Τι είναι η κόλαση; Η κόλαση είναι ένα σκοτεινό, υπόγειο μπουντρούμι, ένα άχαρο μέρος για κλάματα, ένα φοβερό καμίνι άσβεστης φωτιάς, όπου βασανίζονται οι ψυχές των αμαρτωλών ανθρώπων. Εδώ η δικαιοσύνη του Θεού θα τους τσιμπήσει με τρία τρομερά βέλη της οργής της: - μετάνοια χωρίς όφελος, αμέτρητο μαρτύριο χωρίς την παραμικρή χαρά, ακραία επιθυμία χωρίς ελπίδα, επιθυμία για τον Θεό, χωρίς ελπίδα στον Θεό.
Το βέλος της οργής του Θεού είναι μια ζωντανή ανάμνηση μιας ζωής που πέρασε στις αμαρτίες, μια πικρή ανάμνηση που παράγει ακόμη πιο πικρή, αλλά άχρηστη μετάνοια. Το δεύτερο βέλος είναι το μαρτύριο της ίδιας της Γέεννας. Έτσι, μια συλλογή από κάθε πιθανό και ανείπωτο μαρτύριο περιμένει τους αμαρτωλούς στην κόλαση. Όλα τα δηλητήρια των θλίψεων μαζεύονται σε ένα φλιτζάνι, όλες οι φλόγες της φωτιάς ενώνονται μαζί, όλο το αιώνιο μαρτύριο είναι σε ένα λεπτό. Το μαρτύριο είναι αιώνιο, χωρίς αποδυνάμωση, χωρίς τέλος. Το τρίτο βέλος του Θεού, που τσιμπάει την καρδιά ενός αμαρτωλού, είναι η επιθυμία χωρίς ελπίδα, η επιθυμία για τον Θεό χωρίς ελπίδα στον Θεό. Όπως τα θυελλώδη κύματα ενός τεράστιου ωκεανού ορμούν σε μια βραχώδη ακτή, σαν να θέλουν να πλημμυρίσουν ολόκληρο τον κόσμο, αλλά μετά, χτυπώντας τους βράχους, σπάνε σε χίλιους πιτσιλιές και επιστρέφουν με αφρό, έτσι και η καρδιά των αμαρτωλών πέρα από τον τάφο θα προσπαθήσει για τον Θεό, αλλά, έχοντας συναντήσει την αναλλοίωτη δικαιοσύνη Του, σκληρή σαν γρανίτης, θα την σπάσει για να προκαλέσει ανείπωτη θλίψη και ασθένεια στην αμαρτωλή ψυχή.
Αχ, να ξεχνιόταν το ίδιο γρήγορα κι αυτή η επίγεια ζωή μας, όσο γρήγορα περνάει! Μακάρι να στερούμασταν και εμείς, στερούμενοι τις απολαύσεις, τη μνήμη! Αλλά όχι! Αυτό που συνέβη δεν μπορεί πλέον να αναιρεθεί και ένας αμετανόητος αμαρτωλός δεν θα ξεχάσει ποτέ τις αμαρτίες του. Και οι αμαρτίες του θα βασανίζουν για πάντα τη συνείδησή του, θα μετανοεί για πάντα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, θα χύνει για πάντα δάκρυα, αλλά δεν θα ξεπλύνουν τις αμαρτίες του, όχι! Θα ανάψουν περαιτέρω τη φλόγα του βασάνου. Δεν υπάρχει μετάνοια στην κόλαση.
Καημένη, αμαρτωλή ψυχή μου! Τι έχεις κάνει για να υποφέρεις τόσο τρομερά; Τι λάθος έχεις κάνει που βασανίζεσαι για πάντα εδώ; Γεύθηκα μια σταγόνα μέλι - και υποφέρω. Και τι ήταν η σαρκική ηδονή, για χάρη της οποίας παρέδωσα την περιουσία, τη ζωή και την ψυχή και την καρδιά μου στην απρέπεια; Κι αν όχι μια σταγόνα μέλι; Τι γίνεται με τα γλέντια και τις χαρές, τα παιχνίδια και τη διασκέδαση; Τι είναι αυτό αν όχι μια σταγόνα μέλι; Κι αυτή η σατανική χαρά, όταν έβλεπα τον πλησίον μου σε κακοτυχία, όταν τον εκδικήθηκα, τον έβριζα από φθόνο ή κακία - τι ήταν αν όχι μια σταγόνα μέλι; Και όλα τα πλούτη μου, που απέκτησα με την ανομία - τι ήταν; Και δόξα, και αρχοντιά, και τιμή, και ειρήνη; Τι ήταν αυτό; Γιατί έχασα την ανθρώπινη μορφή μου; Τι έχω γίνει;
Kuznetsov M. V.
Τα πρώτα λεπτά μετά τον θάνατο
«Οποιος διδάσκει τους ανθρώπους να πεθαίνουν,
τους μαθαίνει να ζουν».
M. Montaigne
Μου φαίνεται ότι οι περισσότεροι σύγχρονοί μας γνωρίζουν ελάχιστα για το θάνατο και δεν προετοιμάζονται για αυτόν. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται πώς συμβαίνει ο θάνατος και τι τους περιμένει μετά από αυτόν. Εν τω μεταξύ, ο θάνατος είναι ο μόνος δρόμος για όλους, από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να παρεκκλίνει ούτε προς τα δεξιά ούτε προς τα αριστερά, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τον θάνατο.
Στη Βίβλο (βιβλίο του Εκκλησιαστή) υπάρχει η εξής φράση: «Και η σκόνη θα επιστρέψει στη γη, όπως ήταν. και το πνεύμα θα επιστρέψει στον Θεό που το έδωσε» (12:7).
Όλοι ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο, που δεν μπορεί να εξαγοραστεί με πλούτο. Σήμερα είσαι ζωντανός, αλλά αύριο είναι σαν να μην ήσουν εκεί. Σήμερα μυρίζουμε άρωμα, και αύριο βρωμάμε. Σήμερα ζούμε στην πολυτέλεια, και αύριο μας συνοδεύουν με δάκρυα στον τάφο...
«Ρωτούν», έγραψε ο Λ. Ν. Τολστόι, «τι θα γίνει με την ψυχή μετά τον θάνατο; Δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να ξέρουμε. Ένα πράγμα που ισχύει είναι ότι αν πας κάπου, πιθανότατα από κάπου βγήκες. Το ίδιο είναι και στη ζωή. Αν ήρθες σε αυτή τη ζωή, βγήκες από κάπου. Από όπου ήρθες και από ποιον ήρθες, θα έρθεις εκεί ή εκεί».
Υπάρχουν πολλές απόψεις για το τι συμβαίνει τα πρώτα λεπτά μετά τον θάνατο. Ας εξοικειωθούμε με το τι συμβαίνει στην ψυχή από τη σκοπιά της Ορθοδοξίας.
Όταν ο εκλιπών κατάλαβε ότι είχε πεθάνει, ήταν ακόμα μπερδεμένος, δεν ήξερε πού να πάει ή τι να κάνει. Για κάποιο διάστημα η ψυχή του παραμένει κοντά στο σώμα, σε μέρη οικεία σε αυτό. Τις δύο πρώτες μέρες η ψυχή είναι σχετικά ελεύθερη. Στη συνέχεια θα μετακομίσει σε έναν άλλο κόσμο, αλλά σε αυτά τα πρώτα λεπτά, ώρες και μέρες μπορεί να επισκεφτεί μέρη στη γη αγαπητά της και ανθρώπους που ήταν κοντά της.
Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενεύης Αντώνιος γράφει για το τι συμβαίνει στην ψυχή αμέσως αφού φύγει από το νεκρό σώμα: «Λοιπόν, ένας χριστιανός πεθαίνει. Η ψυχή του, εξαγνισμένη ως ένα βαθμό στην ίδια την έξοδο από το σώμα, χάρη μόνο στον θανάσιμο φόβο, φεύγει από το άψυχο σώμα. Είναι ζωντανή, είναι αθάνατη, συνεχίζει να ζει στην πληρότητα της ζωής που ξεκίνησε στη γη, με όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, με όλες τις αρετές και τις κακίες, με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα. Η ζωή της ψυχής πέρα από τον τάφο είναι φυσική συνέχεια και συνέπεια της ζωής της στη γη». Η προσωπικότητα παραμένει αναλλοίωτη.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος το εξηγεί με τα εξής λόγια: «Αν ο θάνατος άλλαζε ριζικά την κατάσταση της ψυχής, θα ήταν παραβίαση του απαραβίαστου της ανθρώπινης ελευθερίας και θα κατέστρεφε αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητα ενός ανθρώπου».
Μετά το θάνατο του σώματος, η ψυχή ζει «με όλη την πληρότητα της ζωής», που σημαίνει ότι η προσωπικότητα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Ο Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος αναπτύσσει περαιτέρω αυτή την ιδέα: «Αν ένας αποθανών χριστιανός ήταν ευσεβής, προσευχόταν στον Θεό, ήλπιζε σε Αυτόν, υποτάχθηκε στο θέλημά Του, μετανόησε ενώπιόν Του, προσπάθησε να ζήσει σύμφωνα με τις εντολές Του, τότε η ψυχή του μετά θάνατον θα νιώσει με χαρά την παρουσία του. του Θεού, θα ενταχθεί αμέσως σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στη Θεία ζωή που της ανοίγεται...
Εάν ο αποθανών στην επίγεια ζωή έχασε τον στοργικό Επουράνιο Πατέρα του, δεν Τον αναζήτησε, δεν Τον προσευχήθηκε, βλασφήμησε, υπηρετούσε την αμαρτία, τότε η ψυχή του μετά το θάνατο δεν θα βρει τον Θεό, δεν θα μπορεί να Τον νιώσει. Στερούμενος από τη Θεία ζωή, για χάρη της οποίας δημιουργήθηκε ένας θεόμορφος άνθρωπος, η ανικανοποίητη ψυχή του θα αρχίσει να λαχταράει και να υποφέρει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό... Η προσδοκία της ανάστασης του σώματος και της έσχατης κρίσης θα αυξήσει το η χαρά των ευσεβών και η λύπη των κακών».
Ο Αρχιεπίσκοπος Λουκάς λέει τα εξής για την κατάσταση της ανθρώπινης ψυχής μετά τον θάνατο: «Στην αθάνατη ανθρώπινη ψυχή, μετά το θάνατο του σώματος, συνεχίζεται η αιώνια ζωή και η ατελείωτη ανάπτυξη προς την κατεύθυνση του καλού και του κακού».
Το πιο τρομερό σε αυτά τα λόγια του αρχιεπισκόπου είναι ότι τη στιγμή του θανάτου του σώματος, ΟΛΗ η περαιτέρω ανάπτυξη της ψυχής προς την κατεύθυνση του καλού και του κακού έχει ήδη καθοριστεί. Στη μετά θάνατον ζωή, υπάρχουν δύο δρόμοι πριν από την ψυχή - προς το φως ή από αυτό, και η ψυχή μετά το θάνατο του σώματος δεν μπορεί πλέον να επιλέξει το δρόμο. Ο δρόμος είναι προκαθορισμένος από την ανθρώπινη ζωή στη γη.
Το ίδιο λέει και ο Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος και μας υπενθυμίζει ότι οι δυνατότητες της ψυχής μετά θάνατον είναι περιορισμένες. Ιδού τα λόγια του: «Συνεχίζοντας να ζει μετά τον θάνατο του σώματος, η ψυχή έχει την πληρότητα της προσωπικότητας και της αυτογνωσίας με όλο της το είναι. Νιώθει, έχει επίγνωση, αντιλαμβάνεται, αιτιολογεί... Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι μια ψυχή έξω από το σώμα είναι ένα ημιτελές άτομο, γιατί δεν είναι δυνατό για την ψυχή τους ό,τι είναι δυνατό για τους ανθρώπους. Παρά το γεγονός ότι οι ψυχές μετά το θάνατο του σώματος έχουν πλήρη προσωπικότητα και εκτελούν όλες τις νοητικές λειτουργίες, οι δυνατότητές τους είναι περιορισμένες. Έτσι, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που ζει στη γη μπορεί να μετανοήσει και λίγο πολύ να αλλάξει τη ζωή του, να επιστρέψει από την αμαρτία στον Θεό. Η ίδια η ψυχή δεν μπορεί, ακόμα κι αν θέλει, να αλλάξει ριζικά και να ξεκινήσει μια νέα ζωή, που θα ήταν εντελώς διαφορετική από τη ζωή της στη γη, για να αποκτήσει αυτό που δεν είχε ως άνθρωπος.
Με αυτή την έννοια πρέπει να κατανοήσουμε τα λόγια ότι δεν υπάρχει μετάνοια πέρα από τον τάφο. Η ψυχή ζει εκεί και αναπτύσσεται προς την κατεύθυνση που ξεκίνησε στη γη».
Ο Επίσκοπος Θεοφάνης γράφει τα εξής για τη μετά θάνατον ζωή: «Μέσα ή στα βάθη του κόσμου που είναι ορατό σε εμάς, κρύβεται ένας άλλος κόσμος, εξίσου πραγματικός με αυτόν, είτε πνευματικός είτε λεπτώς υλικός - ο Θεός ξέρει... αλλά είναι γνωστό ότι σε αυτό κατοικούν άγιοι και άγγελοι . Η ψυχή αγωνίζεται προς τα πάνω, αλλά μόνο στο βαθμό που το επιτρέπουν οι πνευματικές δυνάμεις της. Τα πάντα γύρω από την ψυχή είναι πλέον καινούργια. Μπορεί να μεταφερθεί αμέσως όπου θέλει, μπορεί να περάσει από τοίχους, πόρτες, μέσα από οτιδήποτε υλικό...»
Η αφήγηση των Ιερών Βιβλίων και οι ιστορίες των συγχρόνων μας που κοίταξαν πίσω από το παραπέτασμα της μετά θάνατον ζωής είναι σχεδόν ταυτόσημες. Περιγράφονται οι ίδιες αντιλήψεις και φαινόμενα: διέλευση από σκοτεινό τούνελ, φως, ικανότητα να ξεπερνάς αμέσως κάθε χώρο και να περάσεις από οτιδήποτε υλικό, συμπίεση χρόνου, ανεπιτυχείς προσπάθειες επαφής με όσους ζουν στη γη, να δεις το σώμα σου από έξω. Η φύση του άλλου κόσμου - φυτά, ζώα, πουλιά, ουράνια μουσική, χορωδιακό τραγούδι περιγράφονται τόσο εδώ όσο και εδώ.
Είδα την οπτική ενσάρκωση των παραπάνω στην ταινία του Vincent Ward «What Dreams May Come». Παρεμπιπτόντως, αυτή η ταινία έλαβε ένα Όσκαρ Καλύτερων Οπτικών Εφέ.
Όσοι επέστρεψαν «από εκεί» μίλησαν για συναντήσεις με διάφορα πνευματικά όντα. Είδαν τους προηγουμένως πεθαμένους συγγενείς τους και άλλα στενά πρόσωπα, πατριάρχες, αγίους, αγγέλους, «οδηγούς». Ο Χριστιανισμός υπόσχεται επίσης μια συνάντηση με τους αποθανόντες αγαπημένους και διδάσκει ότι η ψυχή του αποθανόντος θα συναντηθεί πολύ σύντομα από έναν Φύλακα Άγγελο και έναν αντίθετο Άγγελο στον οποίο κάποιος πρέπει να προσευχηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής. Άγγελοι θα καθοδηγήσουν και θα συνοδεύσουν την ψυχή στα πρώτα της βήματα στον νέο κόσμο.
Ωστόσο, ενώ τα σύγχρονα στοιχεία κάνουν λόγο κυρίως για χαρούμενες συναντήσεις και φωτεινά πνεύματα, οι χριστιανικές πηγές γράφουν για κάτι άλλο. Πολύ νωρίς, η ψυχή θα χαιρετιστεί από άσχημα και τρομακτικά πλάσματα. Θα της κλείσουν το δρόμο, θα την καταπατήσουν, θα την απειλήσουν και θα απαιτήσουν το δικό τους. Τα κακά πνεύματα μπορούν να πάρουν οποιαδήποτε μορφή για να οδηγήσουν την ψυχή στο λάθος μονοπάτι δίνοντας ψεύτικες συμβουλές.
Τα έργα των αναζωογονητών έδειξαν ότι πολύ σύντομα μετά την είσοδο ενός ανθρώπου στον άλλο κόσμο, περνούν μπροστά του εικόνες της προηγούμενης πλέον επίγειας ζωής του. Αυτό παρέχει την ευκαιρία να αναθεωρήσετε και να επαναξιολογήσετε τη ζωή σας στο σώμα. Ο Χριστιανισμός γνωρίζει επίσης αυτή την ανασκόπηση της προηγούμενης ζωής, αλλά κατανοεί διαφορετικά το νόημά της και την αποκαλεί μεταθανάτιες δοκιμασίες, όπου ζυγίζονται καλές και κακές πράξεις που διαπράττονται από ένα άτομο στην επίγεια ζωή, που καθορίζουν τη μελλοντική μοίρα της ψυχής του αποθανόντος.
Για να καταλάβεις το νόημα της ζωής, πρέπει να καταλάβεις και να συνειδητοποιήσεις τι είναι ο θάνατος... Θέλεις πραγματικά αυτό που θέλεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου