Στοιχεία για την ύπαρξη της κόλασης. Μαρτυρίες επιζώντων. Απόσπασμα!!! 1

 

Στοιχεία για την ύπαρξη της κόλασης. Μαρτυρίες επιζώντων

Πρόλογος

«Έχετε σκεφτεί ποτέ, αναγνώστη, για τον απόλυτο και για όλους όσους ζουν στη γη τον μοναδικό κοινό στόχο όλων των γήινων κόπων και προσπαθειών, όλων των λύπες και χαρές, απογοητεύσεις και ελπίδες, αγάπη και μίσος, καλό και κακό - τα πάντα, με μια λέξη , ότι Από τι είναι φτιαγμένο το αγκάθινο στεφάνι της ζωής σου; Ναι, αυτό είναι, ξέρεις καν ποιος είναι αυτός ο στόχος; Και αν το θυμάστε, το θυμάστε με τη στοχαστικότητα που αξίζει η σημασία του;

Μη νομίζεις. Επιτρέψτε μου λοιπόν, αναγνώστη μου και εν Χριστώ αδελφοί μου, να σας υπενθυμίσω, ανεξάρτητα από το ποιος είστε - είτε ο άρχοντας των εθνών, είτε ένας άστεγος ζητιάνος - ότι για τη ζωή σας δεν υπάρχει άλλος στόχος από τον θάνατο, ως προετοιμασία για το θάνατο.

Ω, μεγάλη και τρομερή λέξη και πράξη! Και πόσο λίγοι άνθρωποι στον κόσμο θα τον σκέφτονταν!

«Να θυμάστε την ώρα του θανάτου και δεν θα αμαρτήσετε ποτέ», μας καλεί η αγία μητέρα μας Εκκλησία. «Δεν θα αμαρτάνεις ποτέ για πάντα!» Ακούς τι λέει; Έχουμε ξεχάσει αυτήν την αναπόφευκτη ώρα για όλους: και σε τι μετατρέψαμε τώρα ολόκληρο τον κόσμο γύρω μας με τις αμαρτίες μας; Ξεχάσατε να σκεφτείτε τον θάνατο. Αλλά δεν μας έχει ξεχάσει, και με τρομακτική δύναμη, όλο και πιο βίαια, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, αρπάζει όλο και πιο ανελέητα από τις τάξεις των ζωντανών τα επιδιωκόμενα θύματά της: πόλεμο, πείνα, αρρώστιες, σεισμούς. , τρομερές και ξαφνικές πλημμύρες. Κοινωνική και οικογενειακή διχόνοια, που οδηγεί σε αιματοχυσία, κατά την οποία οι γιοι σηκώνουν τα χέρια τους ενάντια στους πατέρες και τις μητέρες, ο αδελφός εναντίον του αδελφού, οι σύζυγοι εναντίον των συζύγων, οι γυναίκες εναντίον των συζύγων. εσωτερικός πόλεμος... Το αίμα κυλάει σε χείμαρρους, και το δρεπάνι του θανάτου θερίζει τόσο πλούσιο σοδειά που παγώνει η καρδιά από κρύο τρόμο. Κι όμως, οι άνθρωποι τα βλέπουν όλα αυτά, βλέπουν όλες τις φρικαλεότητες του θανάτου, και λίγοι άνθρωποι σκέφτονται τον θάνατο. Λες και αυτοί που παραμένουν προσωρινά ζωντανοί, μόνο αυτοί, έχουν κάποιο είδος εγγύησης της αιώνιας ζωής στη γη που τους γνωρίζουν, και μόνο αυτοί που πέθαναν προορίζονται για θάνατο.

Όχι, φίλε μου αναγνώστη, για σένα, για μένα και για ό,τι ζει στη γη, ορίζεται ότι «ορίζεται να πεθάνουν οι άνθρωποι μια φορά και μετά να κρίνουν». Το προαίσθημα της αιώνιας ζωής που σου επιβλήθηκε από τον Θεό δεν σε εξαπατά: σου δίνεται, αλλά μόνο μετά θάνατον, σαν σπόρος, που «αν δεν πεθάνει, δεν θα ζωντανέψει». Το όλο ερώτημα είναι: πώς να πεθάνεις και πώς να έρθεις στη ζωή; Πρέπει να πεθάνω για αιώνια ζωή στην αμαρτία και στο μαρτύριο της αμαρτίας ή για ατελείωτη χαρά στην ευδαιμονία για την αλήθεια, στην αιώνια ενατένιση της Πηγής όλης της αλήθειας, του Πατέρα των φώτων, του Αληθινού Θεού;

«Οπου σέ βρίσκω, σε αυτό θα σέ κρίνω»... Ο θάνατος των αμαρτωλών είναι σκληρός... Είναι φοβερό να πέσει ένας αμαρτωλός στα χέρια του Ζωντανού Θεού σε εκείνον τον πολυπόθητο κόσμο, όπου τα πρόσωπα των αγίων και οι δίκαιοι λάμπουν σαν αστέρια!.. Τίποτα από τη βρωμιά της σάρκας και του πνεύματος δεν θα μπει εκεί.

Και στη σιωπή της μοναξιάς μου ακούω τον εχθρό τον διάβολο να ψιθυρίζει σε όσους ακούνε τις ομιλίες μου: «Μην τον ακούτε! Ακολουθήστε το παράδειγμα του μορφωμένου κόσμου, που εδώ και πολύ καιρό, με βάση την επιστήμη και τη λογική, έχει απορρίψει όλους αυτούς τους μύθους του ξεπερασμένου Χριστιανισμού. Αυτό που είχε νόημα για τη σκοτεινή ανθρωπότητα στα σπάργανά της διαλύεται από τον «συνειδητό» άνθρωπο, όπως ο καπνός της δεισιδαιμονίας και της άγνοιας. Η δύναμη να κοροϊδεύουν τους ανθρώπους με την απειλή της αιώνιας μετά θάνατον ζωής σε αιώνιο μαρτύριο, που υποτίθεται ότι προορίζεται για εκείνους που δουλικά δεν ακολουθούν τους κανόνες τους σε αυτή τη ζωή, έχει πλέον αφαιρεθεί από τα χέρια των εγωιστών ιερέων του βωμού. Κοιτάξτε, ακόμη και οι απλοί άνθρωποι έχουν ήδη συνειδητοποιήσει ότι ήταν δεσμευμένοι στην ελευθερία τους, στην ελεύθερη αξιοπρέπειά τους ως άτομο, από τα δεσμά της ιερατικής ηθικής, πάνω στα οποία χτίστηκε η σκλαβιά και η καταπίεση του ατόμου για τόσους αιώνες στο όνομα του κάποιο είδος αιωνιότητας στην ευδαιμονία που δεν είχαν δει ποτέ κανέναν, αλλά όλοι είδαν την τυραννία λίγων πάνω σε όλους, την ευημερία και την ικανοποίηση λίγων, βασισμένη στη φτώχεια, την εργασία και τη θλίψη εκατομμυρίων, αρκετά παραμύθια για η Βασιλεία των Ουρανών. Δώσε μας το βασίλειο της γης που δικαιωματικά ανήκει σε όλους!».

Γνωστές πονηρές ομιλίες! Ποιος δεν τους άκουσε στη ζωή τους, και όχι μόνο απ' έξω, αλλά και στις εσοχές των βαθύτερων καρδιών μου σε εκείνο τον τομέα που λέγεται ο κόσμος της δικής μου εμπειρίας και των άλλων ανθρώπων στην πνευματική ζωή, στον κόσμο του παρατηρήσεις και αναμνήσεις τόσο των δικών μου όσο και εκείνων των ανθρώπων που επίσης είδαν και παρατήρησαν κάτι σε εκείνη την περιοχή. Άλλωστε και αυτό είναι επιστήμη, αλλά σπάνια κάποιος ξέρει και θέλει να μάθει αυτή την επιστήμη. Πάμε, ας δούμε πού έχει ήδη σαρώσει η φοβερή πνοή του θανάτου πάνω από τον αδερφό μας, έναν Ρώσο, όπως εσύ κι εγώ, όπου το μεγαλύτερο μυστήριο της μετάβασης από την προσωρινή ζωή στην αιώνια ζωή έλαβε χώρα σιωπηλά, αλλά μυστηριωδώς και σημαντικό .

Ας με ακολουθήσουμε εκεί όσο εμείς κι εσύ είμαστε ακόμα ζωντανοί, ας πάμε έστω και από απλή περιέργεια!...» 1