7 Απριλίου - Πριν από 81 χρόνια, η ευλογημένη Έλενα Ταγκανρόγκσκαγια /1887 - 04/07/1942 / αναχώρησε στον Κύριο.

 7 Απριλίου - Πριν από 81 χρόνια, η ευλογημένη Έλενα Ταγκανρόγκσκαγια /1887 - 04/07/1942 / αναχώρησε στον Κύριο.

Γεννήθηκε στο χωριό Ryazhenoe, στην περιοχή του Ροστόφ, σε μια πλούσια ευγενή οικογένεια. Σύμφωνα με κάποιους η οικογένεια αυτή τρέφονταν πνευματικά από τον ίδιο τον μοναχό Ιωάννη της Κρονστάνδης.

Μεγαλωμένη σε μια ευσεβή ατμόσφαιρα, η Έλενα ήδη στην παιδική ηλικία ήταν διαφορετική από τους συνομηλίκους της. Έτσι, έλεγε συχνά στη νταντά: «Κοίτα, έχω συγγενείς σταυρούς στα μάγουλά μου». Μόνο αυτοί οι σταυροί ήταν ορατοί μόνο σε αυτήν.

Οι γονείς προέβλεψαν για την Έλενα μια ευτυχισμένη και ευημερούσα ζωή σε γάμο με έναν πλούσιο άνδρα από τον κύκλο τους. Κανείς όμως δεν ήξερε τι συνέβαινε στην ψυχή της, και ποιο μονοπάτι της είχε προετοιμάσει ο Κύριος. Περιφρονώντας τα φθαρτά αυτού του κόσμου, αποφάσισε για πάντα να παραμείνει η νύφη του Χριστού.

Η Έλενα μεγάλωσε και έγινε αληθινή καλλονή. Με τις προσπάθειες των γονιών βρέθηκε σύντομα ο κατάλληλος γαμπρός. Λένε ότι στο γάμο ήταν καλεσμένος ο εξομολόγος της οικογένειας, ο πατέρας Ιωάννης της Κρονστάνδης.

Αντί για συγχαρητήρια, ο δίκαιος άντρας, γυρίζοντας στην Έλενα, είπε: «Δεν ξέρω τι να πω. Η άμαξα σας περιμένει! Κανένας από τους καλεσμένους δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε αυτά τα μυστηριώδη λόγια του ιερέα και το γαμήλιο γλέντι συνεχίστηκε ως συνήθως.

Μόνο για την Έλενα, αυτά τα λόγια ήταν η απάντηση στις κρυφές σκέψεις και προσευχές της. Εκείνη, με ένα εύλογο πρόσχημα, σαν για μια στιγμή, άφησε τους καλεσμένους και τον γαμπρό. Φεύγοντας από το τραπέζι του γάμου, η Έλενα ξεκίνησε ένα μονοπάτι κατανοητό για λίγους ...

Έχοντας αλλάξει το πολυτελές πέπλο της για ένα παλιό παλτό από δέρμα προβάτου και μπότες από τσόχα, η Έλενα άφησε το άνετο γονικό της σπίτι για να βρει ένα παραδεισένιο σπίτι σε πολλά χρόνια πένθιμης περιπλάνησης και περιπλανήσεις.

Αφού άφησε το γονικό της σπίτι, η Έλενα έγινε ευλογημένη Ελενούσκα - ανέλαβε το κατόρθωμα της ανοησίας, πηγαίνοντας σε ορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια της Ρωσίας. Στο τέλος έφτασε στο Ταγκανρόγκ, όπου οι συγγενείς της την είδαν να ζητιανεύει σε μια από τις εκκλησίες της πόλης.

Η μητέρα έφτασε. Συνειδητοποιώντας ότι η Έλενα δεν μπορούσε να της επιστραφεί, άρχισε περιοδικά να στέλνει χρυσό στην κόρη της για να μην πεινάει και να ζητιανεύει. Αλλά η Έλενα μοίρασε αμέσως χρήματα σε όλους όσοι στέκονταν μαζί της στη βεράντα.

Λένε ότι κράτησε προσεκτικά μόνο ένα χρυσό πράγμα - μια βέρα. Η ευλογημένη επέστρεψε μόνο στον άντρα της που τη βρήκε με τα λόγια: «Συγχωρέστε με, αλλά σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορώ να γίνω γυναίκα σου. Και στη μελλοντική ζωή σίγουρα θα συναντηθούμε».

Η ευλογημένη Έλενα έλαβε από τον Θεό το χάρισμα της διόρασης, για το οποίο έχουν διατηρηθεί οι μνήμες πολλών ανθρώπων τους οποίους βοήθησε. Στο Taganrog, η Elenushka, μετά από μακροχρόνιες περιπλανήσεις, εγκαταστάθηκε στο σπίτι μιας ευσεβούς μεγάλης οικογένειας, εκατοντάδες άνθρωποι ήρθαν σε αυτήν για πνευματική άνεση και καθοδήγηση.

Στα χρόνια του πολέμου, μερικοί άνθρωποι ταξίδευαν σε διάφορες περιοχές για να ανταλλάξουν διαφορετικά πράγματα με φαγητό. Μια γυναίκα που ήξερε την Έλενα ήρθε να ζητήσει συμβουλές - να πάω;

Η Έλενα απάντησε: «Όχι!». Η γυναίκα ρωτά ξανά: «Elenushka, άσε με να έχω τίποτα να φάω, το χρειάζομαι πραγματικά». Έλενα: "Όχι!" Η γυναίκα ρωτά για τρίτη φορά, και τόσο έντονα ... Η Έλενα λέει: «Λοιπόν, πήγαινε! Ο Θεός να είναι μαζί σας!" Με μερικούς ανθρώπους από το Ταγκανρόγκ, αυτή η γυναίκα κάθισε σε ένα φορτηγό τρένο στο σημείο της σύζευξης των βαγονιών.

Έχοντας ταξιδέψει λίγο, το τρένο σε κάποιο σταθμό, που απομακρύνθηκε, συσπάστηκε και η γυναίκα βρέθηκε αμέσως ανάμεσα στις ράγες κάτω από τα βαγόνια. Η γυναίκα θυμήθηκε αμέσως την Ελενούσκα και την παρακάλεσε: «Βοήθεια!».

Ξαπλωμένη στον  βαγόνι κάτω από ένα κινούμενο τρένο, μια γυναίκα μέτρησε δεκαοκτώ αυτοκίνητα που την παρέσυραν. Το τρένο πέρασε και η γυναίκα δεν είχε καν γρατσουνιές. Μόνο η σακούλα στην οποία υπήρχε σαπούνι πλυντηρίου, που βρισκόταν εκεί κοντά, μετατράπηκε σε κόσκινο και το σαπούνι σε ψίχουλα. Και τα παπούτσια στα πόδια της ήταν εντελώς σκισμένα, αν και τίποτα δεν την άγγιξε.

Όταν η γυναίκα έφτασε στο σπίτι χωρίς τίποτα, έτρεξε αμέσως στην Elenushka. Και αυτή από το κατώφλι: "Αυτό είναι για την ανυπακοή σου!"

Από το 1937 έως το 1941, όλες οι εκκλησίες της πόλης ήταν κλειστές, και ως εκ τούτου δεν υπήρχε πού να αφιερωθούν πασχαλινά κέικ. Η Ελενούσκα, παρακαλώντας, άκουσε ότι ένας ναός θα λειτουργούσε κάπου στο πλάι.

Η Μαρία Βασίλιεβνα, η Ματούσκα Σεραφείμ και η Γελενούσκα πήγαν εκεί, κοινωνούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη, πέρασαν την Παρασκευή και το Σάββατο νηστεύοντας, αφιέρωσαν το Πάσχα και τα αυγά στο όρθρο και κατευθύνθηκαν προς το σπίτι, αποφασίζοντας να διακόψουν τη νηστεία εκεί. 

Η μητέρα Σεραφείμ ήταν πολύ πεινασμένη και άρχισε να ρωτάει την Ελενούσκα: «Θα φάω ένα αυγό!» Η Elenushka απάντησε: "Μην τρως, δεν θα υπάρξει ευημερία!"

Όμως η μητέρα Σεραφείμ δεν μπόρεσε να αντισταθεί και έφαγε κρυφά το αυγό, πετώντας το τσόφλι στο νερό. Σύντομα φυσούσε δυνατός άνεμος και τα κύματα καθάρισαν. Το νερό άρχισε να γεμίζει με κύματα, όλοι ανησύχησαν, συνειδητοποιώντας ότι ήταν ακόμα πολύ μακριά από την ακτή και μπορούσαν να πνιγούν.

Η Ελενούσκα, σαν να κοιμόταν, κάθισε με το κεφάλι κάτω. Η μητέρα Σεραφείμ την ξύπνησε: "Elenushka, πνιγόμαστε!" Η Έλενα κούνησε πολύ ήρεμα το δάχτυλό της: «Αυτό είναι για την ανυπακοή σου!» Σηκώθηκε, σταυρώθηκε, προσευχήθηκε και κάθισε. Σύντομα ο αέρας κόπηκε, η θάλασσα ηρέμησε και έφτασαν στο σπίτι με ασφάλεια.

Σε καιρό πολέμου, πωλούνταν τσαγιέρες κατασκευασμένες από τενεκεδένια δοχεία συγκολλημένα με ελαφριά συγκόλληση. Στα Θεοφάνεια, η Μαρίνα Βασιλίεβνα πήγαινε στο ναό στην Γκρέτσσκαγια.

Αποφασίσαμε να πάρουν ένα τέτοιο μπρίκι, γιατί είναι ελαφρύς. Αλλά, προς τρομερή απογοήτευσή της, η Μαρίνα Βασίλιεβνα παρατήρησε ότι είχε ξεχάσει να ρίξει νερό στο βραστήρα. Στεκόταν άδειο σε μια ζεστή σόμπα - έλιωσε και το στόμιο έπεσε. Και η Ελενούσκα είπε:

- Μάνα! Πάρε το βραστήρα και πάμε, αλλιώς θα αργήσουμε για το Yelitsy.

Η Μαρίνα Βασίλιεβνα στάθηκε μπερδεμένη: - Σε τι να αφιερώσουμε τώρα το νερό; Αλλά η Ελενούσκα επαναλαμβάνει:

- Μάνα, πήγαινε πάρε ένα βραστήρα και πάμε, αλλιώς θα αργήσουμε για τους Γέλιτσι.

- Η Marina Vasilievna πλησιάζει τη σόμπα για να δείξει στην Έλενα ότι δεν υπάρχει τίποτα να πάει με, αλλά, ιδού! Η τσαγιέρα είναι ανέπαφη! .. Η Ελενούσκα είπε σε όλους: - Όταν οι Γέλιτσι τραγουδούν, τα πουλιά στον ουρανό δεν χτυπούν καν τα φτερά τους.

Το 1942, όταν οι νέοι οδηγήθηκαν από το Ταγκανρόγκ στη Γερμανία, πολλά κορίτσια ήρθαν στην Έλενα. Παρατηρήθηκε: όποιος έπινε τσάι στο Elenushka's έμεινε από θαύμα στο σπίτι. Και για μια γυναίκα, η Έλενα τη συμβούλεψε να πάει οικειοθελώς στη Γερμανία μετά την κόρη της, που είχε εκδιωχθεί. «Σώσε την και εσύ ο ίδιος θα ζήσεις». Η προφητεία της Ελενούσκα εκπληρώθηκε ακριβώς.

Ο Ελενούσκα πέθανε το 1942 στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, αφού ήταν λίγο άρρωστη. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος για να την θάψει, φάνηκε, όλη η πόλη. Την ίδια στιγμή, έγινε ένα ακόμη θαύμα.

Η κηδεία έγινε από έναν ηλικιωμένο ιερέα, αλλά όταν η κηδεία τελείωσε και τα νεαρά παιδιά πλησίασαν το φέρετρο για να το βγάλουν, δεν προέκυψε τίποτα - το φέρετρο δεν μπορούσε να μετακινηθεί.

Ο Μπατιούσκα θυμήθηκε ότι κάπου είχε ακούσει για ένα τέτοιο θαύμα και ευλόγησε τις γυναίκες να πάρουν το φέρετρο. Πράγματι, οι γυναίκες κατάφεραν να σηκώσουν εύκολα το φέρετρο. Η Elenushka μεταφέρθηκε στην οδό Dzerzhinsky στο παλιό νεκροταφείο στην αγκαλιά της.

Πάνω από τη νεκρώσιμη πομπή, σε όλη τη διαδρομή, ανέβηκε ένα πουλί εξαιρετικής ομορφιάς, το οποίο ανέβηκε και εξαφανίστηκε μόνο όταν εμφανίστηκε ένας χωμάτινος τύμβος στον τάφο. Λέγεται ότι ήταν η ίδια η Βασίλισσα του Ουρανού που διέτρεξε την Ελενούσκα.

Έκτοτε η λατρεία της Αγίας του λαού δεν σταμάτησε. Η μακαρία Έλενα δεν έχει ακόμη αγιοποιηθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία και δεν δοξάζεται, όπως πολλοί άλλοι Ρώσοι άγιοι.

Αλλά κάθε χρόνο, οι κληρικοί του Ταγκανρόγκ κάνουν μνημόσυνο στον τάφο της, όπου έρχονται πολλοί άνθρωποι. Οι κάτοικοι του Ταγκανρόγκ και οι κάτοικοι της περιοχής του Ροστόφ τιμούν τη μνήμη της μακαρίας Έλενας, έρχονται στον τάφο της για να ζητήσουν τις προσευχές της και λάβουν βοήθεια και παρηγοριά.

Στη δεκαετία του '60, οι θαυμαστές της μακαρίας Ελένης αποφάσισαν να χτίσουν ένα παρεκκλήσι στον τάφο της ασκητριας. Με την ευλογία του τότε πρύτανη της Εκκλησίας των Αγίων Πάντων - Πατέρα Βασίλι (αργότερα καταπιέστηκε από τις σοβιετικές αρχές), το πρώτο πράγμα που αποφάσισαν να κάνουν ήταν να αφαιρέσουν την ταφόπλακα από τον τάφο και να φτάσουν στο έδαφος.

Ποια ήταν η έκπληξη των παρευρισκομένων την ίδια στιγμή, όταν ξαφνικά αποδείχθηκε ότι το φέρετρο της Elenushka δεν ήταν χαμηλότερο από μια ξιφολόγχη ενός φτυαριού, βρισκόταν στο έδαφος;! Ο πατέρας Βασίλι, σαστισμένος, ρώτησε τη Μαρίνα Βασίλιεβνα, που στεκόταν στον τάφο: - Ποιος έθαψε αυτό το σώμα; Γιατί είναι τόσο ρηχή η τρύπα;

Η Marina Vasilievna απάντησε ότι ο τάφος είχε σκαφτεί στο σύνηθες επαρκές βάθος σε τέτοιες περιπτώσεις ...

- Γρήγορα επιστρέφουμε τα πάντα στη θέση τους. Αυτός δεν είναι ένας συνηθισμένος τάφος και δεν μπορείς να τον αγγίξεις έτσι», είπε ο πατέρας Βασίλι ενθουσιασμένος.

Κάλυψαν με χώμα τον ταραγμένο τάφο της μακαριστής. Η κορυφή του χώρου καλύφθηκε με άσφαλτο. Και σήμερα μπορείς να δεις σε αυτό το ιερό σημείο της γης έναν συνηθισμένο σιδερένιο τάφο με σταυρό, που κρύβει  τη δύναμη ενός από τους υπέροχους ασκητές του 20ού αιώνα. Μόλις πρόσφατα, η άσφαλτος στη δεξιά πλευρά της ταφόπλακας ανέβασε κατά κάποιον τρόπο ασυνήθιστα έναν λόφο, στα περιγράμματα του οποίου μπορεί κανείς να μαντέψει ... ένα φέρετρο.