«Κανείς στον κόσμο δεν είναι ανεύθυνοι όλοι είναι υπεύθυνοι. Δεν πουλάω, δεν αγοράζω. Δεν είμαι ακριβός, δεν είμαι φτηνός. Έζησα λίγο και πολύ. Έμαθα από τη μητέρα μου, το πιο δυνατό ον στη γη, να αντέχω ό,τι έχει να προσφέρει η ζωή. Με δάκρυα στα μάτια, αντιστεκόμενη όποιες δυσκολίες κι αν περνούσε, η μητέρα μου έλεγε «είμαι καλά»! Και κρυφά σκούπισε το μάγουλό της γεμάτο σημάδια. Έφαγα και μια κρούστα ψωμί με ένα φλιτζάνι νερό, αλλά και ζεστό και καλό φαγητό. Γεμάτη κοιλιά, άδεια κοιλιά. Κάθισα ξυπόλητος με τα πόδια στο κρύο τσιμέντο, αλλά και με καινούργια παπούτσια. Υποδήματα, γυμνά πόδια. Ανατρίχιασα από το κρύο με μια μπλούζα, αλλά κάθισα και να απολαύσω τη ζεστασιά. Σώμα ντυμένο, σώμα γυμνό. Γέλασα αλλά και έκλαψα και ούρλιαζα από τον πόνο, το κενό, ... Στα ίδια μάτια και αγάπη και πόνο. Στο ίδιο μάγουλο και δάκρυα και χαμόγελα. Δεν έμεινα στο πάτωμα. Δεν πτοήθηκα. Ήξερα ότι θα ήταν καλό κάποια μέρα, όσο απλό κι αν μου αρέσει να ζω! Ήξερα ότι ο Θεός με αγαπάει! Εκτίμησα τα πάντα γύρω μου και δεν άφηνα το εξωτερικό να δώσει αξία στο μέσα - την ψυχή ή το μυαλό. Η ζωή συνεχίζεται έτσι κι αλλιώς. Κάθε εμπόδιο έχει μέσα της τη χαρά του ανθρώπου που θα το ξεπεράσει. Δεν ρέει μόνο γάλα και μέλι στη ζωή οποιουδήποτε. Δεν κοιτάζω στον κήπο κάποιου άλλου, έχω τον κήπο μου που φροντίζω. Δεν ζω με συγκρίσεις. Λατρεύω την απλότητα και τη σεμνότητα.»
(Πατήρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου - «Λίγα δάκρυα, πολλή χαρά!»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου