Kαθόσον
άπέχουσιν άνατολαί από δυσμών, έμάκρυνεν άφ' ήμών τάς
ανομίας ήμών.
Καθώς οίκτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τούς
φοβουμένους αυτόν,
Το βάρος τού στίχου δεν πέφτει τόσο στην εικόνα πού
είναι οικεία- κάθε πατέρας, κάθε γονιός οικτίρει το παιδί του, το λυπάται το
παιδί του και το συγχωρεί δεν είναι εκεί.
Το βάρος είναι ότι ό Κύριος μιας ταυτίζει με παιδιά του, είμαστε παιδιά του.
Γιατί είμαστε παιδιά του; Γιατί μάς ξέρει, μάς γνωρίζει. Ξέρει ποιοι είμαστε. Ξέρει
την προέλευσή μας, ξέρει ότι είμαστε γήινοι.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου