+ Τη Ε' του αυτού μηνός, μνήμη του οσίου πατρός ημών Λουκά του εκ Δεμεννά της Σικελίας, του εν Αρμέντω της Λουκανίας ασκήσαντος.
San Luca nacque in Sicilia, a Demenna, e fu avviato all'ascesi nel monastero di S. Filippo d'Agira dove si formarono anche altri famosi monaci greci del sec. X.
Per sfuggire alle vessazioni dei Saraceni, che avevano conquistato l'isola attraversò lo stretto e andò a mettersi sotto la disciplina di s. Elia Speleota di Reggio. Ma ben presto anche la zona dell'Aspromonte divenne meta delle incursioni saracene, per cui egli prese la via del Nord fino a raggiungere la famosa eparchia monastica del Mercurion, ai confini tra Calabria e Lucania, meta di tutti i santi italo-greci del sec. X.
Fondò una laura nel territorio di Noia (Noepoli), dove restaurò la cadente chiesa di S. Pietro e dimorò con i suoi discepoli per sette anni, praticando il piú rigoroso ascetismo e dandosi ai lavori dei campi, sí da cambiare il deserto in giardino. Desideroso di maggiore solitudine, passò nel territorio di Agromonte, presso il fiume Agri, dove restaurò il monastero di S. Giuliano. Prestò la sua opera di cristiana carità ai soldati feriti nel conflitto tra i Saraceni e i Tedeschi di Ottone II; fortificò il castello di Armento e la chiesa della Madre di Dio, lasciandone la custodia ai propri discepoli. Di qui ebbe origine intorno al 971 il celebre monastero dei SS. Elia ed Anastasio del Carbone, che divenne il quartiere generale di s. Luca sia come baluardo fortificato contro le incursioni dei Saraceni, sia come palestra dei molti miracoli, che egli vi operò.
Qui Luca morí assistito da s. Saba di Collesano il 5 febbraio 995 e fu sepolto nella chiesa del monastero, dove ebbe culto pubblico.
Ο Όσιος Λουκάς γεννήθηκε στο Δεμεννά της Σικελίας, ενεδυθείς το αγγελικό σχήμα στη Μονή του Αγίου Φιλίππου στην Αγύρα κατά τον 10ο αιώνα. Φεύγοντας όπως πολλοί άλλοι την μανία των Σαρακηνών επιδρομέων, κατέφυγε στην Καλαβρία και υποτάχθηκε στον Όσιο Ηλία τον Σπηλαιώτη στο Μελικουκά. Σύντομα, όμως, οι Σαρακηνοί έφθασαν και σε εκείνη την περιοχή και ο άγιος πήρε το δρόμο προς το Βορρά, καταφεύγοντας στην περίφημη μοναστική πολιτεία του Μερκούριου όρους.
Εκεί ίδρυσε μία λαύρα για τους μαθητές του στην περιοχή Noia (Νεάπολη), όπου έζησε περίπου μια επταετία. Επιθυμώντας περισσότερη ησυχία βρήκε μια τοποθεσία στο όρος Agromonte, κοντά στον ποταμό Agri, όπου αναστήλωσε την εκκλησία του αγίου Ιουλιανού, καθώς και την εκκλησία της Παναγίας του Armento. Παρέδωσε το πνεύμα του στις 5 Φεβρουαρίου του 955 και ετάφη στην εκκλησία του μοναστηριού του από τους μαθητές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου