Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκώς, αδελφοί, ο γάρ υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθώμεν εναντίον τού Θεού, τελωνικώς διά νηστείας κράζοντες. Ιλάσθητι ημίν ο Θεός, τοίς αμαρτωλοίς.
Φαρισαίος κενοδοξία νικώμενος, καί Τελώνης τή μετανοία κλινόμενος, προσήλθόν σοι τώ μόνω Δεσπότη, αλλ' ο μέν καυχησάμενος, εστερήθη τών αγαθών, ο δέ μη φθεγξάμενος, ηξιώθη τών δωρεών, Εν τούτοις τοίς στεναγμοίς, στήριξόν με Χριστέ ο Θεός ως φιλάνθρωπος.
Παντοκράτορ Κύριε, οίδα, πόσα δύνανται τά δάκρυα, Εζεκίαν γάρ εκ τών πυλών τού θανάτου ανήγαγον, τήν αμαρτωλόν εκ τών χρονίων πταισμάτων ερρύσαντο, τόν δέ Τελώνην, υπέρ τόν Φαρισαίον εδικαίωσαν, καί δέομαι, σύν αυτοίς αριθμήσας, ελέησόν με.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου