ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΩΝΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Για χάρη της αγάπης δεν ζητώ κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό μου, τον Παύλο τον πρεσβύτερο και τώρα αιχμάλωτο του Ιησού Χριστού ( Φιλ. 1:9 ).
Ο Άγιος Απόστολος Παύλος ρωτά τον Φιλήμονα για κάποιον Ονήσιμο, τον οποίο γέννησε πνευματικά με ρωμαϊκά δεσμά. Ο Ονήσιμος ήταν δούλος του Φιλήμονα, αλλά στη συνέχεια, έχοντας κάνει κάτι απρεπές, έφυγε από κοντά του στον Απόστολο Παύλο και δέχτηκε το βάπτισμα και την πίστη στον Χριστό από αυτόν. Τώρα ο άγιος απόστολος ζητά από τον Φιλήμονα να δεχτεί ξανά τον Ονήσιμο στη ζωή του και να τον συγχωρήσει.
«Εάν σε αδίκησε με οποιονδήποτε τρόπο ή σου χρωστάει κάτι, κράτα το εναντίον μου» ( Φιλ. 1:18 ). Έτσι ο άγιος απόστολος πατρικά παίρνει πάνω του την αμαρτία του πνευματικού του γιου Ονήσιμου και μεσολαβεί γι' αυτόν ενώπιον του κυρίου του Φιλήμονα. «Δέξου τον ως την καρδιά μου ( Φιλ. 1:12 ) και ξέχασε όλες τις αμαρτίες του, τις οποίες διέπραξε εναντίον σου εν αγνοία δουλικής… Και λάβετέ τον όχι πλέον ως δούλο, αλλά πάνω από δούλο, ως αγαπημένο αδελφό εν Χριστώ Ιησού στον Κύριό μας» ( Φιλ. 1:16 ).
Έτσι το βάπτισμα και η χριστιανική κλήση ανεβάζουν τον άνθρωπο από δούλο σε αδελφό και αγαπημένο παιδί κατά χάρη. Και δεν υπάρχει ανώτερη κλήση από το να είσαι γιος του Θεού και κληρονόμος αιώνιων ευλογιών. Αμήν.
Και όμως ο άγιος Απόστολος Παύλος γράφει νέα επιστολή προς εκείνους που τον καταδίωξαν ιδιαίτερα άγρια, που τον μισούσαν ιδιαίτερα αμείλικτα. Με την αποστολική του αγάπη θέλει να αγκαλιάσει τους πιο θηριώδεις εχθρούς του και τους πιο αγαπητούς συμπατριώτες του – τους Εβραίους, τους οποίους αγάπησε πολύ στην ψυχή του. Έτσι, αφού μόλις απελευθερώθηκε από τους Ρωμαϊκούς δεσμούς, γράφει την προς Εβραίους Επιστολή του.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Και όχι με το αίμα των κατσικιών και των μόσχων, αλλά με το αίμα Του, μπήκε μια φορά στον άγιο τόπο, έχοντας αποκτήσει την αιώνια λύτρωση ( Εβρ. 9:12 ).
Ο Άγιος Απόστολος Παύλος αμέσως βεβαιώνει ότι ο Χριστός Ιησούς δεν είναι άνθρωπος, αλλά ο αληθινός Θεός και ο Υιός του Θεού. Δημιούργησε τον ορατό και αόρατο κόσμο. Μίλησε μέσω των προφητών και των πατέρων. Μέσω αυτών ο κόσμος θα ανανεωθεί τις τελευταίες ημέρες. «Όλα θα γεράσουν σαν ρούχο και όταν τα διπλώσεις σαν ρούχο, θα αλλάξουν» ( Εβρ. 1:11 ).
Οι Εβραίοι σέβονται τον Μωυσή ως έναν μεγάλο προφήτη με τον οποίο μίλησε ο Θεός. Αλλά ο Ιησούς Χριστός είναι μεγαλύτερος από τον Μωυσή. Ο Μωυσής ως υπηρέτης στον οίκο του Θεού και ο Χριστός ως ο Υιός… Γι' αυτό μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως έκαναν κάποτε οι πατέρες στην έρημο, μήπως φανεί κανείς από εσάς ότι το στερείται ( Εβρ. 4:1 )…
Ο Κύριος στις ημέρες της σάρκας Του, με δυνατές κραυγές και πολλά δάκρυα, πρόσφερε προσευχές και ικεσίες σε Εκείνον που μπόρεσε να Τον σώσει από τον θάνατο, και εισακούστηκε για την ευλάβειά Του. Αν και ήταν Υιός, εντούτοις έμαθε την υπακοή μέσα από όσα υπέφερε ( Εβρ. 5:7–8 ). Αυτός που απορρίπτει τον Χριστό απορρίπτει τον Θεό και για δεύτερη φορά σταυρώνει τον Υιό του Θεού μέσα του και Τον ντροπιάζει... Η γη που βγάζει αγκάθια και γαϊδουράγκαθα πλησιάζει σε κατάρα, το τέλος της οποίας καίγεται...
Ο Χριστός ήρθε σύμφωνα με την εντολή του Μελχισεδέκ. Ο Μελχισεδέκ είναι ο βασιλιάς του Σαλέμ, δηλ. βασιλιάς της δικαιοσύνης και βασιλιάς της ειρήνης... Εξ ου και η Ιερουσαλήμ είναι η πόλη της δικαιοσύνης. Και μόνο από αυτήν, Ιερουσαλήμ, θα λάμψει η ειρήνη σε όλους τους λαούς της γης, σε όλο τον κόσμο!.. Λίγο ακόμα, και ο χρόνος θα μας δείξει αν είναι έτσι... Ιερουσαλήμ σημαίνει την πόλη όλου του κόσμου, το κέντρο γύρω από το οποίο είναι οργανωμένοι όλοι οι λαοί.
Ο Χριστός όμως είναι ο Μεσίτης της Καινής Διαθήκης!.. Κάποτε, στο τέλος των αιώνων, εμφανίστηκε για την καταστροφή της αμαρτίας με τη θυσία Του... Ας κρατηθούμε λοιπόν ακλόνητα στην ομολογία της ελπίδας, γιατί αυτός που υποσχέθηκε είναι πιστός...
Και ο άγιος απόστολος ορίζει στους συμπολίτες του Εβραίους κάποιους κανόνες συμπεριφοράς.
… Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον για να υποκινούμε την αγάπη και τα καλά έργα… Ας μην εγκαταλείψουμε τη συνάντηση… Αλλά ας ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον, και ακόμη περισσότερο καθώς βλέπετε την Ημέρα να πλησιάζει … ( Εβρ. 10:25 ).
Ο εβραϊκός λαός έχει μια πιο ανεπτυγμένη αρχή «προσοχής» ο ένας στον άλλο από τους άλλους λαούς. Οι παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν ότι ένας Εβραίος θα βοηθήσει έναν Εβραίο. Είτε στη χώρα τους είτε σε μια ξένη (στη διασπορά), οι Εβραίοι κρατιούνται σφιχτά ο ένας με τον άλλον. Στηρίζουν ο ένας τον άλλον «πνευματικά» και υλικά. Αρκεί ένας Εβραίος να μπει σε κάποια κερδοφόρα υπηρεσία, και σέρνει μαζί του και τους άλλους αδελφούς του, τους κανονίζει, τους προμηθεύει και αν κάποιος βρεθεί σε ανάγκη, βοηθούν με οποιοδήποτε κόστος. Εάν οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί και άλλα έθνη μπορούν εύκολα να «πνίξουν» τα αδέρφια τους, συκοφαντώντας και προδώντας ο ένας τον άλλον, τότε στους Εβραίους πρέπει να δοθεί η τιμητική τους. Δεν θα ξεπουλήσουν ποτέ τους δικούς τους, δεν θα τους πληγώσουν ή θα τους αφήσουν σε μπελάδες. Προφανώς, η χιλιόχρονη παραμονή των Εβραίων στη διασπορά χωρίς την πατρίδα τους ένωσε τις καρδιές τους σε μια ενιαία οικογένεια άστεγων περιπλανώμενων, όπου εκτιμούν ιδιαίτερα ο ένας τον άλλον. Και πρέπει να πούμε ότι, ενώ ζούσαν ανάμεσα σε ξένους λαούς, οι Εβραίοι δεν γνώρισαν ποτέ υλική ανάγκη. Ζούσαν καλύτερα από τους άλλους. Είτε για αυτόν είτε για άλλους «μεσσιανικούς» λόγους, τους αντιμετώπιζαν πάντα με φθόνο, αν όχι περιφρόνηση. (Πογκρόμ στην Ουκρανία, Πολωνία). Επιπλέον, οι Εβραίοι, όπου κι αν βρίσκονταν, διατηρούσαν πάντα την πίστη των πατέρων τους και δεν άλλαζαν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Τώρα όλοι επιστρέφουν στην πατρίδα τους – το νέο Ισραήλ. Οι αιγυπτιακές λαοί, όπως έκαναν πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, επιδιώκουν να περιορίσουν, αν όχι να καταστρέψουν εντελώς, το νέο εβραϊκό κράτος. Αλλά είναι πέρα από τις δυνάμεις τους. Σύμφωνα με τη Βίβλο, έφτασε η ώρα της «ανάστασης» του Ισραήλ. Ήρθε η ώρα για το Ισραήλ να αναδυθεί ξανά στην παγκόσμια σκηνή και να ολοκληρώσει οριστικά την πορεία της ιστορίας... Πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι το μήνυμα του αγίου Αποστόλου Παύλου προς τους Εβραίους θα έχει πλέον ένα πιο σχετικό νόημα για το νέο Ισραήλ. Και ίσως να μην περάσουν ούτε δέκα χρόνια πριν οι Εβραίοι θα ανταποκριθούν με μεγαλύτερη ευαισθησία στο κάλεσμα του Αποστόλου προς τους Εθνικούς από ό,τι πριν. Και τότε η χαρά του αγίου αποστόλου Παύλου θα είναι πλήρης... Εδώ, στο ενδέκατο κεφάλαιο της Επιστολής του, ο άγιος απόστολος μιλάει για τη σωτήρια σημασία της πίστεως. Αναφέρει πολλούς προπάτορες, πατριάρχες: τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, τον Ιωσήφ, τον Μωυσή, τον Δαβίδ και άλλους, που ευαρέστησαν τον Θεό με πίστη. Και πέθαναν όλοι χωρίς να λάβουν την υπόσχεση… Γιατί ο Θεός είχε προνοήσει κάτι καλύτερο για εμάς, ώστε να μην γίνουν τέλειοι χωρίς εμάς. ( Εβρ. 11:39–40 ).
Ο Άγιος Απόστολος Παύλος εξακολουθεί να απευθύνεται στους Εβραίους με μεγάλη αγάπη και δάκρυα, παρακαλώντας τους να στραφούν στον Χριστό.
Και την ενδέκατη ώρα της παγκόσμιας ιστορίας, δεν θα ακούσουν την πατρική του φωνή;! Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χθες, σήμερα και για πάντα. Υπέφερε έξω από το στρατόπεδο. Ας βγούμε λοιπόν κοντά Του έξω από το στρατόπεδο, σηκώνοντας τον ονειδισμό Του ( Εβρ. 13:13 ).
«Σας παρακαλώ, αδελφοί, να δεχτείτε αυτόν τον προτρεπτικό λόγο: Σας έγραψα λίγο... Η χάρη να είναι μαζί σας. Αμήν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου