Το πανηγύρι του 1911 πλησίαζε και τον Ιερό Προσκύνημα του Μεγάλου Ταξιάρχη ευπρεπιζόταν και ετοιμαζόταν για να δεχτή τούς προσκυνητές και να πανηγυρίσει τη μεγάλη του ετήσια γιορτή. Ό πολιτικός ορίζοντας και της χρονιάς τούτης ήταν συννεφιασμένος.
Τρεις γνωστοί αγάδες της Κάπης, ό Αμπτουλάς, χονδροκομμένος ψηλόσωμος, παχύσαρκος, βροντόφωνος και φανατικός μουσουλμάνος με ζωνάρι πλατύ και άλικο αρματωμένο τον σελάχι με τις απαραίτητες κουμπούρες και χατζάρες, ό Σεϊνέλης, καχεκτικός αγάς, βραχνόφωνος τούρκος ανεξίθρησκος όμως, παράδοξα και πιο θεοσεβούμενος, και ό Πάτνας, παλικάρι σεμνό ανάμεσα στους Τούρκους της Κάπης.
Κοντραμπατζήδες αυτοί ξακουσμένοι, εύποροι, κατέβαιναν ταχτικά στον Μανταμάδο. Σελαχλίδες, όλοι αρματωμένοι, επιδεικτικοί και ασύδοτοι, καβάλα στα άτια τους τα καλοθρεμμένα και στολισμένα άγάδικα.
Και την ημέρα αυτή, παραμονές της πανήγυρης κατέβαιναν για τον Γιώργη Κοπριτέλλη. Σταμάτησαν λίγο στην στροφή τού δρόμου, λίγο έξω από τον χωριό στην τοποθεσία, τόπο-φημισμένη τότε "Κάτζελλα".
Ό Σεϊνέλκης άνοιξε κουβέντα πάνω στον πανηγύρι του Μεγάλου Ταξιάρχη και λέγει στον Αμπτουλά:
Αμπτουλά άγάμ' ξέρεις ότι εδώ πίσω μας αριστερά τιμάται ένας άγιος των Ρωμιών, ό σερίφη Σιρασιέρι Μουχάλ και νομίζω ότι ετοιμάζουν τον πανηγύρι του σε λίγες μέρες. Είναι δυναμικός νταής και κάνει πολλά θαύματα (σημειωτέον ότι ό Αμπτουλάς δεν είχεν έπισκεφθή ποτέ τον Ταξιάρχη). Αν θέλεις, του λέγει, τώρα πού βρισκόμαστε κοντά του, μπορούμε να σεργιανίσουμε τον Τζαμί του.
Ό Αμπτουλάς δέχτηκε και οι τρεις Αγάδες έστρεψαν για τον Προσκύνημα. Ό θρύλος λέγει, ότι ό Σεϊνέλης, πιο ανεξίθρησκος από τούς άλλους και πιο φιλελεύθερος άναψε κερί στον άγιο. Τότε πολλοί Τούρκοι άναψαν και αυτοί κερί, με την δοξασία ότι προσφέρουν προσφορά σεβασμού στον Θεό, στον ένα Θεό για όλους, τον Αλλάχ.
Βγαίνοντας από τον ναό ό Άμπτουλάς, απότομος και στοματας, εξεφράσθη ειρωνικά, ακριτόμυθα για τον άγιο Ταξιάρχη, με βαριές ασεβείς φράσεις από τον τουρκικό υβρεολόγιο παρμένες πού γέμιζαν χορταστικά τον στόμα τού υβριστή. Άνταμ σέντα, λέγει, τέτοιος είναι ό θαυματουργός άγιος των γκιαούρηδων; κ.λ.π.
Οι σύντροφοι του τον αποδοκίμασαν. Κάκισαν την ασέβεια τού Μπας αγάδες, τον όποιον σεβόταν ως Κουτζά Μπάς και τον μάλωσαν ακόμα.
Οι τρεις Αγάδες τελείωσαν τη δουλειά τους στον Μανταμάδο και όταν άρχισε να σουρουπώνει ξεκίνησαν για την Κάπη. Στην θέση ακριβώς "Κάτζελλα" ό Άμπτουλάς πού βραδυπορούσε, οραματίσθηκε. Του φάνηκε πώς τον κυνηγούσε ό Ταξιάρχης. Έσυρε την μαχαίρα του και σαν τρελός την ανέμιζε πίσω στα καπούλια τού άλογου σαν νάθελε να αποκρούσει επίθεση.
Ύβριζε εξαγριωμένος μαζί και φοβισμένος. Οι σύντροφοι του σταμάτησαν να δουν τί συμβαίνει και πλησίασαν τον Αγάδες. Μα δεν βλέπετε, λέει, με κυνηγά με τον σπαθί του αυτός ό άράπης άγιος των ρωμιών, με κυνήγα κατά πόδας να με χτυπήσει Και σαν παλικαράς πού ήταν ό Άμπτουλάς, έστρεψε τον άλογο του σε μια στιγμή για να αναμετρηθεί με τον σαρασκέρη. Τότε δα, τότε ακούστηκε μια τρομακτική φωνή, πού δεν ήταν φωνή από ανθρώπινο στόμα, σείστηκαν οι ρεματιές και αντιλάλησαν τα ψηλώματα: "Τούρκ κάτς" Τούρκε φεύγα.
Την τρομακτική φωνή άκουσαν και οι τρεις έφέδες. Ρίγησαν και κοκάλωσαν οι αγάδες και καλπάζοντας πήραν την ανάσα τους έξω από την Κάπη.
Παρά την αντίδραση του τότε Χότζα τής Κάπης - φανατικού Τούρκου Χασνά έφέντη - τον πάθημα των Τούρκων έφέδων μαθεύτηκε στα γύρω χωριά. Το νέο τρομοκράτησε τα κακοποιό τούρκικα στοιχεία και συγκίνησε και ενθάρρυνε τούς χριστιανούς.
Το πανηγύρι την χρονιά αυτή, λέγει ή παράδοση, ήτανε εξαιρετικά πλούσιο, σε φαγητά κυρίως και σιτάρι. Γιατί οι Τούρκοι της Κάπης, έσπευσαν να αφιερώσουν σφάγια στον Μεγάλο Ταξιάρχη- πρόβατα για τον κουρμπάνι του. Ό θρύλος προσθέτει ότι ό Άμπτουλας αφιέρωσε για εξιλέωση τής αμαρτίας του δύο μοσχάρια, θρεφτάρια διαλεχτά.
Και από τότε μέχρι σήμερα ή άσημη πριν "Κατζέλλα" αποθανατίστηκε και τοπωνυμίστηκε "Τουρ Κάτς - Τουρκότς"".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου