Γιὰ νὰ δείξει τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ὑπαρκτικὴ ἢ καταστατικὴ ἀγάπη,τοὺς λέει ποιὰ εἶναι ἡ κατάσταση στὸν κόσμο. Ὁ κόσμος μισεῖ τὸνΧριστὸ γιατὶ ὁ ἐρχομός του καὶ τὸ ἔργο του ἀναιροῦν τὸ καθεστὼς τοῦ κόσμου.

1 Ἐὰν ὁ κόσμος σᾶς μισᾷ, ἐξεύρετε ὅτι ἐμένα ἐμίσησεν προτίτερα ἀπὸ

τᾶς. Δ' ἂν ἦρθαν ἀπὸ τὸν κόσμον, ὁ κόσμος ἤθελεν ἀγαπήσῃ τὸ ἴδιόν

τοῦ ἀλλὰ ἀνατὶ δὲν εἶσθε ἀπὸ τὸν κόσμον, ἀλλὰ ἐγὼ τᾶς ἐδιάλεξα ἀπὸ

τὸν κόσμον, διὰ τοῦτο σᾶς μισᾷ ὁ κόσμος.  Ἐνθυμᾶσθε τὸν λόγον ὁποῦ

σᾶς εἶπα· Δὲν εἶναι δουλευτής μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν αὐθέντην του· ἂν

ἐμένα ἐξίωξαν, καὶ ἐσᾶς θέλουν διώξει· ἂν ἐφύλαξαν τὸν λόγον μου, καὶ

τὸν ἐδικόν σας θέλουν φυλάξει.  Ἀλλὰ ἐτοῦτα ὅλα θέλουν σᾶς τὰ κάμει

διὰ τὸ ὄνομά μου, διατὶ δὲν ἐξεύρουσιν ἐκεῖνον ὁποῦ μὲ ἔπεμψεν.

Γιὰ νὰ δείξει τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ὑπαρκτικὴ ἢ καταστατικὴ ἀγάπη,

τοὺς λέει ποιὰ εἶναι ἡ κατάσταση στὸν κόσμο. Ὁ κόσμος μισεῖ τὸν

Χριστὸ γιατὶ ὁ ἐρχομός του καὶ τὸ ἔργο του ἀναιροῦν τὸ καθεστὼς τοῦ

κόσμου. Στὸν νέο κόσμο ποὺ ἦλθε νὰ ἐγκαθιδρύσει ὁ Χριστός, ἢ θὰ

ἀλλάξει ὁ παλαιὸς κόσμος ἢ θὰ ἀντιτεθεῖ ἀπέναντί του. Ἡ ἱστορία μᾶς

λέει ὅτι ὁ κόσμος δὲν ἄλλαξε, παραμένει ἕνας κόσμος ποὺ πορεύεται

μέσα στὴ σύγχυση καὶ τὴν ἀγνωσία. Κατὰ συνέπεια ὁ κόσμος θὰ ἀντιτεθεῖ καὶ στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ ἐκπροσωποῦν τὴ νέα πραγματικότητα, τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ κόσμος τοῦ Θεοῦ.

Υπάρχει μιὰ ἀμφισημία ὅσον ἀφορᾶ τὸ περιεχόμενο τῆς λέξης «κόσμος». Κατ᾿ ἀρχὴν ὁ κόσμος ἀποτελεῖ τὸ ἔξοχο δημιούργημα ποὺ

ἔπλασε ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Λόγου του, καὶ δὲν ἔπαυσε μέχρι

σήμερα νὰ μαρτυρεῖ τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη

ἡ Δημιουργία εἶναι ἔργο τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ (πάντα δι᾿ αὐτοῦ

ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν – 1,3). Ἡ παρουσία

του εἶναι δεδομένη στὸν κόσμο, ἀκόμη κι ἂν ἀγνοεῖται ἀπὸ τὸ πλήρωμα

αὐτοῦ τοῦ κόσμου (ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο,

καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω – 1,10). Αὐτὸς ὅμως ὁ κόσμος βρέθηκε

ὑπὸ τὴν ἐξουσία τῶν ἀντίθεων δυνάμεων, ἔγινε ἐχθρικὸς στὴν παρουσία

τοῦ θείου θελήματος, γιὰ νὰ μὴν ποῦμε ὅτι διέστρεψε τὸ θέλημα τοῦ

Θεοῦ ταυτίζοντάς το μὲ τὸ δικό του ἰδιοτελὲς θέλημα. Σ᾿ αὐτὸν τὸν

«δικό του» κόσμο ἔρχεται ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ τὸν καινουργήσει, νὰ τὸν

σώσει ἀπὸ τὴν ἀποξένωση καὶ νὰ τὸν συμφιλιώσει μὲ τὸν Θεό. Καὶ

ὅμως, αὐτὸς ὁ κόσμος δὲν τὸν δέχεται· ἀπεναντίας, μάλιστα, τὸν ἀντιμάχεται. Ακόμα καὶ αὐτοὶ ποὺ λογαριάζονται φίλοι τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ,

οἱ διάδοχοι τῶν θείων ἐπαγγελιῶν, ἔχοντας ἐκτραπεῖ ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς

θεογνωσίας τὸν ὁδηγοῦν στὸν θάνατο (εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν, καὶ οἱ ἴδιοι

αὐτὸν οὐ παρέλαβον 1,11). Επόμενο εἶναι νὰ παραμείνει ἡ ἴδια

ἐχθρικὴ στάση τοῦ κόσμου τούτου ἀπέναντι στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ,

στοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας του.

Υπάρχει μιὰ τραγικὴ διαλεκτικὴ ἀνάμεσα στὸν κόσμο τοῦτο καὶ

τὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ (τὴν Ἐκκλησία), ἡ ὁποία διατρέχει να σχέδια το

κατὰ Ἰωάννην εὐαγγέλιο. Ἡ ἀντίδραση του κόσμον, ἀπέναντι στον μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ, στὸν ὅπους μαθητὴ καὶ ὅποιας ἐποχῆς μαθητή, εἶναι ἀντίδραση στὸν Χριστό, εἶναι ἀντίδραση στὸν Υἱό, εἶναι ἀντίβαση στην

παρουσία τοῦ ἀκτίστου μέσα στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Το μίσος 

τοῦ κόσμου ἀπέναντι στον Χριστό και στους μαθητές του οφείλεται στην

ἄγνοια τῆς θείας παρουσίας. Η κακία εἶναι ἀπουσία τῆς γνώσεως

τοῦ Πατρός. Ακόμη περισσότερο, το μίσος αὐτὸ εἶναι  αναίτιο  καὶ οφείλεται 

 σὲ ἄγνοια. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὑπονοεῖται ἡ εὐθύνη των μαθητῶν νὰ

γνωρίσουν στον κόσμο τὸ εἶναι τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ για τα

πλάσματά του. Ὡς ἀκόλουθα τοῦ Χριστοῦ, ὡς δούλοι τοῦ Θεοῦ, θα

ὑποστοῦν ὅ,τι καὶ ὁ Κύρος τους.

Μην ξεχνᾶμε ὅτι ὅταν γράφεται τὸ εὐαγγέλιο, ηδη ἔχουν ἐμφανιστεῖ

οἱ διωγμοὶ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, πέραν τοῦ διωγμού του Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς θεσμικοὺς ἐκπροσώπους τοῦ Ἰσραϊσμού, που κατέληξε στὴ σταύρωσή του. Καὶ ἀναφέρομαι στον διωγμὸ τοῦ Νέρωνα,

προσθέτοντας ἐπίσης τοὺς διωγμούς στὸ Μ. Ασία ποὺ ὑπονοοῦνται

στὴν Ἀποκάλυψη μὲ τὴ μνεία τοῦ θανάτῳ τοῦ μάρτυρα τῆς Ἐκκλησίας Αντυπα επίσκοπο Περγάμου

Δημήτρης Μαυρόπουλος 

Σχόλια στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο.