Τί είδους προετοιμασία μάς προτείνει ό Σιλουανός γιά τήν υποδοχή τού Πάσχα; ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ (ΣΑΧΑΡΩΦ)

Τί είδους προετοιμασία μάς προτείνει ό Σιλουανός γιά τήν υποδοχή τού Πάσχα;

 Όσο ισχυρότερο είναι μέσα μας το Πνεύμα, τόσο ευκολότερα ξεχνούμε κάθε πληγή και συγχωρούμε κάθε προσβολή πού μάς προκλήθηκε από τον αδελφό, και τόσο πλουσιότερα θά ξεχύνεται σε μάς ή χαρά της αιώνιας ζωής. 'Η αύτοεξουθένωση είναι μεγάλη πνευματική πράξη μπροστά στον Θεό. Ό Ίδιος ό Κύριος κένωσε τον Εαυτό Του . Διαβάζουμε λοιπόν στον πατέρα Σιλουανό τα λόγια: «ή χάρη κατοικεί στους ελαχίστους»  και όχι στους ανωτέρους. Έτσι έδωσε σε αυτόν ό Κύριος να γνωρίσει: «Όσο περισσότερο ταπεινώνεται ό άνθρωπος, τόσο περισσότερο αναλαμβάνει τον αγώνα της κενώσεως, τόσο υψηλοτέρα ανεβαίνει μπροστά στον Θεό, και τόσο περισσότερο γίνεται ικανός να προσλάβει τη μεγάλη χάρη» .

Θά ήταν αφελές να σκεφτούμε ότι ή συγκέντρωσή μας στον τόπο αυτό είναι ανθρώπινο έργο. Ό Ίδιος ό Κύριος μάς συγκέντρωσε. Και εφόσον μάς συγκέντρωσε ό Κύριος, ας μιμηθούμε τον Γέροντα Σιλουανό. Αύτός, κατά τις εορτάσιμες ημέρες στην αρχή της μοναχικής του ζωής, υπηρετούσε τούς πατέρες και τούς αδελφούς στήν τράπεζα, και σκεφτόταν γιά τήν τόσο μεγάλη ευτυχία πού τού δόθηκε: «να διακονεί αυτούς πού αγαπά ό Κύριος». Μια φορά μάλιστα, όπως γράφει, διακονώντας τούς αδελφούς στήν τράπεζα γεύθηκε γιά δεύτερη φορά τη χάρη της εμφανίσεως τού Κυρίου . Επειδή όμως, σύμφωνα με τον πνευματικό νόμο, στις υψηλές αυτές καταστάσεις δεν μπορεί να αντέξει το ανθρώπινο σώμα, δίνονται μία ή το πολύ δύο φορές κατά τη διάρκεια της ζωής, και έπειτα παραμένουν ως μνήμη και ως γνώση (με τη μορφή ανάμνησης) μέσα μας. Στήν πραγματικότητα όμως ή δύναμη της χάριτος αποχωρεί. Ό όσιος Μακάριος ό Μέγας έλεγε ότι ή άρση της χάριτος είναι αναγκαία, γιά να συνεχίσει ό άνθρωπος τήν επίγεια ζωή και δραστηριότητά του.

Όλοι σας με ακούσατε με Αγάπη. Προσπαθήστε όμως να εκπληρώσετε όλα αυτά πού σάς είπα κατά τη Νηστεία αύτή. Γιατί λέω «κατά τη Νηστεία αυτή»; Το λέω, γιατί κατά παράδοξο τρόπο τώρα επικρατεί  τεταμένη ατμόσφαιρα στον κόσμο. Και οι πιστοί και οι άπιστοι έχουν συνεχώς στο στόμα τους τούς λόγους «αποκάλυψη», «αποκαλυπτικά γεγονότα», «αποκαλυπτικές προσδοκίες». Με ποιά μορφή θά έρθει το τέλος δεν γνωρίζουμε ακόμη. Αλλά έφέτος ή ένταση είναι μεγαλύτερη από πριν. Ας προσπαθήσουμε τη Νηστεία αύτή να τήν κάνουμε νηστεία πάλης γιά εκείνο πού σάς παρακάλεσα: γιά τήν ενότητα, πού θά είναι ενότητα κατ’ εικόνα της Άγιας Τριάδος.

Γιατί ή προσευχή του Ιησού Χριστού προς τον Πατέρα, μόλις πριν από τον θάνατό Του στον Γολγοθά, περιέκλειε μέσα της το αίτημα, ή ενότητα πού υπάρχει στο Είναι τού Ίδιου του Θεού να δοθεί σε μάς; Διότι αυτό αποτελεί την ύψιστη μορφή θεώσεως του ανθρώπου.

Είναι αφελές, ωστόσο, να σκεφτόμαστε ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς πόνο, χωρίς σταύρωση. Με τα μεγάλα παθήματα, τήν υπομονή όλων των εξουθενώσεων και όλων των αδικιών, κερδίζουμε τη δωρεά της χάριτος, της αγάπης εκείνης πού αγκαλιάζει τα πάντα. Και τότε θά γνωρίζουμε τον Θεό «καθώς έστι», δηλαδή ως «Αγάπη» .

Αυτό λοιπόν πρέπει να ζήσουμε. Θά μπορούσα να σάς μιλήσω εκτενέστερα γιά το έξης παράδοξο φαινόμενο: οι άνθρωποι δεν προσέχουν τα δικά τους λάθη και κρίνουν τούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό καταστρέφεται ή ενότητα.

Φυλαχθείτε από κάθε λογισμό εναντίον των αδελφών, γιατί κάθε τέτοιος λογισμός προκαλεί ρωγμή στον τοίχο της Μονής μας. Το είπαμε αρκετές φορές. Αυτό δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα! Επειδή, όταν σκεφτόμαστε το κακό γιά κάποιον και ύστερα βγαίνουμε από το κελί μας και τον συναντούμε, τα ίχνη της κακής αυτής σκέψεως ενεργούν.

Και τότε ό άλλος, εξαιτίας αυτού τού φαινομένου, ανταποκρίνεται με αντίστοιχο τρόπο. Και ποτέ δεν είναι δυνατόν να γνωρίσουμε ποιος «άρχισε» πρώτος. Γι` αυτό και προσευχόμαστε: «Δώρησαί μοι τού όράν τα έμά πταίσματα». Ή απουσία της θεωρίας αυτής κάνει τον κάθε άνθρωπο να σκέφτεται ότι έχει δίκαιο και να μη διακρίνει τα δικά του λάθη.

Αυτό το κάνουν ακόμη και οι αρχιερείς και όλοι εμείς. Γι’ αυτό φυλαχθείτε από κάθε κακή σκέψη όταν είστε στο κελί σας, και τότε το «σπίτι μας» θά μένει ακλόνητο και θά κερδίσουμε τη σωτηρία μας. Άν όμως συγχωρούμε τις δικές μας αμαρτίες χωρίς να κατανοούμε τον αδελφό, τότε όλα θά καταστραφούν.

Πρόσφατα με επισκέφτηκε κάποιος νέος άνθρωπος πού ήρθε σε σύγκρουση με τη γυναίκα του. Αυτοί έχουν δύο παιδιά. Του είπα: «Ταπεινώσου, και τότε θά αποφύγουμε τήν τραγική διάλυση της οικογένειας. Και τα μικρά παιδιά θά σωθούν από τήν τραγική μορφή ζωής πού υφίστανται τα παιδιά των όποιων οι γονείς είναι χωρισμένοι». Το ίδιο ισχύει και στή δική μας οικογένεια: θά αποφεύγουμε σαν φωτιά, σαν δηλητηριώδες φίδι, κάθε ίχνος διασπάσεως. Θά οικοδομήσουμε τη ζωή μας έτσι, ώστε πραγματικά να σωζόμαστε και να αφομοιώσουμε εκείνο το δώρο τού Θεού πού έχουμε με τήν πνευματική μας έλευθερία, να συναχθούμε δηλαδή και να ζήσουμε ως μία οικογένεια.

Μιλώ ένώ πονά ή καρδιά μου και πολλά από τα λόγια μου ίσως είναι αδέξια. Ωστόσο όμως, ακούτε ό,τι σάς λέω και θά δείτε αγαθούς καρπούς στή ζωή σας. Ό όσιος Σεραφείμ τού Σάρωφ έλεγε: «Απόκτησε ειρήνη και γύρω σου θά σωθούν χιλιάδες». Είμαστε είκοσι έξι άνθρωποι. Συνεπώς, άν ό Θεός μάς βοηθήσει να νικήσουμε τα πάθη μας έδώ, και άν με τον τρόπο αυτό ό καθένας σώσει χίλιους, τότε είκοσι έξι χιλιάδες άνθρωποι θά μπουν στον Παράδεισο.

ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ (ΣΑΧΑΡΩΦ)

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ