Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «Νά τό θυμάστε φίλοι μου! Σ’ αύτό τό σημείο θά χτίστη ένα Μοναστήρι, καί πολλοί ζωντανοί καί νεκροί θά βρουν εδώ άνάπαυση».

 Εχουμε αναφέρει στά προηγούμενα κεφάλαια τόσες περιπτώσεις καί ενδεικτικά γεγονότα, τά όποια μάς έπεισαν γιά τό γνήσιο Θείο χάρισμα τής διόρασης, πού είχε ό Στάρετς Θεόφιλος. Κι επιπλέον, γιά τήν σύνεση καί την ακρίβεια μέ τήν όποια τό χρησιμοποιούσε, για νά συμβουλεύη καί νά διορθώνη τις ψυχές, σ’ αύτόν τόν μάταιο κι αμαρτωλό κόσμο.

 Στά όσα άναφέρθηκαν, προσθέτουμε μερικά ακόμα γεγονότα σχετικά μ’ αύτό τό χάρισμα του μακαρίου.

1)      Τό πρωινό τής 14ης Αύγουστου 1852, ό μακάριος ξεκίνησε με τό κάρο του από τό Κιτάγιεφ γιά την Λαύρα. Ήταν παραμονή τής γιορτής τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου καί ό Θεόφιλος σκόπευε νά περάση μιά νύχτα καί μιά ήμερα εκεί. Καθώς προχωρούσε μέσα στό δάσος, εκεί κοντά όπου τώρα βρίσκεται τό έρημητήριο Πρεοπραζένσκαγια, ό ταύρος έστριψε πρός τά δεξιά σάν νάχε χάσει τόν δρόμο, αλλά ό Στάρετς άπορροφημένος στό Ψαλτήρι του, δέν τό πρόσεξε κι ό ταύρος συνέχισε τήν πορεία του μέσα στό πυκνό δάσος. Κάποιοι ξυλοκόποι πού βάδιζαν εκεί από τό πλησιέστερο χωριό, παρατήρησαν αύτό τό λάθος κι άρχισαν νά φωνάζουν πρός τόν Στάρετς:

«Μπάτουσκα! Ό ταύρος σου χάθηκε. Κοίτα, δέν πάει από τόν σωστό δρόμο».

Ό μακάριος, μή θέλοντας νά διακόψη τήν μελέτη τού Ψαλτηρίου, γύρισε πρός τό μέρος τους καί εϊπε:

«Αφήστε τον νά πάη στόν δρόμο του. Αυτός ξέρει καλύτερα άπό μας τι ανάγκη υπάρχει εκεί πού πάει. Έτσι θά μπορέσω νά προσευχηθώ στόν Θεό σ’ εκείνο τό μέρος».

 Καί μ’ αύτά τά λόγια πήδηξε άπό τό κάρο του, πήρε ένα τσεκούρι άπό τούς άντρες, έκοψε ένα δεντράκι καί πελέκησε ένα μικρό Σταυρό άπό τό ξύλο του. Εκείνο τόν καιρό, σ’ όλη τήν περιοχή πού σήμερα βρίσκεται τό ερημητήριο Πρεομπραζένσκαγια, ύπήρχαν τόσο πυκνά κι’ άδιαπέραστα δάση, πού κανείς δέν φανταζόταν ότι κάτι θά μπορούσε νά χτιστή εκεί.

Ό μακάριος Θεόφιλος όμως, προβλέποντας με τό πνεύμα του τήν μελλοντική δόξα τού τόπου, προσευχήθηκε στον Θεό, (καί όπως κάποτε ό Απόστολος Άνδρέας ό Πρωτόκλητος, είχε στερεώσει έναν Σταυρό στά βουνά του Κίεβου), έτσι κι αύτός, φύτεψε στην γη τόν Σταυρό του, στό μέρος εκείνο καί είπε:

«Νά τό θυμάστε φίλοι μου! Σ’ αύτό τό σημείο θά χτίστη ένα Μοναστήρι, καί πολλοί ζωντανοί καί νεκροί θά βρουν εδώ άνάπαυση».

Ό,τι προφήτεψε εκπληρώθηκε. Τό 1872, στό μέρος όπου ό Θεόφιλος έστησε τόν Σταυρό του, άρχισαν νά χτΐζωνται τά πρώτα οικοδομήματα του ερημητήριου Πρεομπρατζέσκαγια καί κατοίκησαν σ’ αύτό, όσοι αναζητούσαν τήν ειρήνη γιά τήν σωτηρία τής ψυχής τους· καί όσοι άπ’ αυτούς άναπαύθηκαν, τούς έθαψαν εκεί, προσδοκώντας στήν γαλήνη, τήν φοβερή ήμέρα τής Θείας Κρίσης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.