Πατέρα, δίδαξέ με κάτι για τη σωτηρία.

 Μια μέρα ο πατέρας Γαβριήλ καθόταν μπροστά στο κελί του. Δύο νέοι ήρθαν κοντά του, πήραν μια ευλογία και με την ευλογία του πατέρα Γαβριήλ, κάθισαν σε κοντινές χαμηλές καρέκλες. Μετά τη συζήτηση, ένας από αυτούς ρώτησε τον μοναχό:

- Πατέρα, δίδαξέ με κάτι για τη σωτηρία.
Ο πατέρας Γαβριήλ έγνεψε καταφατικά και συνέχισε τη συζήτηση. Περίπου είκοσι πέντε λεπτά αργότερα ένας ζητιάνος μπήκε στο μοναστήρι, μπήκε στην εκκλησία και όταν άρχισε να φεύγει από το μοναστήρι, ο π. Γαβριήλ τον κάλεσε κοντά του. Ο ζητιάνος ανέβηκε τις σκάλες, ο πατέρας Γαβριήλ τον συνάντησε με σεβασμό και τον ρώτησε:
- Θα μπω στο κελί, νά με περιμένεις λίγο.
Ο πατέρας Γαβριήλ μπήκε στο κελί και έφερε στον ζητιάνο ένα καινούργιο πουκάμισο και εσώρουχο ως δώρο. Του έβαλα λίγο φαγητό και τον αποχαιρέτησα θερμά. Όταν ο ζητιάνος έφυγε, ο πατέρας Γαβριήλ γύρισε στους νέους και είπε:
- Εδώ, με το πρόσχημα αυτού του ζητιάνου, ήρθε ο Κύριος σε μας, μας ανάγκασε να κάνουμε το καλό και μας προίκισε με χάρη. Θυμηθείτε, γείτονές μου, αν δεν κάνετε καλά έργα με αγάπη ενώπιον του Χριστού, μην νομίζετε ότι είστε εν Χριστώ.