ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΠΑΝΤΕΛΗ

Ο γερό-Θωμάς, ένας καλοκάγαθος, ξερακιανός πανύψηλος καλόγηρος, έμενε με τούς δύο υποτακτικούς του, τον Παντελεήμονα και τον ' Ιωάννη, σε μια κορυφοπλαγιά στη Σκήτη της άγιας Άννας. Κάτω από το κελί τους περνούσε το στενό και δύσβατο δρομάκι πού πήγαινε στα Κατουνάκια, στον άγιο Βασίλη και στο Καρούλι, την έρημο δηλ. του άγιου Όρους, πού ζούσαν και ζουν μέχρι σήμερα οι άγιοι ερημίτες και ασκητές.

Ο γερό-Θωμάς είχε μεράκι με το ψάρεμα. Αυτό ήτο και το εργόχειρο της καλύβης του. Όλη τη νύχτα ψάρευε κοντά στο ακρωτήρι του άγιου Όρους, την Πίνα, και τα ξημερώματα κατέβαινε από το κελί ό Παντελής του Θωμά, όπως τον έλεγαν οι πατέρες. Έπαιρνε τα ψάρια και τα πουλούσε στη Σκήτη.

Και ή ζωή κυλούσε όμορφη στη συνοδεία, μοσχοβολημένη από το λιβάνι των καθημερινών προσευχών και το ιώδιο της θάλασσας, πού έτρεχε από τα φρέσκα ψάρια του γερό-Θωμά. Όλα πήγαιναν καλά έως την ήμερα πού ό Παντελεήμων έπεσε στην πλάνη. Έγινε έξαγωνίτης. Τώρα θα πρέπει να σάς εξηγήσω τί είναι αυτό το «έξαγωνίτης». ' Αλήθεια, δύσκολα θα τα καταφέρω, διότι ή υπόθεσης έχει «βαθειά θεολογική έννοια!» Ένας καλόγηρος, ερημίτης, τύπωσε, το 1935, ένα βιβλίο με θέμα «Τα Στοιχεία περί των ' Ορθοδόξων Συμβολικών σημείων». Τρίγωνα, τετράγωνα, κύκλοι και εξάγωνα και διάφορα άλλα γεωμετρικά σχήματα στόλιζαν το πόνημα του. Έχε απόκτηση και καμιά εικοσαριά οπαδούς, πού οι πατέρες του άγιου Όρους τούς ονόμαζαν «Έξαγωνίτες».

Ο συνήθης χαιρετισμός στο άγιο Όρος, το καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα, εις υγεία κ.τ.λ., είναι το «Ευλογείτε.» Αυτόν τον ωραίο χαιρετισμό οι έξαγωνίτης τον κατήργησαν. Εφάρμοζαν το «τοις αίρετικοίς μηδέ χαίρειν». Και αιρετικοί γι' αυτούς ήσαν όλοι οι πατέρες του άγιου Όρους πού δεν ήσαν έξαγωνίτης. Μεταξύ των πλανεμένων αυτών ήταν και ό π. Παντελεήμων, ή ό Παντελής του Θωμά.

Ήταν ή εβδομάδα της Διακαινησίμου. Τυχαίως συναντηθήκαμε στο νερόμυλο της Σκήτης.

«Χριστός Ανέστη, πάτερ Παντελεήμων».

Αυτός μιλιά. Έκαμε πώς δεν με άκουσε.

«Πάτερ Παντελεήμων, Χριστός Ανέστη,» είπα ξανά. Με κοίταξε γελώντας κάτω από τα ξανθά μουστάκια του και πάλι δεν μου απάντησε.

«Μα τί, έγινες Εβραίος, π. Παντελεήμων; Σου είπα «Χριστός Ανέστη!» Μόνον αυτοί αρνούνται την  Ανάστασίν Του.»

Τότε, κλείνοντας τα γαλανά μάτια του, μου είπε περιφρονητικά:

«Χριστός Ανέστη για μένα, όχι για σάς.» Ήταν βλέπετε έξαγωνίτης.

Αργότερα έμαθα ότι ό Παντελής του Θωμά έχασε τα μυαλά του. Παραφρόνησε όπως και ό άλλος Παντελεήμων, ό βασιλιάς, πού σάς είχα ειπεί άλλοτε. Πέθανε σε λίγα χρόνια τρελός.

Τί κακό ή υπερηφάνεια, αλήθεια! Πόσο φοβερό να έχει κανείς μεγάλη ιδέα για τον εαυτόν του και να πιστεύει ότι είναι άγιος...

ΙΕΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΝ ΜΥΡΟΒΟΛΟ ΧΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ.

ΑΘΗΝΑ 1990

ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΣΤΟΡΙΑΣ

Κ.Κ. ΠΕΤΡΟΥ