Ολοι αυτοί μπορεί να νομίζουν ότι θα πάνε και στον Παράδεισο.
Νομίζω όμως ότι για όλους αυτούς ο δρόμος για τον Παράδεισο πρέπει να γίνει λίγο πιο χαλαρός και «φιλικός».
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου