Η δύναμις των Μνημοσύνων και η Μνημόνευση στην Προσκομιδή
Ο πατέρας μου πολέμησε στην Αλβανία σαν ΄Εφεδρος Αξιωματικός. Τραυματίσθηκε. Χειρουργήθηκε και επέζησε.Κάθησε ένα μήνα στο Νοσοκομείο των Ιωαννίνων.Μετά του έδωσαν ένα μήνα άδεια.Δεν την πήρε και γύρισε στην πρώτη Γραμμή.Μετά τη λήξη του Πολέμου,στον εμφύλιο,σχηματίζει μία ομάδα από 7 άτομα και πάει να καταταγεί στον Ζέρβα.
Ο σύνδεσμος στην Πύλη Τρικάλων είναι προδότης.Τους συλλαμβάνουν και τους φέρνουν στο Κεραμίδι Μαγνησίας για να τους δικάσουν.Το βράδυ, μεσάνυχτα,παραλαμβάνει ένα γράμμα από τον φρουρό.Ανοίγει και διαβάζει.Παναγιώτη ό,τι σε ρωτάω αύριο στο Λαϊκό δικαστήριο θα απαντάς ναί. Πες και στους συντρόφους σου.Υπογραφή Γεώργιος Δοξόπουλος.΄Ηταν συμμαθητής του και κάθονταν στο ίδιο θρανίο.
Ο μετέπειτα βουλευτής της ΕΔΑ το 1958 και Δήμαρχος στη Νέα Ιωνία Μαγνησίας. Σ΄αυτό το Λαϊκό δικαστήριο ήταν Πρόεδρος. Η κύρια ερώτηση ήταν κρίσιμη: θα πολεμήσεις με τον ΕΛΑΣ ; και οι 8 απάντησαν ναι και γλύτωσαν. Εκείνη την ημέρα έγιναν 4 εκτελέσεις.Και οι 8 πολέμησαν με τον ΕΛΑΣ.Στη μάχη των Παλαιοφαρσάλων με τους Γερμανούς ήταν μέσα.Πέρασαν χρόνια και πριν από τρία χρόνια θυμήθηκα το περιστατικό και δίνω το όνομα του ευεργέτη του πατέρα μου να μνημονεύεται στην προσκομιδή κάθε Κυριακή.Την πρώτη Κυριακή που μνημονεύθηκε το όνομα του, το βράδυ, τον βλέπω στον ύπνο μου χαμογελαστό και μου λέει : Σταύρο σου είπε ο πατέρας σου το καλό που του έκανα ;Ο Κύριος να αναπαύσει τη ψυχή του.
Δι΄Ευχών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου