ΠΩΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΠΙΣΤΟ ΣΥΖΥΓΟ; ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΡΧΟΜΕΝΚΟ. 2

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

Πώς πρέπει να ζουν οι σύζυγοι αν ο ένας από αυτούς είναι άπιστος; Έτσι μπορούμε απλώς να διατυπώσουμε το θέμα του φυλλαδίου μας.

 

Το σημείο εκκίνησης κάθε συλλογισμού πρέπει να είναι η Αγία Γραφή της Καινής Διαθήκης. Εδώ βρίσκουμε την περιεκτική και συνοπτική δήλωση: Στους δε παντρεμένους προστάζω, όχι εγώ, αλλά ο Κύριος: Να μην χωρίζεται η γυναίκα από τον άντρα της· αν όμως χωρίσει, ας μείνει ανύπαντρη ή ας συμφιλιωθεί με τον άντρα της· και ο άντρας να μην χωρίζει τη γυναίκα του. Στους υπόλοιπους όμως λέω εγώ, όχι ο Κύριος: Αν κάποιος αδελφός έχει γυναίκα που δεν πιστεύει, και αυτή συμφωνεί να ζει μαζί του, ας μην τη χωρίζει· και η γυναίκα που έχει άντρα που δεν πιστεύει, και αυτός συμφωνεί να ζει μαζί της, ας μην τον χωρίζει. Διότι ο άπιστος σύζυγος αγιάζεται από την πιστή σύζυγο· και η άπιστη σύζυγος αγιάζεται από τον πιστό σύζυγο· αλλιώς τα παιδιά σας θα ήταν ακάθαρτα, τώρα όμως είναι άγια. Αν όμως ο άπιστος θέλει να χωριστεί, ας χωριστεί· ο αδελφός ή η αδελφή σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι δεσμευμένος· ο Κύριος μας κάλεσε σε ειρήνη. Πώς ξέρεις, γυναίκα, αν θα σώσεις τον άντρα σου; Ή, πώς ξέρεις εσύ, άνθρωπέ μου, αν θα σώσεις τη γυναίκα σου; Μόνο ας πορεύεται ο καθένας όπως του όρισε ο Θεός, και ο καθένας όπως τον κάλεσε ο Κύριος. Αυτό το παραγγέλνω σε όλες τις εκκλησίες (Α΄ Κορινθίους 7:10-17).

 

Αυτά τα λόγια του Αποστόλου Παύλου χαρακτηρίζουν με τον καλύτερο τρόπο την προσέγγιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο πρόβλημα των οικογενειών στις οποίες ο ένας από τους συζύγους είναι άπιστος. Ένας τέτοιος γάμος είναι εφικτός! Αλλά πώς είναι δυνατόν; Πώς.

 

3

Πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας σύζυγος ή μια σύζυγος αν ο άλλος δεν αποδέχεται την πίστη του;...

 

Ο Θεός μιλάει σε κάθε έναν από τους ανθρώπους. Ο ίδιος λέει: «Ιδού, στέκομαι στην πόρτα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και ανοίξει την πόρτα, θα εισέλθω προς αυτόν και θα δειπνήσω μαζί του, και αυτός μαζί μου» (Αποκ. 3:20). Ο Θεός, μέσα από μια συμβολή περιστάσεων, μέσα από θλίψεις, ασθένειες, χτυπά την καρδιά κάθε λαού. Το καθήκον μας είναι να ακούσουμε, να καταλάβουμε ότι ο Θεός είναι που μας μιλάει. Και τότε γεννιέται η πίστη.

 

Αλλά αν η πίστη, ως αποτέλεσμα της ακοής και της αίσθησης του Θεού, γεννήθηκε μέσα σας, αυτό δεν σημαίνει ότι η πίστη γεννήθηκε και σε κάποιον κοντινό σας. Είναι καλό αν υπάρχει αμοιβαία κατανόηση και σεβασμός για τα ενδιαφέροντα και την εσωτερική ζωή του άλλου στην οικογένεια. Τότε ο πιστός σύζυγος μπορεί να προσεύχεται, να τηρεί νηστείες και εκκλησιαστικές αργίες, να πηγαίνει στην εκκλησία και να διαβάζει εκκλησιαστική λογοτεχνία. Είναι τρομακτικό όταν ένας από τους συζύγους διεκδικεί αυταρχική κυριαρχία. Τότε η ζωή του «άλλου μισού» ρυθμίζεται αυστηρά. Η εκκλησία, οι νηστείες, οι προσευχές απαγορεύονται. Αλλά επιτρέπονται ο χλευασμός και ο εκφοβισμός.

 

Έχω δει πολλές φορές τα δάκρυα γυναικών των οποίων οι σύζυγοι τους απαγορεύουν να πηγαίνουν στην εκκλησία. Έχω δει επίσης τη σύγχυση ανδρών των οποίων οι σύζυγοι υποτιμούν περιφρονητικά τους συζύγους τους για τον «φανατισμό» και την «ευσέβειά τους που θυμίζουν ηλικιωμένες γυναίκες».

 

Τι πρέπει να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι των οποίων η εσωτερική ζωή είναι σχεδιασμένη γι' αυτούς;.. Και πώς μπορούν να συνυπάρχουν άνθρωποι που είναι πνευματικά κοντά αλλά πνευματικά απόμακροι;..

 

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα του μικρού μας βιβλίου, το οποίο έχουμε συντάξει με τη μορφή απλών ανθρώπινων μαρτυριών και σχολίων ενός ιερέα.