-Γέροντα
, θα πάω στο
Αγιονόρος .Θα πάω
και στα Κατουνάκια
,στον παπα Εφραίμ...
-Να
του βάλεις μια
εδαφιαία μετάνοια από
εμένα
Πήρα την ευχή
του π.Επιφανίου
και ανηφόρισα.Πήγα
και στου οσίου
Εφραίμ την καλύβα.Έβαλα
και την εδαφιαία
μετάνοια του αγίου
πνευματικού ...
Φάγαμε στο ίδιο
τραπέζι με τον
γ.Εφραίμ,ήπιε
και λίγο χυμό
λεμονιού σε νερό
για το έκζεμα
που τον ταλαιπωρούσε.
λειτουργηθήκαμε μαζί στο
εκκλησάκι, συνομιλήσαμε, καθήμενος
στο κρεββατακι του,
αγκάλιασε το ξερό
μου το κεφάλι
και ευχόταν..ευχόταν
με γλυκά, αυτοσχέδια
λόγια στην Παναγίτσα
μας ....
Και όχι μια
φορά ...
Και να τώρα
, ψηλά στο εικονοστάσι
ο
γέροντας Εφραίμ ο
κλαίων , ο αετός
της ερήμου, ο
τιτάνας τής υπακοής
....
Να τον κοιτάω
σαν χαζός , αναλογιζόμενος το μέγεθος
της ευλογίας και
τον πιο μεγάλο
όγκο της αχαριστίας
μου...
«Δεν
ξαναγεννιέται παπα Εφραίμ,
το καταλαβαίνεις ;; παπα
Εφραίμ δεν ξαναγεννιέται
! » λέει ο γ.Δανιήλ
των Δανιηλαίων που
τον είχε γείτονα
50 χρόνια...
Δι ευχών του
οσίου πατρός ημών
Εφραίμ του Κατουνακιώτου,
Κύριε Ιησού Χριστέ
ο
Θεός ελέησον και
σώσον πάντας ημάς
και τον κόσμο
Σου .Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου