Ἡ Σάρκωσις τοῦ Κυρίου, Ἄκρα Ταπείνωσις
Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς εἰς τὴν φύσιν Του εἶναι ὁ πιὸ ταπεινὸς ἀπὸ ὅλα τὰ ταπεινὰ ὄντα. Καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, θέλοντας νὰ ταπεινωθῇ περισσότερον
ἀπὸ ὅ,τι εἶναι ὡς Θεός, διὰ νὰ δείξῃ εἰς ἐμᾶς πόσο μᾶς
ἀγαπᾶ, δὲν ἠμποροῦσε νὰ εὕρῃ, κατὰ τὸ ἀνθρώπινον,
κάτι περισσότερον. Καὶ τὸ βρῆκε.
Πῶς δηλαδή ἐταπεινώθη περισσότερον; Ἐσαρκώθη.
῾Η σάρκωσις εἶναι πιὸ μεγάλη ἔκφρασις ταπεινώσεως.
Ὁ ἔνσαρκος καὶ ὁ ἄσαρκος εἶναι βεβαίως ὁ ἴδιος, ἀλλὰ
ὡς ἔνσαρκος, ὁ ἄσαρκος Θεὸς Λόγος, εἶναι περισσότερον ταπεινός. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἴδιος, ἀλλὰ μὲ τὴν Σάρκωσίν Του, ἔδωσε στοὺς ἄνθρώπους καθὼς καὶ στοὺς
ἀγγέλους νὰ καταλάβουν ὅτι ὁ ῎Ιδιος εἶναι ὄντως ὁ πιὸ
ταπεινὸς ἀπὸ ὅλους τοὺς ταπεινούς.
Καὶ ἀκολούθως εἰς τὸν οὐρανὸν ὅλοι συναγωνίζονται τὴν ταπείνωσίν Του· καὶ ὅποιος μιμηθῇ τὴν ταπείνωσιν τοῦ Κυρίου, Τὸν πλησιάζει καὶ περισσότερον.
Ἀλλὰ καθὼς πλησιάζει τὸν Κύριο, ἀγαπᾶ καὶ τὸν
ἄνθρωπο περισσότερον. Ἀπὸ αὐτὸ καταλαβαίνομε ὅτι
πλησιάζομε τὸν Κύριο περισσότερο, ὅταν ἀγαπᾶμε καὶ
τὸν πλησίον.
Δηλαδὴ πῶς λέγομεν ὅτι τὸν ἀγαπᾶμε; Τὸν βοηθοῦμε καί δὲν τοῦ κάμνομε κακόν, ἀπὸ κάθε πλευρά.
Συχνά, ὅμως, ὄχι ἁπλῶς δὲν σκεπτώμεθα τὸ καλόν,
ἀλλὰ ἀπέχομε, ἀκόμη, καὶ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀπὸ
τὸν Χριστόν. Ἀπέχομε, λόγῳ τῶν παθῶν. Εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, δὲν πρέπει οὔτε νὰ ἀπελπισθῇ κανείς,
οὔτε νὰ καταθέσῃ τὰ ὅπλα. Θὰ καταβάλῃ προσπάθειαν, θὰ μάθῃ τὴν τέχνην νὰ ἀγωνίζεται, νὰ θεραπεύῃ τὰ
πάθη του καὶ κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον θὰ προχωρήσῃ ἐν ζωῇ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου