Τα παράξενα υπόγεια περάσματα στο Αραβανί της Καππαδοκίας.

Τα παράξενα υπόγεια περάσματα στο Αραβανί της Καππαδοκίας.

Ένα ενδιαφέρον Ρωμαίικο χωριό της Καππαδοκίας κοντά στην Νίγδη ήταν το Αραβανί. 

Κατοικούνταν συνεχόμενα από τα τα Βυζαντινά χρόνια. Τον 9ο αιώνα ο Πέρσης Γεωγράφος Ibn Hurdazbih που πέρασε από την περιοχή το ονομάζει ως Bârbawa, πιθανόν ως παραφθορά κάποιας ελληνικής ονομασίας (Βαρνάβας ίσως). Στα Οθωμανικά χρόνια αναφέρεται ως Orvada.)

Παρότι το χωριό ήταν κοντά στη Νίγδη, η Καππαδοκική του διάλεκτος δεν επηρεάστηκε πολύ από τα Τουρκικά επειδή ο. πληθυσμός του ήταν 100% Ρωμαίικος.  Το 1905 αναφέρεται ότι είχε 1000 άτομα.

Σήμερα το χωριό κατοικείται από απογόνους Μουσουλμάνων από την Κοζάνη και Μουατζίριδες από την Βοσνία.

Αυτό που έκανε εντύπωση σε πολλούς ιστορικούς ήταν τα υπόγεια περάσματα του χωριού. Το κάθε υπόγειο πέρασμα συνδεόταν τα σπίτια του χωριού και όποτε γινόταν κάποια επιδρομή απλά άνοιγαν την καταπακτή και κρύβονταν στους υπόγειους θαλάμους. (φωτό στα σχόλια)

Ακόμα και στους μεταγενέστερους αιώνες το χωριό γινόταν στόχος ληστών. Οι κάτοικοι κρύβονταν και αν οι ληστές προσπαθούσαν να τους βρουν στους υπόγειους θαλάμους, τους πυροβολούσαν από μια τρύπα που είχε το τροχί (μεγάλος βράχος σε σχήμα δίσκου που έκλεινε την κύρια είσοδο στους υπόγειους θαλάμους) .

Στη φωτό φαίνεται η εκκλησία του χωριού που πλέον έχει μετατραπεί σε τζαμί. Βρίσκεται στην περιοχή Cumluca που είναι προάστειο της Νίγδης. Στα σχόλια θα βάλω και μια φωτό από επιγραφή εντός της εκκλησίας.

Απο το Αραβανί καταγόταν ο λόγιος Ιωακείμ Βαλαβάνης.

Καππαδόκης λόγιος και δάσκαλος της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Γεννήθηκε το 1858 στο Αραβάνι της Καππαδοκίας και πέθανε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη. Υπήρξε από τους σημαντικότερους συλλέκτες «ζώντων μνημείων» της ιδιαίτερης πατρίδας του στα τέλη του 19ου αιώνα. Βραβεύτηκε δύο φορές από τον Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως για το εκπαιδευτικό και το συλλεκτικό έργο του.

Επιγραφή που υπάρχει ακόμα και σήμερα στο, πλέον, τζαμί. Αναφέρεται στο έτος 1835 και στην αφιέρωση της εκκλησίας στον Άγιο Στέφανο. Αναφέρεται σε κάποιον Γρηγόριο Κάλφα, γιο ενός παπά από το χωριό Iμέρα(Gumushane) του Πόντου,  που έχτισε την εκκλησία.