Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «’Ώ, τι χωρατατζής είσαι εσύ! Γιά δές τι σκαρφίστηκε ό γέρος! Ένα νεκρό σπουργίτι»,

Αλλη μιά περίπτωση άναφέρεται, όχι μέ λιγότερο ενδιαφέρον. Στήν πόλη τής Τούλα, ζούσαν δύο περιπλανώμενοι προσκυνητές, ή Κίτρινα καί ό αδελφός της Ίβάν. Δέν είχαν οικογένεια ή συγγενείς. Κάθε Ανοιξη ξεκινούσαν γιά προσκύνημα στά ιερά μέρη· αύτός στόν Βορρά κι εκείνη στό Νότο. Όταν άρχιζε τό κρύο, έπέστρεφαν στό σπίτι γιά νά περάσουν τόν χειμώνα.

Μιά χρονιά λοιπόν ή Κατρΐνα ήρθε στό Κίεβο καί ώς συνήθως, σταμάτησε νά δη τόν Στάρετς Θεόφιλο.

Ό μακάριος τής έδωσε τήν ευχή του καί μαζί μ’ αύτήν κι ένα μικρό πήλινο δοχείο, τυλιγμένο μέ χαρτί σάν ενθύμιο.

«Ορίστε, πάρτο! Αλλά πρόσεξε μή τυχόν καί τό άνοιξης πριν φτάσης στό σπίτι σου».

'Η Κατρίνα έφυγε, αλλά σ’ όλο τόν δρόμο τήν έτρωγε ή περιέργεια: «Αραγε, τί νάχη μέσα; πιθανόν προεϊδε κάτι καλό γιά μένα κι έβαλε βούτυρο μέσα στό δοχείο».

 Τελικά, δεν μπόρεσε νά συγκρατήση περισσότερο τόν έαυτό της καί αποφάσισε νά τ’ άνοιξη παρόλη την παραίνεση του Στάρετς νά μη τό κάνη. Ξετύλιξε τό χαρτί καί κοίταξε από κοντά μέσα στό μικρό δοχείο. Με μεγάλη ταραχή διαπίστωσε ότι εκεί μέσα κείτονταν ένα νεκρό σπουργίτι.

«’Ώ, τι χωρατατζής είσαι εσύ! Γιά δές τι σκαρφίστηκε ό γέρος! Ένα νεκρό σπουργίτι», σκέφτηκε καί μέ θυμό έσπασε πάνω σ’ ένα δέντρο τό δοχείο.

Περίπου ένα μήνα άργότερα, ή Κατρΐνα έπέστρεψε στό σπίτι άπό τό προσκύνημα.

«Πώς; Ό άγαπημένος μου αδελφός δέν ήρθε άκόμα;».

«Όχι, όχι άκόμα», άπάντησαν οι γείτονες, «αλλά ύπάρχει ένα δέμα εδώ στ’ όνομά σου».

Αποδείχτηκε ότι δέν ήταν τίποτα λιγότερο άπό τήν πληροφορία ότι ό άδελφός της είχε ληστευθή καί δολοφονηθή στόν δρόμο. Ή Κατρίνα τότε κατάλαβε τήν σημασία του νεκρού σπουργιτιού καί αναλύθηκε σέ πικρά δάκρυα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.